Ben ondan nasıl ayrı kalacaktım?
Üstelik ne kadar süre olduğu bile belli değilken.
"Şş, niye doldurdun gözlerini bakayım?" diyene kadar ağlamaya başladığımın bile farkında değildim. Kendimi tutamıyordum, elimde değildi.
"Az önce ne konuştuk Derin?"
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece kopkoyuydu. Gökyüzünü kara bulutlar kaplamış, karamsar bir hale bürünmüştü. Hava buz gibiydi, çok soğuktu. Ormanın derinliklerinden gelen uluma seslerini çok net duyuyordum. Çıplak ayaklarıma batan dikenler canımı acıtıyordu ama umurumda değildi. Üşüyordum ama umurumda değildi. Hem birazdan gelip beni sıcacık kolları arasına hapsedecekti. Sahi, o neredeydi?
Beni neden bırakmıştı?
Üzerimdeki ince, beyaz elbise bana bir kefeni andırmıştı. Neden bu halde, bu kıyafetle olduğumu bilmiyordum. Tek bir şeyden emindim. O da onu aradığımdı. Neredeydi ki?
Kollarımı daha sıkı birbirine doladım. Ben burada soğuktan donmak üzereydim, o neredeydi? Ormanın içinde kaybolmuştum, o kadar büyüktü ki yol gitmiyordu. Sanki dönüp dönüp aynı yere geri geliyordum. Her yer birbirine benziyordu. Kaybolmuştum. Titreyen bacaklarımla ileri adımlamaya devam ettim. Bir şey dikkatimi çekti.
Bir karartı.
Ona adımlamaya devam ettim. Yerinden kımıldamıyor, benim ona gelmemi bekliyordu. Gittim, tam karşısında durduğumda bakışları yüzümü turladı. O an ben dondum. Aras'a baktım.
Yüzündeki yansımama.
"Aras? N'apıyorsun burada?" Beni umursamadı. Transa geçmiş gibi tekrarlamaya başladı.
"Seni ben öldürdüm. Seni ben öldürdüm..."
"Ne?" dedim şaşkın sesimle. Bakışlarını yüzümdegezdirdi ama sayıklamaya da devam etti. Aynı şeyi tekrar ediyordu. Arkasını döndü ve hızla koşmaya başladı. Bu o kadar hızlı olmuştu ki, hareketiyle rüzgar etimiezmişti. Kendime geldiğim saniyelerde, ayaklarımı harekete geçirdim ve peşinden koşmaya başladım."Aras! Dursana! Neden koşuyorsun?!" Benden neden kaçıyordu?
