Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.Bölüm:Güven Güven bir ayna gibidir, birkez kırıldımı hep çizik gösterir...
Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi çiçeklerin arkasında saklıyorum " demiş Didem Madak. Ben nereye sakladım, ne yaptım bilmiyorum ama dağıldığımı gören olmadı hiç. Çığlıklar attım içimde ama kimse duymadı.
Ben ne kötülük etmiştimde bu hayatı yaşıyordum. Gün benim için ne zaman doğacaktı. Ne zaman güneşe bakıp gözlerimi kapayarak gülümseyecek ve derin bir nefes alıp 'oh'diyecektim. Ne zaman yüzümde bir gülümseme beliripte hiç silinmeyecekti. Ne zaman....
Mehmet baba defalarca tekme attı. Bir iki tanesi de yüzüme denk gelmişti. O sırada nereden geldiğini ayrıca nereden çıktığını anlamadığım Maral ortaya çıktı.
Hızla Mehmet babayı ittirdi. Ve ona bağırdı.
"Ne yaptığını sanıyorsun be?" dedi Mehmet baba Maral'ı tanımıyordu.
"sen kimsin lan. Benimle nasıl konuşursun?" Maral da bağırdı ona karşı.
"senin karşında Maral Yıldırım duruyor. Büyüğümsün diye bir şey yapmıyorum -" onun sözünü Kenan abi kesti.
"Maral haddini bil" bunu o mu söylüyordu gerçekten. Maral şaşkınlıkla Kenan abiye döndü.
"sen. Sen bunu görüp nasıl bir şey yapmassın. He. Asıl siz haddinizi bilin. Duydunuz mu siz. Bu kız size ne kötülük ettide böyle yapıyorsunuz." diyerek cevap verdi.
"abimi aldattı" dedi Asel oradan. Maral daha çok şaşırdı. Ben ise nefessiz kaldığım için öksürüyordum.
"ne saçmalıyorsunuz. Siz buna gerçekten inandınız mı? Ulan sizin karşınızda Dilan duruyor. Gerçekten Dilan'ın bunu yapabileceğini mi düşündünüz"dedi. Ama gerçek ortadaydı aralarından bir kişi dahi bana inanmamıştı.
Mehmet baba bana doğru döndü ve işaret parmağını bana sallayarak konuştu
"yarın aşiret karar kılacak ve seni geberticem" dedi ve gitti. Ben ise hala yerde duruyordum. Etrafıma bakınca herkesin bana baktığını gördüm. Bircan bana yardım etmek için bir adım atmıştı ki onu Gül anne durdurdu.
Bircan ve Maral hariç herkes bana tiksinerek bakıyordu. Bircan üzgünce yapamayacağını söyler gibi bana baktı. Bende gözlerimi açıp kapayarak anladığımı ve sorun olmadığını belirttim.
Maral yanıma geldi ve beni kolumdan tutarak kalkmama yardım etti. Sonra arkasındaki insanlara dönüp.
"Çok büyük bir yanlışın içerisindesiniz. İyi düşünün çünkü bunu sonunda siz zararlı çıkacaksınız dedi." ve konak kapısından çıktık.
Benim koluma girmiş bir şekilde yürümeye başladık. Az ileride olan arabaya gidip beni arka koltuğa oturttu ve kendiside yanıma oturdu. Şöföre
