CANIMDAN İLERİ (Kısa Hikaye-Bitti)

5. Bölüm

GÜNAYDIN SEVGİLİ OKUYUCULARIM BEN ERKENDEN GELDİM. YENİ BÖLÜMÜ ÇOK FAZLA ERKEN İSTEYEN OLDU. İNANIN İŞ YERİNDEKİ BİLGİSAYARIMDA KALMIŞ YOKSA CUMARTESİ YAYIMLAMAYI DÜŞÜNÜYORDUM. 

Lütfen bölüme başlamadan önce yıldıza dokununuz.

herdem6060 beni takip etmeyi unutmayınız.

Ana sayfamda instagram linkim vardır. nerimanvurgunkitaplari instagram hesabını takip ederseniz çok eğleneceğinize inanıyorum.

İYİ OKUMALAR SİZLERİ SEVİYORUM.

-------------------------------------------------------

"Ben o kızı gelinim olarak istemiyorum. Sana yüz kere senin evleneceğin kız hazır dedim. Hem şirket ortaklığımız içinde Birce ile evlenmek en iyisi, o yüzden akşam sakın getirme o kızı evime..."

"Anne daha ne kadar süre ya da kaç türde anlatmam gerekiyor. Ben ortaklık için kimse ile evlenmeyeceğim!"

"Ne yani kimlerin altına yattığı belli olmayan bir fahişeyi mi karın yapacaksın?"

Özlem duyduklarıyla gözlerinden yaşlar boşalarak sessizce arkasını döndü. Kalbi boğazında atıyordu. Bir insan bir saat içinde en büyük mutluluğu da acıyı da yaşar mıydı? Özlem ölüyordu. Özlem acıdan kavruluyordu. Zorlukla yürüyerek asansöre bindi.

Keşke bir dakika bekleseydi. Sevdiği adamın onu nasıl yücelttiğini kulaklarıyla duymuş olacaktı.

"Sen! Sen bir daha benim sevdiğim kadına fahişe dersen!"

"Eeee! Annenim senin ben..."

Annesinin bağırması üzerine masaya tüm gücüyle vurup, ayağa kalktı. Annesine doğru yürüyüp, parmaklarını sallamaya başladı. Öyle bir bağırıyordu ki bina inledi. Fakat sevdiği kadın duymadı.

"Beni neyle tehdit edeceksin anne! Bundan sonra benim ailem Özlem ve ondan doğacak çocuklarım. İster kabul et ister etme. Altı yıldır beni evlendirmeye çalışıyorsun. Şirket birleşmesiymiş... Çok biliyorsan babamı boşa sen evlen anne! Şimdi çık git odamdan yoksa annem falan demeyeceğim."

"Pişman olacaksın!"

"Benden ve çocuklarımın annesinden uzak dur anne!" diye resmen kükredi.

Volkan o arada odaya girdiğinde ağlayan annesini dışarı çıkardı. Tekin, yaşadıklarına inanamıyordu. Şimdi Özlem'e ne diyecekti? Ne diyeceksin en başından beri hep dürüsttün şimdi de doğruyu söyleyeceksin. Senin ailen ÖZLEM diyen içi rahatlamasına sebep oldu.

Özlem araba kullanacak durumda değildi. O yüzden taksiye binip, ablasının evinin adresini verdi. Yol boyunca kollarını karnına sarıp, ağladı. Kendi istenmemeye alışmıştı ama bebeği... Bebeğinin istenmemesine, hele babasının ondan vazgeçtiğini duymaya dayanamazdı. Neden bütün mankenleri onunla bununla yattı diye düşündüklerini anlamıyordu. Başka meslek grubunda kadınların sevgilileri olmuyor muydu? Sevgilileriyle birlikte olmuyorlar mıydı? Hep ilk sevgilileri ile mi evleniyorlardı?

Neden hep bunu yaşıyordu bunları düşünerek ablasının evine geldiğinde, hıçkırarak kapıyı vurdu. Annesine babasına böyle gözükmemeliydi. Özge kapıyı açtığında darmadağın kardeşiyle korktu. İçeri alır almaz, daha ne olduğunu anlamadan o da kardeşiyle birlikte ağlamaya başladı. Özlem olanları anlatınca, hamile olduğuna bile sevinemedi. Gitmekten bahsediyordu. Nereye, ne zaman olduğunu düşünelim dese de Özlem'e dinletemedi.