Black World

Գլուխ Զ

Սենան էլի պատերի արանքում է: Այս առանձնատունն այնքան մեծ է, որ իմաստ չկա չորս պատ ասելու: Կա Սենա, կա սենյակ, կան մտածմունքներ: Ինչ. Է. Կատարվում: Որերորդ անգամ է կադրերը պտտում մտքերում ու կանգնում նույն տեսարանի վրա: Ո՞վ էր ասել պատասխանիր, ո՞վ: Ամեն անգամ մտածում է, աչքերը թարթում... Նույն պատկերը: Էլի խելագարվում է: Նախկի կյանքում այսպիսի բան չկար: Ասես՝ գիտեր իր ճակատագիրն ու հանգիստ էր, խելագարվելու հնարավորությունը շատ քիչ էր: Բայց, կապվելով մի մարդու հետ, ում ոչ ճանաչում էր, ոչ էլ ուզում էր տեսնել, կյանքի անիվն սկսեց հակառակ ուղղությամբ պտտվել: Ընդհանրապես անհասկանալի ուղղությամբ: Մի խոսքով՝ խելագարություն:

Որերորդ անգամ է պտտվում սենյակում, երբ դուռը բացվում է: Չէ, ոչ թակում են, ոչ թույլատվություն վերցնում: Կարելի է եզրակացնել մի բան. Միայն մեկը կարող էր այդպես անել: Մեկը, ում անունն է Յունգի: Սենան կտրուկ շրջվում է դեպի դուռն ու տեսնում երիտասարդին: Ավանդական տեսքն անպակաս: Ձեռքերն են գրպաններում: Տեսավ ու էլի նույն տեսարանը աչքերի առաջ: Վարդագույնը միանգամից է գրավում այտերը, իսկ նա մեկ անգամ աննկատ թափ է տալիս գլուխը՝ ուշքի գալու համար: Յունգին պարզապես նայում է, ու դա շատ է ճնշում Սենային.

- Ի... Ինչու՞ ես եկել, - ցածրաձայն:

Պատասխան չկա: Դեմքին ոչ մի միմիկա: Ու նա մոտենում է: Մոտենում շատ դանդաղ, ոչինչ չարտահայտող դեմքի արտահայտությումբ, ձեռքերը դեռ գրպաններում: Սենան ոչինչ չի կարողանում անել: Ոչ հետ գնալ, ոչ խոսել... Ընդհանրապես պարալիզացված է ասես: Սիրտը չի հանգստանում ոչ մի վայրկյան: Ընդհակառակը՝ ավելի արագ է սկսում բաբախել, երբ տղան քիփ կանգնում է... Կանգնում է, գլուխը թեքում մի կողմ ու, ասես, ուսումնասիրում.

- Ի... Ի՞նչ ես անում, - էլի ցածրաձայն: Էլի ձայնը դողաց:

Ինչ է անում՝ ինքն էլ չգիտի: Անկեղծ: Միայն նայում է ու դա նրան էլ է զայրացնում: Հիմա ինչու՞ է հայացքը գամվել գրավիչ պարանոցին: Չի հասկանում: Մեկ դեմքին է նայում, մեկ պարանոցին, մեկ ընդհանրապես իջնում ներքև: Սենան ուշքի է գալիս, մեկ քայլ ետ գնում, բայց Յունգին թույլ չի տալիս: Հա, թույլ չի տալիս: Բռնում է իրանից ու ձգում դեպի իրեն: Մարմինները դիպչում են իրար, ու դա շիկացնում է միջավայրը.

- Ուզում եմ հասկանալ...

Ի՞նչ է ուզում հասկանալ: Ի՞նչը. Գլխավոր հարցն էր, որի պատասխանն անգամ ինքը՝ Յունգին չգիտի: Ինչ անհասկանալի է չէ՞ ամեն ինչ:

Լռությունը կարող էր տևել պարզապես ժամեր, եթե չլիներ սենյակի դռան թակոցը: Յունգին անգամ չշարժվեց, ձեռքը հեռու չտարավ: Մնաց հենց այդպես, մինչ Սենան, խուճապի մատնվելով, ձեռքերը դրեց նրա կրծքավանդակին, որ հրի.