TÖRE

6.BÖLÜM

Arkadaşlar multiyi söylediğim yerde açmanızı tavsiye ediyorum.iyi okumalar

Olduğum yerde dona kalmıştım . Karşımda ki kişi
gerçekten Kaan'dı. Hayır ! Olamazdı. Olmamalıydı . Tam kalbim de birşeylerin ezildiğini hissettim. Kaan in kaşı patlamıştı Fırat ise yorulmuş gibiydi . Nasıl olurda Kaan ı döverdi . Peki Kaan ne diye gelmişti . Yoksa öğrenmiş miydi?
Kaan beni görünce bana doğru yaklaşmıştı . Bana gelirken gözlerimden firar eden yaşları durduramamıştım.

" Dilan bu duyduklarım doğru mu ? Ne olur bana yalan olduğunu söyle . " o kadar acınası bir durumda gözüküyordu ki içim yandı .

"K-Kaan" konuşamadım . Boğazıma bir yumru oturdu ve ben konuşamadım. O an Miran benim kulağıma yaklaştı ve " Bu adamı burdan gönder yoksa ben onu öbür dünyaya göndericem." Dişlerinin arasından konuşan Miran çok sinirliydi. Kafamı kızarmaya başlamış gözlerle Miran a çevirdim . Kaan a bunu söylemek çok zordu. Ama Kaan ın yaşaması için ona bunu söylemek zorundaydım . Kafamı Kaan a çevirdim ve konuşmaya başladım

" Kaan duyduklarının hepsi doğru . Ben Miran ile evlendim ." Gözlerimi sıkıca kapatıp tekrardan açtim.
İçimden sadece Kaan için dedim ve devam ettim .

" Ben aslında sana aşık olmamışım bunu Miran ile evlenince anladım . Meğer sen sadece benim için arkadaştan öteye geçmemişsin. Şimdi git çünkü ben Miran a aşığım." Artık gözümden akan yaşlar çoğalmıştı . Söylediğim sözler bana bile ağır gelmişti .

" Yalan ! Sen böyle bir şey yapmazsın . Peki onca yaşadığımız şey demi yalandı . Ben seni tanıyorum Sen ne olursa olsun böyle bir şey yapmazsın . Sen ,bu değilsin . Sana evlenme teklifi ettiğimde yüzünde oluşan mutlulukta mı yalandı , ağladığı da yanıma gelip bana sığınmanda mı yalandı he söylesene ! " Keşke böyle olmasaydı . Keşke .

" Yeter ! Alın şu adamı burdan " Miran ın bagirmasiyla iki koruma geldi ve Kaan i kollarından tutarak götürmeye çalıştı

" Bırakın beni bırakın ." Adamlar onu kapıya götürürken Kaan hala bağırıyordu " hayır , yalan söylüyorsun bu adam sana bir şey dedi deme. Dilaaaaan Dilaaaaan ! " Sadece onun arkasından bakmışım . Kafamı önüme çevirdiğimde herkesin bana üzgün gözlerle baktığını gördüm . Göz yaşlarım hala akıyordu . Kolumla gözyaşımı sildim ve hızla konaktan içeri girdim . odaya doğru ilerliyordum . Miran ise arkamdan bağırıyordu . Ancak şuan onu duyamayacak kadar kötü bir haldeydim . Hızlı bir şekilde odaya girip kapıyı da arkamdan kilitledim . Ancak Miran kapıya sertçe vuruyor ve bağırıyordu " Dilan aç şu kapıyı. Konuşacağız . "Bende aynı şekilde bağırarak

" Git burdan seninle konuşacak hiçbir şeyim yok . Senden ve o Azat Çıtak tan nefret ediyorum . Anladın mı nefret ediyorum ." Daha fazla ayakta durmadım ve camın önünde yere çökerek duvara yasladım belimi. Ayaklarımı da kendime doğru çektim ve aglamay devam ettim . 10 dakika sonra Miran ın sesi kesilmişti . Yatağa yüz üstü uzandım . Elime telefonumu aldım ve biraz sesini açtım .
Canımın yanacağını bile bile açtım o şarkıyı ve içim çıkana kadar ağladım . Hiç bir şarkı ağlatmaz insanı anılar ağlatır, yaşanmışlıklar ağlatır . Açtığım şarkının her cümlesinde kendimi buldum .
(Şimdi multiyi açın )

Omuzumda ağlayan bir sen
Ne çok isterdim bir bilsen
Kalmadı artık bak kimsem
Sensizlik gitsin artık sen gel

En dipte hep ben kaldım
Çok zorda zor nefes aldım
Bir kez yanımda olsaydın
Başkasına bağlamazdım ben