TÖRE

8.BÖLÜM

Hayat hiç beklemediğin bir anda sana öyle bir vurur ki ölüm sana daha güzel gelir . İçin öyle bir yanar ki 'ben bu acıyla nasıl yaşarım?' dersin ama yaşarsın hemde öyle bir yaşarsın ki . Benim başıma gelmez deme çünkü hayatını tek bir kelime bile değiştirebilir.

Miran'ın elinden silahı aldım . Şimdi herkes saha çok korkmaya başlamıştı . Kendimi öldürmeyecektim . Kendimi öldürecek kadar cesur değildim aslında . Ama ölümekten korkmuyordum.

Silahı sağ elime aldım ve bir şey demeden hızla bize bakan gözlerin arasından geçtim . Miran donup kalmıştı . Kimse ne yapacağımı kestiremiyordu. Dışarı çıktım . Korumalar bana bakıyordu .

" Arabanın anahtarını ver " dedim sakince . Ama koruma

" Dilan hanım Miran bey-" sinirlenmem çok normaldi korumaya bağırmaya başladım.

" Sen kim olduğunu sanıyorsun . Senin karşında hanım ağan var . Sana çabuk arabanın anahtarını ver dedim ." Elimdeki silahı sallayarak bağırınca başını salladı ve anahtari bana verdi . Arabaya bindim ve sürmeye başladım . Arkamdan iki kez korna sesi duydum . Aynadan bakınca Miran'ın ve Fırat'ın arkamdan geldiğini farkettim . Sorun değildi . Onları geçerdim . Miran benim yanıma geçti arabayla. Camını açtı ve bağırmaya başladı

" Dilan dur nolur konuşalım . Bir daha böyle bir şey olmayacak ."  Acı bir şekilde Gülerek ona döndüm ama yinede gözlerimden yaşlar akıyordu

" Ama oldu Miran ağa. Oldu ve bitti . Ben o acıları yaşadım." Arabayı baya hızlı sürüyordum . Her an kaza olabilirdi. Ama ben sürüyorsam sorun yoktu😄

" Dilan tamam biraz yavaşla çok hızlı sürüyorsun . Kaza yapacaksın " benim hakkımda daha hiçbir şey bilmiyordu. Maral gibi bende bir hız tutkunuydum . Maral benim İstanbul'daki arkadaşımdı . Kahkaha attım . Resmen sinirlerim bozuluyordu daha bir dakika önce ağliyordum .

" Sen benim hakkımda daha hiçbir şey bilmiyorsun ." Dedim ve gazı kökleyip Miran'la aramı baya açtım .

Çıtak konağına gelince  sağ elime silahı alarak hızla arabadan indim .

  Korumalar bana şaşkınca bakıyordu . Onlarda beni taniyorlardi az çok . Ve benim elimde  silah varken  böyle  şey yapmama şaşırıyorlardı haliyle. Normalde bana silah falan doğrulturlardı ama ben bu Çıtak ailesinin kızıydım sonuçta.
Konak kapısını açtılar ve bende içeri geçtim . Sinirle havaya bir el ateş ettim .

" Çıtak ailesi.!!" Diye bağırdım  Konağın avlusunda. Mutfaktan annem çıktı . Ve bana doğru telaşlı bir şekilde geldi.

" Kızım ne oldu? Ne bu hallerin?" O an aklıma Miran'ın elinde silahla bu konağı basışı  geldi. O sırada babam , Yağız abim , Çınar, birde Azat abim ve onun arkasından da Heja yengem .geldi.

" Dilan ?" Yağız abim bana şaşkınlıkla bakıyordu . Gözlerim dolmaya başlamıştı . Kendimi ağlamamak için sıktım. Gülerek konuşmaya başladım . Ama ne gülmek neredeyse agliycam gözlerim dolmuş .

" Merhaba sevgili ailem . Nasıl yenge alıştın mı buraya? "
Heja yengemin bir an için titredigini farkettim. Çınar da benim ne yapmak için geldiğimi düşünüyordu galiba . Bu sefer babama döndüm .

" Sen nasılsın baba? Gelinin sana benim gibi  güzel kahve yapıyormu? Keşke birkez olsun karşı çıksaydın baba. Olmaz deseydin "
Sonra kafamı Azat abime çevirdim .

" Sen nasılsın? Benim halimi gördükçe daha mutlu oluyorsun deme?" O sırada konak kapısı açıldı . İçeri Miran ve Fırat geldi. Hafif bir şekilde kafamı biraz çevirdim kapıya doğru .