Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.Bölüm:Bu Hikayenin sonu mu? Yoksa başlangıcı mı?
Beyaz sayfalara siyah kalemle yazdık. Aynı güzelliklerle dolu hayatımıza giren karanlık gibi. Ama defter bitti sayfalar tükendi. Ya beyaz sayfalı defter alıp siyahla yazacağız. Yada siyah sayfalı defter alıp kendi güzelliklerimizi bulacağız.
Sonunu göremiyoruz bir şeylerin ve her şey kötüye gidiyor. Ya batacağız yada güçlenerek çıkacağız ama sabrımız kalmadı. Biraz vardık. Yok denemezdi. Renksiz de denemezdik ama solgundu mavi. Hikayenin oldukça iç geçirilen yerindeydik, Kalkıp gidemiyorduk üstelik.
Son sözleri ile bilinci kayboldu Dilan'ın. Herkes şok olmuştu. Maral kardeşini kaybetmekten kokuyordu. Ateş Dilan'ı koruyamadığı için kendinden nefret ediyordu . Miran inanmadığı için vicdan azabı çekiyordu .
Maral kendine gelir gelmez hemen Dilan'ın yanına gitti. O sırada Rüzgar kalabalığı fark edip hemen çıktı arabadan ve oraya gitti. Yerde başından kanlar akan aynı zamanda elbisesinin karın kısmında oluşan yırtıktan akan kanla Dilan'ı buldu ve şok oldu.
Ne duruyorsunuz biriniz ambulansı çağırsın hemen" dedi bağırarak
"Rüzgar ne olur bir şey yap. Ona bir şey olamaz. Lütfen." dedi Maral çaresizce. Rüzgar başını sallayarak Maral'ı biraz öteye çekti.
Sakın hareket ettirme Miran. Beyin kanaması geçiriyor olabilir ve boynu kırılmış olabilir. " sonra karnından akan kanın sebebini öğrenmek için elbisenin karın bölgesini biraz daha yırttı. Dilan'ın karnına camlar saplanmıştı ve bir tanesi baya büyüktü. Rüzgarın tahminine göre büyük camlar baya derine inmişti. Eşyaları yanında olmadığı için bir şey yapamıyordu. Ve bu onu daha da çok sinirlendiriyordu.
Ambulans geldi ve Dilan'ın boynuna boyunluk takıp dikkatlice bindirdiler. Herkes arabalara binip onları takip etti. Ambulans hastanede durdu ve Dilan'ı sedye ile çıkardılar. Maral Dilan'ın elini sıkı sıkı tutup onunla birlikte hastaneden içeri girdi.
Ameliyathanenin önüne geldiklerinde Maral girmeye çalıştı ama tabi ki hemşireler bırakmadı.
Maral ilk defa bu kadar kötü ve yıkılmış hissetti kendini. Ateş geldi ve Maral'a sarıldı. Rüzgar'da hemen arkasından geldi.
"Bende ameliyata gireceğim." dedi Rüzgar.
" saçmalama bu sitresle yanlış bir şey yaparsın" dedi Asu.
"ama böyle de duramam" diye bağırdı Rüzgar
"amiyatın izlendiği o camlı odaya git(ismini tam bilmiyorum. Siz anladınız) oradan yardım et" dedi Ateş hızla. Rüzgar başını sallayarak koridorda gözden kayboldu...
Rüzgar zar zor ayarladığı camlı odaya girdi. İçindende sürekli tekrarladı.
"ona bir şey olmayacak. Ona bir şey olmayacak. Ona bir şey olmayacak.." dedi. Sonra da ameliyata odaklanması gerektiği için aklındaki tüm kötü düşünceleri yok etti.
