Otoparka girdiğimde gördüğüm şeyle ne olduğunu anlayamadan korumalar tarafından arkaya çekildim. Korumalar silahlarını çıkarırken onlara bakıyordum. Olanı tam göremediğim için korumaları iterek öne geçtim ve arabanın nasıl hurdya dönüştüğüne şahit oldum. Bunu kim yapmış olabilirdi ki? Biraz daha yaklaşmak istedim ama korumalardan biri kolumu tuttu.
"Mira hanım geride durun, babanıza haber veriyoruz."
"Bırak hemen beni ve o telefonu kapa."
Ben korumaya sinirle çıkışınca hemen geri çekildi ve telefonu kapadı. Daha sonra arabaya yaklaşmaya başladım. Yaklaştıkça kırılan ön camın parçalarının arasında bir not kağıdı gördüm. Arabaya daha çok yaklaşıp kağıdı aldım. Alırken elimde derin bir kesik oluştu. Çünkü camların arasında kalmıştı kağıt. Korumalar hızlı bir şekilde yanıma gelirken ben elimdeki kağıdı okuyordum.
"KÜÇÜK KIZ BENİ BULMAYA ÇALIŞMIŞSIN. AMA BENİ ASLA BULAMAZSIN, BEN İSTEMEDİĞİM SÜRECE. BENİ BULMAYA ÇALIŞMAKTAN VAZGEÇ!!!"
Yazıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu kişi bana mesajı gönderen kişiydi. Onu aramamı istemiyordu ha ama daha yeni başlamıştım ben. Sinirle elimdeki kağıdı avuç içimde buruşturdum ve korumalara döndüm. Onlar korkuyla bir kanayan elime birde yüz ifademe bakıyorlardı.
"İkinizde babama bu olanlarla ilgili hiçbirşey söylemeyeceksiniz. Anlaşıldı mı?"
"Ama Mira hanım durum çok ciddi gözüküyor ve sizi derhal hastaneye götürmemiz lazım eliniz çok kötü görünüyor."
"Siz benim korumalarımsınız ve ben ne istersem onu yapıcaksınız, gerisine ben karışmam. Taksi çağırın çabuk!"
"Tabi Mira hanım , nasıl isterseniz."
"Biriniz Salih abiyi arayıp olanları anlatsın ve dikkatli olmasını söyleyin."
"Hemen efendim. Mira hanım taksi geldi buyrun."
Önlerinden geöerek taksiye doğru yürüdüm. Onlarda bu arada silahlarını yerlerine geri koyuyorlardı. Bakışlarımı elime çevirdiğimde yüzümü buruşturdum. Gerçekten de çok derin kestiğimi anladım. Hızlı bir şekilde taksiye binip özel Yıkılmaz Hastanesine gittik. Bu hastane babamın arkadaşının hastanesiydi. Buraya çok güvenirdi babam , o yüzden direk buraya gelmiştim. Taksiden inip hızlı bir şekilde hastaneye giriş yaptık. Elimi gören herkes kenarı çekilmeye başladı. En sonunda bir sedyeye oturduğumda korumalardan biri doktoru bulup yanıma getirdi.
"Mira hanım iyi misiniz? Bu kesik nasıl oldu?"
"İyiyim doktor bey, cam kesti. Artık durdurabilir misiniz kanı?"
