Güneş belirirken ufuktan,
Rüzgar içimi kesercesine esiyor solumdan.
Azrail var gücüyle nefesini veriyor sanki üzerime.
Ölümü düşündükçe var oluyorum,
Ölümü hatırlamadığım kadar insanım.
Her şeye anlam yükler dururken
İnsan bir kez olsun düşünmez mi?
Hüzün, gözyaşı, dertler ve kederler,
Gelip geçerken birer birer ömründen,
Bu yolun sonunu merak etmez mi?
Ruhumu daraltan düşünceler var içimde
Bu yüzden yazar ellerim.
Düşüncelerim acı acı uluyor sessiz gecelerde
Bu içimi kemiren kurtları doyurun,
Aç değil, tok ölsünler isterim.
