Aras & Kaan [Texting]

[39]

Medyadaki Aras.

-39.Bölüm-

Kafeteryadan aldığım kahve ile bankta oturmuş Aras'ın okula gelmesini bekliyordum. Dün ne kadar ona ulaşmaya çalışsam da bir türlü ulaşamamıştım. İçindeki kötü his, bir türlü geçmiyordu. Taha ile beni görmüş olma olasılığı da beynimi yiyip bitiriyordu.

Üvey de olsa kuzendik biz. Buna nasıl cesaret edebilirdi ki. Hâlâ hatırladıkça dudağımı silesim geliyordu. Ve siliyordum da. İğrençti. Tekrar söylüyorum iğrençti.

Elimde tutmuş olduğum sıcak karton bardaktan bakışlarımı çekip okul kapısına baktım. Yavaş yavaş öğrenci ile dolmaya başlamıştı okulun bahçesi. Kapıdan Aras'ın yapısında biri yaklaşırken yüzü seçilmiyordu. Yere baktığı için montunun şapkası yüzünü saklıyordu. Ama Aras'tı o. Montundan anlamıştım.

Elimdeki bardağı banka bırakıp hızlıca  kalkıp yanına koştum. Yanına vardığımda ise kolundan tutup kendime çevirmiştim. "Neden aramalarıma cevap vermiyorsun Aras?!" diye sordum. O ise yüzüme bile bakmamıştı. Kollarımı boynuna dolayıp sıkıca sarıldım. "Sana bir şey oldu sandım salak!"

Kollarımı boynunda ayırıp sert bir biçimde ittirmişti beni. Sinirliydi. Gözlerinden anlaşılabiliyordu.

Gözleri...

Kan çanağına dönmüştü resmen. "A-" cümlemi sert çıkan sesi ile böldü.

"Tek bir kelime bile etme Kaan! Dün tanıdığımı zannettiğim adamı almaya geldiğimde sizi gördüm. Ama birilerinin keyfi o kadar yerindeydi ki, beni görecek durumda bile değildi. Söylesene Kaan kuzeninle öpüşecek kadar karaktersiz biri miydin sen? Ya da bana kuzenim diye tanıttın. Evet ya, zaten çocuğun bana bakışları bile değişikti. Sevgilindi değil mi o?"

"Hayır Aras öyle bir şey yok yemin ederim." İki adım atarak kolundan tuttum. Kolunu  benden kurtardığında benim atmış olduğum iki adımı o da iki adım geri giderek aramıza yeni bir mesafe soktu.

"Boşuna nefesini yorma söyleyeceklerin sikimde bile değil! Benim için sen dün gece o çoçuğu öptüğünde öldün. Şimdi siktir git ve yalan aşkını benden uzak tut!" Arkasını dönüp giderken tekrar kolunu tutarak onu durdurmuştum ama hiç beklemediğim bir hamle ile saniyesinde yere kapaklanmıştım.

Bana dokunurken canı yanar diye düşünen Aras şimdi ise yumruk atmıştı...

Belki de hak ediyordum. Ama benim bir suçum yoktu ki. Tek şuçlu vardı o da Taha idi.

Soğuk betona düştüğümde üzerime oturup bir yumruk daha attı. "O pis ellerinle sakın bir daha bana dokunma! Seni etrafımda görmek dahi istemiyorum  anlıyor musun amına koyayım! Bitti. Kaan ve Aras aşkı bitti. Senin bitmemiş olsa bile benim bitti. Sana tek bir his besliyorum o da nefret!"

"Aras beni bi' dinle yal-" parmakları boğazımı sardığında konuşmam yarıda kesildi. Nefes almamamı etkileyecek kadar sert sıkıyordu. Sanki karşımda başka biri varmış gibi hissediyordum. Aras değil de bir yabancı gibi. Ama gözü dönmüş bir Aras vardı karşımda. "N-nefes a-alamıyorum Aras," dedim konuşmakta zorluk çekerken.

Birinin Aras'ı çekmesi ile yerde oturur pozisyona gelip nefes almaya çalıştım. Elim boğazıma giderken Aras'a baktım. Tunahan'ın kollarının arasından kurtulmaya çalışıyordu.

"Hata yapıyorsun," dediğimde kahkaha attı. Ama sahte bir kahkahaydı.

"Ne oluyor amına koyayım ya?!" diye bağırdı Emre. Ne zaman ağlamaya başlamıştım bilmiyorum. Yanaklarımdan süzülen yaşları kolumun tersi ile sildim.

"Ona sorun ne olduğunu." dedi Aras. "Kolumu bırak sen de Tuna!" Tunahan onu serbest bıraktığında kollarını sıvazlayıp bana nefret bakışlar ile son bir kez daha baktı. Nefret bakışlarının ardından yanağında göz yaşı ile yol oluştu ikisinde de aynı anda. "Ben ailemden çok sana güvendim bu muydu karşılığı! Ulan kafamı sikeyim de sana o gün hiç yazmamış olsaydım. En azından içimde masum kalırdın. Ama sana şunu söyleyeyim mi sana söz veriyorum bu nefreti de yok edeceğim ve sana hiçbir his beslemeyeceğim. Göreceksin. Canımı yaktığın kadar canın yanacak Kaan  Sevimo."

Arkasını dönüp gitmişti. Söylediği her bir kelime kalbime bir ok gibi saplanıyordu. Benden artık nefret ediyordu sevdiğim adam. Hem de isteyerek yapmadığım bir şey yüzünden.

Eylül'ün bana sarılmasıyla ağlamam daha da şiddetlenirken tek düşündüğüm şey Arasın kurmuş oldu cümlelerdi. Bitti demişti. Kaan ve Aras aşkı gerçekten bitmişmiydi?

🍫🍫🍫

Kısa ama devam edersem bölümün içine ederdim uzun tutacağım diye skerorkedk

Üzgünüm ama mutlu son olmayacak.

-Birkan