TÖRE

7.BÖLÜM

Multide : Miran

Ağzımı kapatan elin sahibine baktım . Hayır bu kişi Kaan değildi olsa onu hemen tanırdım . Yoksa eve hırsız mı girmişti ? Kendimi o adamdan kurtarmak için tam adamın elini ısıracaktım ki adam konuşmaya başladı

" Dilan dur benim Miran " Miran olduğunu öğrendiğim zaman çırpınmayı bıraktım. O da elini ağzımdan çekti . Gece olduğu için ve herkes uyuduğu için sessizce

"Miran senin burda ne işin var ? Hem sen bu odaya nasıl girdin "  dedim .Miran biraz sağa kaydı ve o sırada açık olan pencereyi farkettim. Nasıl pencereden mı girmişti . Gidip lambayı yaktım ve geri Mira'nın yanına döndüm .

" Burda ne işin var ? Hem sen pencereden nasıl girdin?"
Miran boynunu sıvazladı ve konuşmaya başladı

" Konuşmamız lazım ." Ona şaşırmış gözlerle baktım . Bu saattemi olacak iş değil.

" Bu saatte mi Miran? Senin saatten haberin varmı ?"
Miran biraz sinirli gözüküyordu ama sanki bana karşı kendini bastırıyor , sıkıyordu. Aynı sinirli tonda

" Başka zaman sanki konusacaktın benimle Dilan."
Aslında haklı başka zaman konuşmak istemeyecektim .

" Tamam seni dinliyorum ." Başını salladi ve dişlerinin arasından konuşmaya başladı . Gerçekten de çok sinirliydi.

" Bir daha o şerefsizle konuşmayacaksın " o dediği kişi Kaan dı . Ona o şekilde hitap etmesi benimde sinirlenmemi sağladı .

" Ona o şekilde hitap edemezsin Miran Karaca!" Hızla kolumu tuttu .

" Sen de davranışlarına dikkat et Dilan Karaca!" Karaca nın üstüne bastırarak bitirdi cümlesini . Evet ben artık bir Karaca ydım . Ve Miran'nın eşiydim . Suratım asıldı . Haklı olduğu için sustum . Çünkü ne diye bilirdim ki mesela ben senin karın değilim mi. Hayır artık onun karısıydım . Ne kadar canımı acıtsada gerçek buydu .
Miran konuşmaya devam etti .

" Bir daha o şer- adamla konuşmayacaksın" aynı sinirle söylediği cümlesini hem başımı salladim hemde sözlerimle belirttim
" Zaten konuşacak yüzüm yok" Miran hızla kolumu bıraktı ve kilitli olan kapının kilidini açarak aynı hızla odadan çıktı ve kapıyı kapattı . Geride ise yıkık dökük bir ben bıraktı . Gidip suyumu içtim ve uyudum . Daha doğrusu uyumaya çalıştım.

Sabah gelen tıkırtılarla uyandım . Yataktan biraz doğruldum ve kısık gözlerle etrafa baktım . O sırada giyinme odasından çıkan Miranı gördüm .

" Hadi git giyinde kahvaltıya inelim." Onu hiç takmayarak arkamı döndüm ve yorganı üzerime çekerek uyumaya devam ettim . Miran ise sitem dolu bir şekilde
" Kime diyorum . Alooo" uykulu bir şekilde cevap verdim

" Ben aç değilim yemek yemicem . " Miran offladı ve tamam diyerek aşağıya indi . Gece Miran gittikten sonra bir daha uyuyamamistim . O yüzden bende yapmam gereken son projeyi yapmaya başlamıştım . Ve neredeyse yarısından çoğu bitmişti . Bu artık benim son projemdi . İşten ayrılacaktım çünkü burada böyle bir şeyi yürütmem zordu  ve buradan istediğim zaman çıkamazdım birde bahane bulmak vardı yani kısacası artık çalışmaya biraz ara vericektim . Miran kahvaltıya indikten sonra sadece 1 saat yatabilmistim . Uyandıktan sonra aşağıya inmedim . Dün olanlardan sonra ortalıkta pek dolanmamam lazımdı . Yataktan kalkıp banyoya girdim . Rutin işlerimi haledip çıktım ve giyinme odasına gittim . Acaba ne giysem diye düşünmeye başladım . Ve üzerime beyaz ve kiremit rengine yakın bir tonda olan çizgili çok kalın olmayan bir kazak ve altimada mavi kot pantolon giydim . Beyaz ayakkabılarımıda ayağıma geçirdim .