KAHVERENGİ YALANLAR

16.Bölüm-YANIMA GELSENE

Multimedya Derin☝

Kaç dakikadır bu kapıyla bakışıyordum, bilmiyorum ama beni fazlasıyla sinir etmişti. Bir kişi hiç mi uyumazdı ya? Belki de benim kaçacağımı tahmin etmişti ve hala bu yüzden uyumuyordu. Ah Derin! Daha fazla saçmalama. O bunu düşünemezdi çünkü benim o kadar cesaretli olamayacağımı düşünüyordu.

Ama yanılıyordu.

Ben korkak olmayı birkaç sene önce bırakmıştım.

Artık bu kadarına dayanamadan kapının kilidini çevirdim. Bunu o kadar yavaş bir şekilde yapmıştım ki sesini ben bile zar zor duymuştum. Onun duymasına imkan yoktu. Kapıyı kendime çekip yavaşça başımı dışarı çıkardım. Kimse yoktu? Kendime gelerek bedenimi de dışarı çıkardığımda kapıyı ses çıkarmamaya özen göstererek üstüne kapadım. Tamam, bu da bir tür gelişmeydi. Odadan çıkmayı başarmıştım, peki ya evden nasıl çıkacaktım? En önemlisi, Bursa'ya nasıl gidecektim? Biri bana kahramanlık yapsa keşke.

Ağır adımlarla merdivene yaklaştığımda aşağıdan gelen sesi yerimde sıçramama neden oldu."Zehra! Ben odamdayım. Sen de işin bitince geçersin odana." Bir panik duygusu bedenime yayılırken bana en yakın olan odaya kendimi attım. Derin nefesler eşliğinde sırtımı kapıya yasladığımda topuklu ayakkabılarının sesini çok net duyabiliyordum. Hadi git artık.

Bir kapının açılıp sonra tekrar kapanma sesi kendi kendime gülümsememe neden oldu. Bileğimdeki siyah spor saate baktığımda saatin altı buçuğa yaklaştığını farkettim. Kaç saat geçmişti aradan? Aras hala gelmemiş miydi? Belki de gelmişti.

Arkamı dönüp yavaşça kapıyı açmaya yeltendim. Fazlasıyla oyalanmıştım, artık gitmeliydim. Sonra hangi odada olduğumu hatırlamam duraksamama sebep oldu. Elim kapının kolunda asılı kalırken kendimi geri çektim. Burası İnci'nin çalışma odasıydı.

Birkaç anı aklıma düştüğünde hatırlamak için kendimi zorladım ama zaten pek zor olmadı. İnci'yi burada kasaya para koyarken görmüştüm. Bunun işime yarayacağını hiç tahmin etmezdim.

Bunu yapacağımı hiç tahmin etmezdim.

Ağır adımlarla masaya yaklaştığımda içimi bir tür endişe kaplamıştı ama zaten bunun olması lazımdı. Masanın ön kısmındaki tarafa geçip küçük dolabın kapağını açtığımda mutlulukla gülümsedim. Yalnızca birkaç saniye sonra solduğunda sessizce ofladım. Şifresi neydi bunun?

Pek emin olamasam da elim sayılara gittiğinde onları durdurmadım. Olumsuz bir sesle beraber kırmızı ışık yandığında aslında pek de şaşırmadım. Benim doğum tarihimi şifre yapacak kadar önemsemiyordu beni nede olsa. Ama ben bunu düşünecek kadar salaktım işte. Tekrar şansımı denediğimde hüsranla omuzlarımı düşürdüm.

Onu terk eden bir adamla ilgili bir tarihi şifre yapacak bir kadın değildi.

Burada fazlasıyla oyalandığımı farkettiğimde kapağı tekrar kapatıp ayaklandım. Siyah ahşap kapıya yaklaşıp yavaşça araladım. Karşıdaki odanın kapısının açılmasıyla anında kapatırken sırtımı kapıya yasladım. Birkaç saniye sonra aşağıdaki kapı açılıp kapandığında merakla pencereye yanaştım. Haki renkteki plastik işlemeli perdeyi hafifçe geriye çektiğimde gördüğüm şeyle gülümsedim. İnci evin önündeki siyah Jeep'ine bindiğinde rahat bir nefes verdim. Yine ona gidiyordu anlaşılan, acelesi var gibiydi.