Umut'lu Düşler~

İçelim Mi Umut?

Evdekiler merakla Asel'i dinliyordu. Gözleri dolu dolu anlattı her şeyi,ama hiç ağlamadı. Her zorlandığında Umut'un gözlerine baktı. Annesi Seda çıkıştı Asel'e.
"Hep bir şeyleri mahvediyorsun! İnsan gibi konuşamadın mı çocukla? Gül gibi çocuk hastanede yatıyor şuanda! Niye? Asel Hanım'ın keyfi yüzünden!"
Umut tüm bunlara daha fazla dayanamadı ve sesini yükseltti.
"Seda Teyze, ASEL HİÇBİR ŞEY YAPMADI! Bir kere de kızına hak ver, bir kere de onun arkasında dur! Melih denen herif kaç yıldır rahatsız ediyormuş kızı. Bundan haberin var mı senin?" Asel'in bileğini tuttu ve moraran yerini göstererek devam etti.
"Bileği nasıl bu hale geldi sence? Kapıya mı çarptı sanıyorsun? Melih denen o GÜL GİBİ ÇOCUK yaptı! Bugün kaçırıyordu kızı az kalsın. (tüm evden gelen şaşkınlık sesleri) Buğra'yla ben gelmeseydim şuan hastanede yatan Melih değil Asel olacaktı! Asel'in neler yaşadığını bilmiyorsun, fark etmedin bile. O yüzden, kendine damat arayacağına biraz da kızının dertlerine çare ara." dedi ve çıktı evden. Asel' de peşinden gitti. Arabaya bindiler ve yol boyunca dümdüz gittiler, sadece dümdüz.

" İçelim mi Umut?" diye sordu Asel. Umut şaşkınlıkla kaşlarını çattı. Asel hemen devamını getirdi.
" Çikolatalı süt? "
Umut bir kahkaha attı bunu duyunca.
"Bakkal falan var mıdır buralarda? Dağın başındayız ne de olsa."
"Biraz ileride köy var, oradaki bakkaldan alırız."

"Eveeeet prenses. 30 paket çikolatalı süt stokladığımıza göre... Başlayalım artık." dedi Umut çimlere otururken. Orman gibi bir yere gelmişlerdi.
"Asel, acaba annene bağırmakla... İyi mi ettim?"
"Benim yapamadığımı sen yaptın, ve inan bana çok iyi ettin Umut."
"Baksana, 3 saat oldu hala aramadı annen."
"Bir şey olmaz ona. Kızmaz sana, takma kafana onu. Ama... Ben bir süre onunla konuşmasam iyi olacak. Hatta biz... İzmir'e geri mi dönsek Umut ya? Seni de saçma sapan olayların içine soktum. "
"Hayır, gitmeyelim. Annenle konuşmak istememekte haklısın, ama sen zaten onun huyunu suyunu biliyorsun. Karakteri bu, yapacak bir şey yok."
"Melih... Ölmemiş Umut. Ya daha kötü bir Melih olursa?"
"Hiç zannetmiyorum. Baksana, intihar bile edememiş. Yani... Korkak birisi. Daha fazla bir şey yapamaz, emin ol."
"Umarım..."
"Bu arada... Evdeyken ağlamadın."
"Sayende. Sen bana güç verdin."
"Zorlandığında baktın gözlerime. Fark ettim onu."
"Evet. Her ağlayacak gibi olduğumda gözlerine baktım. Sen bana iyi geldin o an."
"Çikolatalı süt de keyfini yerine getirdi sanırım?"
"Her derde deva."

"İçim dışım çikolatalı süt oldu Aseeel!"
"Aman Umut. Alt tarafı 6 paket süt içtin. Diğer 24ün hepsini de ben içtim, bana bir şey olmadı."
Asel'in telefonu çaldı.
"Alya arıyor Umut. Açsam mı?"
Umut onaylarcasına gözlerini kırptı.
"Efendim Alya... Hiiiç, öyle kafa dağıtıyoruz. Evet ölmemiş pislik. Hayır, annemle konuşmak istemiyorum. Annemin mi tansiyonu düştü? Bir b*k olmaz onaaa. Neyse, hadi kapatıyorum."

"Herkes uyuduktan sonra dönsek olmaz mı Umut?"
"Saçmalama prenses ya."
"Ben şimdi gitmek için... Hazır hissetmiyorum kendimi Umut."
"Yine mi kucaklasam ben seni n'apsam?"
"Ya Umut, gerçekten istemiyorum."
Umut Asel'in elini tuttu ve başladı konuşmaya.
"Bak prenses... Tamam haklısın, annene hatta ailene kızgınsın ama... Bu seferlik affet. Bak benim ailem yok, emin ol şuan bu durumda da olsa bir ailem olsun isterdim. O yüzden, lütfen..."
"Ama Umut... Annem bile beni savunmayacaksa... Ben kimden ne bekleyeyim ki?"
"Yapma böyle ya... Bak şimdi, gideceğiz eve. Kimseye bir açıklama yapmak zorunda değilsin. Hemen odana geçeceksin ve uyuyacaksın. İnan bana şuan eve gitmemiz en mantıklısı."
Asel birkaç saniye düşündü ve pes etti.
"Of Umut... Gidelim ama, bir sıkıntı olursa?"
"Olmayacak, söz veriyorum."

(Asırlar geçti galiba bölüm atmayalı😂Olaylar biraz karışsın bakalım😄Nasıl gidiyoruz sizce?)