Tanıtım II

19.4K 1K 146
                                    

Yorumlarınızdan sonra çok heyecanlandım. Yayımlanmaya başlayana kadar kısa bir hikaye olmasına rağmen üç ya da dört tanıtım yapayım diyorum. Yoksa bu kadar yeterli mi? Fikirlerinizi çok merak ediyorum. 


"Sözleşme yapacak mıyız?"

"Ne sözleşmesi?"

"Evlenirsek evlilik olabilir ya da çocuk doğunca falan..."

Tekin kaşlarını çattı. Çalışmadığı sürece pek kaşları çatılmazdı. Aksine espriler yapmaktan, gülmekten, eğlenmekten çok hoşlanırdı. Fakat sinirlendiği zamanda kimse karşısında duramazdı. Bu kadın onu sinirlendirmeyi ve bam teline basmayı çok iyi biliyordu. Ters bir şey söylememek için dişlerini sıktı.

"Özlem! Anlatamıyor muyum? Ben seninle boşanmak için evlenmek istemiyorum. Çocuklarımın annesi ol istiyorum. Eğer sen istemezsen evlenmeyiz ya da boşanırız dedim. Benim sözleşme gibi bir talebim yok!"

"Çocuklarımız mı? Sen başka çocuklarda mı istiyorsun?"

Tekin, Özlem'in şaşkın suratına bakarak kahkaha attı. Biraz önce sinirden dişlerini sıkmıyor muydu? Ah kadın seninle hayat çok güzel olacak diye geçirdi içinden ve gülerek cevap verdi.

"Tabi ki sana benzeyen en az iki kız istiyorum mesela bir de oğlum olursa fena olmaz."

Özlem'in de yüzü gülmeye başladı. Bunun düşüncesi bile bir harikaydı. İçinin mutlulukla dolmasına izin verdi. O güzel yüzü, mavi gözleri ışık saçarken, Tekin'i kendine hayran ettiğinden habersizdi. Minik minik kızlar ve bir oğlu... Heyecanla ayağa kalktı.

"Sen ciddisin!"

Tekin sadece gülerek kafasını salladı. Kesinlikle bu kadın doğru seçimdi. Öyle içi rahatladı ki oturduğu yere yayıldı. İri bir adam olduğundan sandalyeye zor sığmıştı. Başını kaldırmış, heyecanlanan kadına baktığında, gönlüne baharlar geldi. Özlem ne yaptığını anlayıp, tekrar yerine oturdu. Yine yüzünün ısındığını hissediyordu.

"Peki! Sen nasıl istersen öyle olsun. Sadece hamile kaldıktan sonra evlenmek istiyorum."

"Oh be!" diye bağırınca ikisi birlikte güldü. Kafeteryadakiler garip garip bakarken kimseyi umursadıkları yoktu.

Özlem'in hastanedeki odasına geldiklerinde ikisinin de yüzü gülüyordu. Biraz daha birbirlerine alışmışlardı. Tekin zaten sıcakkanlı bir adamdı. Pek yabancılık çektiği söylenemezdi. Ancak Özlem mesafeli biriydi. Tekin'de odaya girdi.

"Özlem!"

"Efendim Tekin," der demez belinden çekildi. Dudaklarına değen dudakları beklemiyordu. İlk önce karşılık veremedi.  

CANIMDAN İLERİ (Kısa Hikaye-Bitti)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin