Señorita

8. Bölüm *Buldum seni!*

Asya odadan çıktıktan sonra babam bana daha dikkatli bakmaya başladı. Şimdi başlıyoruz işte. Bakalım Aslan Kırleçi hiçbirşey olmadığına ikna edebilecek miyim?

"Efendim babacım."

"Mira direkt olarak konuya gireceğim, korumaları neden arttırdın ve neden okula normal arabalarla değil de özel yapımlarla gidiyorsun. Yoksa başında benim bilmediğim olaylar mı var?"

Ah baba ah bir bilsen başımda olan olayları ,kalp krizi geçirirsin. Senin şimdilik hiçbir şeyi bilmene gerek yok zamanı geldiğinde zaten herşeyden haberdar olucaksın. Artık cevap verelim bakalım Aslan Kırleçe.

"Babacım çok önemli bir olay değil ama güvenlikleri arttırmam gerekliydi. Çünkü şu anda çok önemli bir ihaleye girdin ve bu benim için tehlikeli sende biliyorsun. Geçen günde bu konu hakkında kabus görünce Efeden güvenliği artrırmasını istedim. Arabaya gelince o da güvenlik için, o araba bugünler için var değil mi babacım?"

Babamın söylediklerimden sonra bana inandığını düşünüyordum çünkü ben küçükken çok kabus görüyordum. Doktora gittiğimizde doktor bunun benim hayal gücümün diğer çocuklardan fazlasıyla gelişmiş olduğu için gerçekleştiğini söyledi. Babam da kabuslarım konusunda çok hassastı bu yüzden.

"Güzel kızım sen bunu neden bana söylemiyorsun. Ben senin için herşeyi ayarlardım. Kabusların hala devam ediyor mu? İstersen bir doktora gidelim, he ne dersin?"

"İyiyim babacım. Sadece güvenlik konusunda çok endişem vardı onu da çözdüm zaten o kabustan sonra birşey olmadı. Ama biz burda konuşmaya daldık Asya aşağıda bizi bekliyordur. Hem ben kurt gibi de acıktım."

"Bir daha böyle birşey olursa ilk olarak benim yanıma geliyorsun, anlaştık mı? Hadi bakalım Asyayı bekletmeyelim."

"Söz veriyorum babacım. Hadi Asyanın yanına katılalım da benim şu aç karnımı doyuralım."

Gülerek dans odasından çıktık ikimizde. İkimizde elerimizi yıkayıp yemek masasına doğru ilerledik. Odaya girdiğimizde Asya masaya oturmuş bizi bekliyordu. Kızı da çok bekletmiştik. Asya bizi görünce tebessüm etmeye başladı. Ben bu kızı seviyordum yahu. Hem gülen yüzlü biriydi hem de benim gibi asık suratlı birine katlanabiliyordu. Düşünceleri kenarı bırakıp masaya oturdum.
"Afiyet olsun" diyip yemeğe başladık.

Sessiz bir şekilde kahvaltımızı yaptıktan sonra masadan kalktık. Saat baya geç olmuştu Ayfer ablanın hazırladığı odaya çıkardım Asyayı. Kendi odamdan giymesi için yatağının üstüne kıyafet de bırakmıştım. Asyaya iyi geceler diyip kendi odama geçtim. Bu gün eğlenmekten aklıma gelmeyen bir konuyu hatırlamıştım. Hiç Pamirle konuşmamıştım. Bakalın Pamir ve Anıl neler bulabilmiştiler. Telefonumu çıkartıp Pamiri aramaya başladım bir süre sonra telefonum açıldı.

"Merhaba Pamir, ne yaptınız yakaladınız adamları değil mi?"

"Evet yakaladık Mira. Sorun şu ki ne yaparsak yapalım konuşturamadık onları."

"Konuşturamadınız mı? Şimdi nerdesiniz siz?"

"Hala depodayız adamların yanında ağızlarından tek laf bile alamadık."

"Pamir senden bana konumu atmanı istiyorum. Oraya geliyorum."

"Mira gelmesen daha iyi biz hallederiz."

"Şu saate kadar size bıraktım da ne oldu hala konuşturamadınız. At konumu evden çıkıyorum."

"Atıyorum konumu, gelirken dikkatli ol."

"Tamam."

Son sözümü de söyliyince telefonumu kapattım ve cebime koydum. Üstüm zaten giyinikti dolabımdan montumu da alıp sessiz bir şekilde evden ayakkabılarımı giyerek çıktım. Çıkarken arabamın anahtarını da almayı unutmamıştım. Bu sefer tek başıma gidicektim. Arabama doğru yürürken Efe beni gördü ve yanıma gelmeye başladı.