Aras & Kaan [Texting]

[15]

Medyada ki Aras ve Kaan.

•15. Bölüm•

Annem masayı hazırlarken Aras ile kaçamak bakışlar atıyorduk birbirimize. Az önceki halimizden eser yoktu. Birbirimize uzun bir bakış atmış sayılmazdık. Ben başımı çevirdiğimde Aras bakışlarını kaçırıyor, o çevirdiğinde de ben kaçırıyordum.

Annem ise her tabak getireşinde bize bakıyordu. Acaba anlamış mıdır?

"Ben yardım edeyim anneme," diyerek ayağa kalktım. Aras bana dönüp "Yardım edebilirim bende istersen?" dedi.

"Yok çocuklar, yardıma ihtiyacım yok oturun siz." Annemin söylediğine başımızı sallayıp onayladık. Ben neyse ama Aras'ın utanacağını düşünmezdim. Belki de annem burada diyedir, ama bana karşı neden bakışlarını kaçırsın ki?

"Aras."

"Efendim," dedi bakışlarını yerden çekmeden. Hassiktir yoksa soğumuşmuydu benden? Düşüncesi bile çok kötüydü.

"Yüzüme bak!" dediğimde bakışlarını yerden kaldırıp gözlerime baktı. "Neden yüzüme bakmıyorsun?"

"Bakıyorum işte."

"Evet şimdi bakıyorsun ama bakışlarını kaçırıyordun demin." Annem evde olduğu için kısık sesle konuşuyorduk.

"Farkında bile değilim öyle mi yaptım?"

"Aras sinirleniyorum! Soğudun mu benden?" Düşüncelerimi dile getirdiğimde kaşlarını çattı.

"Saçmalama yok öyle bir şey! Sadece annen buradayken yapmamız ve sana sahip olmanın yıllardır hayalini kurarken olmasının verdigi bir şey. İçimde mutluluk dansı yaparken annenin karşında kasılıyorum. Malûm kayınvalidemin karşısındayım." dediğinde kahkaha attım. Rahatlamıştım sonunda.

Omzuna hafiften yumruğumu geçirip "Aklıma neler geldi sen biliyor musun?" dedim.

"Özür dilerim buna sebep olduğum için o zaman." dedi kolunun altına çekip saçlarımı karıştırdı birbirine. Oflarken gülümsedim. Normalde sevmezdim saçlarım ile oynanmasını ama şuan hoşuma gidiyordu.

Annem içeri geldiğinde gülümsedi bizim o halimize. Elindekileri masaya bıraktığında yanımıza gelip oturdu. Sessizlik hâkim olurken salonu annem söze girdi. "E anlatın bakalım?"

Aras ile birbirimize bakıp anneme döndüm. "Ne anlatalım anne?" diye sordum.

Annem tam konuya göreceği sırada zil çaldı. Gelen babamdı. Babamın gelmesi ile masaya geçtik. Babam Arası tanımak amaçlı soruları ile boğarken annemde  babama yardımcı oluyordu.

"Annen ile baban ne iş yapıyor?" diye sordu babam. İstemediğim bir soru tipiydi bu. Ben bile ailesi hakkında bir şey soramıyorken ailemin sorması sinirlendirmişti.

"Baba ne yapacaksın ne iş yaptıklarını?" diye sordum Arasdan önce davranarak.

"Oğlum ne var bunda hemen çıkıştın? Bizde damadımızı merak ediyoruz tanımak bizimde hakkımız." Annemin kurmuş olduğu cümle ile ağzım beş karış açıldı. Aras yutmak üzere olduğu su genzine  kaçmış olmalı ki öksürdü.

Damadım mı demişti annem?

Annem Aras'a damadım demişti. Ne oluyordu lan burada.

"A-anne n-ne damadı ne saçmalıyorsun sen?" dedim kekeleyerek. Kesin dalga geçiyordu. Evet. Evet kesin dalga geçiyordu.

"Oğluşum duydum sesinizi  daha neyi inkâr ediyorsun?" Aha şimdi sıçtık. Lütfen inleme sesi olmasın o lütfen.

Yüzüm alev alırken Aras'a bile bakamıyordum. Annem utandığımızı anladığında "Utanacak bir şey yok... Aslında var ama utanmayın. Zaten biz sende böyle bir şeyler olduğunu tahmin edebiliyorduk babanla." Hayat hiç adil değildi. İlk deneyimimde  aileme yakalanmıştım böyle işe ben...

"Annene katılıyorum. Keşke böyle öğrenmeseydik ama olan oldu. Sizi yargılamıyoruz hatta destekliyoruz. Hayat sizin, istediğiniz gibi yaşamak sizin hakkınız." Babamdan duyduğum sözler karşısında  duygulandım. Böyle bir tepki beklemiyordum ikisinden de.

Elimi kavrayan sıcak el ile o tarafa döndüm. Aras gülümseyerek bana bakıyordu. Şaşkınlığımı üzerinden atmama yardım eden bir gülümsemeydi.

"Ne diyeceğimi bilmiyorum şuan," dedim annem ve babama dönerek.

"Bir şey demene gerek yok birbirinize sahip çıkacağınıza söz verin bize o yeter."

Akan göz yaşımı silip gülümsedim. Aras'a döndüğümde o da aynı anda bana döndü. "Söz," dedim gözlerinin içine bakarak Aras'ın.

Gözlerimi içine uzunca baktıktan sonra "Söz veriyorum oğlunuz sahip çıkacağım bir ömür boyu," dedi ardında göz yaşımı sildi. 

🍫🍫🍫

Smuttan sonra güzel bir bölüm oldu .d

Oy ve yorum bırakıyoruz değil mi? .d

-Birkan