Black World

Գլուխ Դ

Միայն տեսնել հորն ու հարցնել ամեն ինչի մասին, պարզաբանել, հասկանալ՝ ինչու՞ փողը և ոչ թե Սենան: Ի՞նչ գիտի Յունգիի մասին և ի՞նչ է արել նա, որ օգտագործում է իմացածը նրա դեմ:

Չէ՛, չհավատաք: Կպայթի, լաց կլինի, կավերի ամեն ինչ, մտքերում կանիծի այս փչացած աշխարհը, Յունգիին, հորը, բայց երբեք չի գնա նրա մոտ: Հայացքի դատարկությունը խոսեց հոր փոխարեն, դա հերիք էր այդպիսի որոշում կայացնելու համար:

Թքել էր ամեն ինչի վրա. որտեղ է գտնվում հարցի վրա առաջին հերթին: Փակվել է Յունգիի հատկացրած սենյակում: Մի անկյունից մեկն է գնում: Խելագարվում է: Մտքերը տարբեր հոսանքներ ունեն, հարվածում են ամեն օր: Ձեռքին անգամ հեռախոս չկա, ու դա սրում է դրությունը: Չէ, դրությունը սրում է երկրորդ հարկում լինելը, պատուհանի առկայությունը, բայց բարձրության հանդեպ վախը: Թե չէ վաղուց կփորձեր հեռանալ... Եթե կստացվեր, ինչն անհավանական էր:

Երևի երեք անգամ սպասավոր է եկել, կանչել նախաճաշի ու ճաշի, բայց ապարդյուն: Կտրուկ խոսքերով հետ է ուղարկում ու էլի խենթանում: Յունգիի համար ասես մեկ էր: Բայց... Եկավ մի պահ ու կոտրեց սենյակից դուրս Չ՛գալու ցանկությունը:

Մեկ դռան զանգ, կատաղած քայլեր ու բղավոցներ: Ամեն ինչ ավելի քան հետաքրքիր է դառնում: Ձայներն ավելի են գրավիչ դառնում ու, չվախենալով նրանից, որ դռան մոտ կարող է հաստագլուխը լինել, թաթերի վրա դուրս է գալիս ու, շուրջը նայելով, կանգնում աստիճանների վերևում.

- ... Ի՞նչ ես անու՛մ: Քեզ ո՞վ է թույլ տվե՛լ, հը՞: Մի ժամանակ ամուսնության հետևից չվազող որդիս ամուսնանում է, ու ես դա իմանում եմ նորություններից հերիք չէ, մեկ էլ խոսում է Լի Դոհյո՛նը:

Ձեռքերը դեռ գրպաններում, հոգնած դիմագծերով երիտասարդը ասես անջատված կանգնած է մի քառասունն անց տղամարդու առջև: <<Որդի>> բառը հասկացրեց Սենային, որ նա Յունգիի հայրն է: Տղամարդ, ով պահ չի բաց թողնում բղավելու համար: Ի՜նչ տարբեր հայր ու որդի.

- Բացատրի՛ր, - Յունգին տրորում է աչքերը, - նա հղի է, ու դու պատասխանատվությու՞ն ես կրու՛մ: Դե ասա՛:

- Հա, պապ, հա, - դեռ հոգնած, չհակաճառելով՝ նայում է հոր աչքերին, - նա հղի է, ու ես պատասխանատվություն եմ կրում:

Իսկ ոչի՞նչ, որ Սենան լսում է այդ ամենը: Յունգին ասես մոռացել է այս պատմության մեջ գլխավոր դերակատարի մասին ու ամեն ինչին համաձայն է, միայն թե հայրը լռի: Յունգին համաձայն է, բայց ոչ Սենան: Այնքան էր ապշել, որ անգամ բերանն էր բաց մնացել ու զայրույթը գիտակցությունը պարուրել.

- Էլի՞ որոշել ես փախչել:

Էլի նույն ձայնը, որ պատկանում էր հաստագլխին: Սենան դա լավ հասկացավ, հանկարծակիությունից թոթվեց ուսերը, բայց անցած անգամվա նման չտարակուսեց: Կիտեց հոնքերը, շրջվեց, նայեց քմծիծաղող հաստագլխին ու կտրուկ.