TÖRE

2. BÖLÜM

Multide: Miran ( baş karakter)

Saatlerdir yoğum bakimda olan kardeşi için göz yaşı döken Yağız abisine o kadar kızgın ki sinirden ne yapacağını bilmiyor. Kardeşine böyle bir kötülüğü nasıl yapabildi bilmiyordu . Dilan bunları duyunca bayılmış ve yere düşmüştü düşerken de başını masaya çarpmıştı . Yağız hemen onun yanına koşmuş ve hemen kucağına almak için yeltenmis ama eline gelen sıcak sıvı ile bağırmaya başlamış

" Çabuk , çabuk arabayı hazırlayın hastaneye gideceğiz . Ambulans geç gelir" 45 dakika olmuştu kardeşinin yoğum bakıma alalı . İçindeki yangını kimse söndüremiyor du. Duvarı yumruklamaya başlamıştı elleri kanamaya başlamıştı ama yüreği kan ağlarken ellerinin acısını hissedermi beden. Koruyamadı kardeşini . Onu bu Midyat tan koruyamadı. İçinde abisine beslediği nefret daha da büyüdü . Doktor en sonunda çıktı abisi hemen onun yanına koştu

" Doktor ne oldu kardeşime , durumu nasıl ?

" Kardeşimiz büyük bir travma geçirmiş . Beyin kanaması ihtimali ile aldık . Ama beyin kanaması yok .
Fakat kardeşinizin uyanıp uyanmayacagi konusunda kesin bilgi veremem . Çünkü kardeşinizin uyanma ihtimali yüksek ama kardeşiniz kendisini kapatıyor. Bundan sonra elimizden bir şey gelmez. Bilinci açık olabilir yani sizi duaya bilir. O yüzden yanına bir kişinin gitmesine izin verilen hemşira hanım o kişiyi hazırlasın"

Yağız girecekti çünkü kardeşi bir tek onun sözünden çıkmaz ona çok değer verdiği için onu kırmazdı. Yağız şimdi anlıyordu kardeşinin onu nail güzel sevdiğini , onun kardeşi hep merhametliydi ,hep şevkat doluydu...

Ellerini sim sıkı tutu. Sanki hiç bırakmayacakmış gibi.

" Seni çok özledim Dilan . " Dilan ın elini tam kalbine götürdü ve " Dilan tam buran çok acıyor . Benim merhemim kaybolmuş . Hemde koca bir karanlıkta . Ellerimi uzattım alıcam ama seninde bana yardım etmen gerekiyor" başını onun göğsüne koydu ve hüngür hüngür ağladı. Paramparça olmuştu . Ne parçalarını toplaya biliyor nede içindeki yokluğu doldura  biliyordu. Sadece ağladı . Ne diyecekti kardeşine ' onunla evlenmek zorundasın yoksa abin ölecek ' mı diyecekti . Bunu ona nasıl derdi. Onu koruyamadığı için ağladı , onun dağılaacağını bildiği halde elinden birşey gelememesine ağladı , kardeşinin içine düşen yangını söndüremediğine  için ağladı . Ama bir anda bir el onun saçlarını okşadı . Birde ne görsün kardeşi hem başını okşuyor hemde abisi gibi ağlıyordu .

" Di-Dilan sen sen uyanmışsın " hafifçe başını salladı .
" Abi su " " tamam " kardeşine su verdi ve dışarı çıkıp haber verdi..

1 gün sonra

Yavaşça arabaya doğru yürüyordu . Sağ tarafında abisi sol tarafında annesi ile. Aklında bir tek soru vardı oda gerçekten evlenecek miydi ???

Eve vardılar konak kapıları açıldı ve içeri geçtiler. Koca salonda abisi ,annesi ve babası onun etrafında dört dönüyordu .

" bir şey getiriyim mi bir şey istiyor musun "

" yok sağol anne"

" Kardeşim bir yerin ağrıyor mu?" Evet ağrıyordu . Hemde çok . O kadar çok yanıyordu ki derdini anlatacak halı yoktu . Çünkü anlattıkça kalbinin tam ortasına bir hançer saplanıyordu.

" Evet abi hemde çok acıyor ."

" Beren ağrıyor canımın içi " elini kalbine götürdü ve

" Tam buram acıyor abi. Acısı dinmiyor abi . Parçalarını toplayamiyorum . Hepsi o kadar uzak yerlerdeki gifipte alamıyorum , alıpta birleştiremiyorum " aglamay başlayınca annesi ve babası başını eğdi . Ne diyebilirlerdi ki . Abisi kardeşini kollarının arasına aldı . Saçına öpücükler koydu....