Aras & Kaan [Texting]

[34]

Medyadaki Kaan.

-34. BÖLÜM-

İki gün önce burkmuş olduğum ayağım morarmış ve hâlâ yürümekte zorluk çekiyordum. Okul da Aras sayesinde merdivenleri rahatlıkla çıkıp inebiliyordum. Çünkü kucağında taşıyordu beni sevgilim. Bu okul da dikkat çekse de pek umurumuzda değildi artık. Okuldaki herkes ilişkimizi biliyordu neden rahat olmayalım ki?

"İnat etme de hastaneye götüreyim işte seni okuldan sonra," dedi Aras merdivenleri inerken.

"Hastaneleri sevmiyorum." Cidden de sevmiyordum hastaneleri. Korktuğumdan falan değildi. Sadece daralıyordum içinde. En son da zaten Batuhan bıçaklandığı zaman gitmiştim onda da  nasıl durduğumu bilmiyordum.

"Canın yanıyor ama.." dedi kısık bir ses tonuyla. Beni böyle görmek onunda canını yaktığını biliyordum ama gitsem bile ne olacaktı ki?

"İki güne bir şeyim kalmaz merak etme. Hem kırık olsa duramazdım. Doktorun yapacağı şey sarmak olurdu, onu biz de yaptık," dediğim şeye göz devirirken gülümsedim.

"Korkak," dedi beni indirirken. Ne alaka şimdi?

"Korkmuyorum."

"Belli oluyor bebeğim,"  dedi yanağıma bir öpücük bıraktı. Sonra bir tane daha öpücük kondurdu. Ben ise öpücük yetmez düşüncesi ile dudaklarına yapıştım. Azgın heriftim resmen.

Alt dudağımı dişlerinin arasına alıp ısırdı. Ben inlerken Aras kendini geri çekti dudağıma bir öpücük bırakmayı unutmadan. "Okulda olmaz diyene bak," dedi sırıtarak.

"Azdırma sen de," dedim. Dudaklarından bir kahkaha dökülmüştü.

"Bir öpücük ile azdığını unutmuşum sevgilim, özür dilerim." dedi yalandan üzülerek ama sonra tekrar gülmeye devam etti.

Dudaklarımı araladığımda Emirhan ve arkadaşları göz hizama girdiler. Benim Emirhan'a bakmamla bakışlarını ayırmadı. Daha sert bakmaya başladı. Aras görmesin diye bakışlarımı ondan çekerek sevgilime döndüm.

"Tamama affettim hadi gidelim," dedim koluna girip bahçeye çıktık.

Bahçeye çıktığımızda bir banka oturduk. Aras kolunun altına alırken ben Emirhan'a düşünüyordum. Aklında bir şeyler olduğuna emindim. Çünkü benim tanıdığım Emirhan imtihamını ne olursa olsun alırdı. Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu umarım düşündüğüm gibi olmazdı. "Aras.."

"Efendim bebeğim?" diye sordu parmakları saçlarımda dolanırken.

"Seni çok seviyorum," diyeceğim şey bu değildi. Onu uyarmayı düşünüyordum ama onu uyarsaydım beni dinlemezdi.

"Ben de seni seviyorum," dedi saçlarımı kokladı ve öptü. İyice beline sokuldum. Bir saniye bile yanından ayrılmak istemiyordum.

Çalan ders zili ile istemeden birbirimizden ayrıldık. Yavaşça banktan kalkıp Aras'ın koluna gireceğim sırada Aras kucağına aldı beni." Seni bu halde o merdivenlerden çıkaracağımı mı sandın?" dedi göz kırparak.

"Ben senin gibi birini hâk edecek ne yapmış olabilirim diye düşünmeden edemiyorum," dedim boynuna kollarımı dolayıp boynuna bir öpücük kondurdum.

"Bunu ben de düşünüyorum hep," dedi gülümseyerek.

Koridorda yüzler hep bizden tarafa dönüktü. Tanımadığım bi hoca gelip "Bu ne hâl?" diye sordu çatmış olduğu kaşlarıyla.

"Ayağımı burktum da hocam." Bu tür insanlara açıklama yapmaktan nefret ediyordum. Başıyla onaylayıp yolumuzdan çekildi. "Bari geçmiş olsun deseydin," dedim arkasından burun kıvırarak.