อีสเซียร่า

ปริ๊นซ์อ๊อฟกรินเดลวัลด์

บัดนี้กลิ่นกายอันหอมหวานได้ขจัดไปหมดสิ้น ผิวพรรณที่ขาวนวลเนียนดุจน้ำนมนั้นกลายเป็นเพียงผิวขาวซีดธรรมดาหาได้น่ามองไม่ เหลียนเหลียนเดินเข้าไปใกล้ยกผ้าขึ้นคลุมหัวไหล่ที่แสนบอบบางนั้นห่อตัวคุณหนูให้มิดชิด ขาเรียวก้าวออกมาจากอ่างไม้ ทำเนื้อตัวให้แห้งแล้วสวมใส่เสื้อผ้าที่เหลียนเหลียนเตรียมไว้

"โชคดีที่เปลี่ยนแค่ตาเห็นถ้าเปลี่ยนหมดทุกอย่างข้าคงทุกข์ใจตายแน่เจ้าค่ะ" พูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ เหลียนเหลียนไม่เห็นด้วยแต่ก็ขัดไม่ได้ แต่ขณะที่เหลียนเหลียนกำลังกลุ้มใจเป็นหนักเป็นหนา คุณหนูเจมินกลับเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกรอยยิ้มฝุดขึ้นมาเมื่อนึกจะแกล้งเย้าเหลียนเหลียนซึ่งเล่นไม่ได้มีท่าทีเสียอกเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"ข้าก็กำลังศึกษาอยู่ว่าจะสามารถเปลี่ยนจากโอเมก้าให้เป็นอย่างอื่นได้ไหม ถ้าทำได้ข้าก็อยากจะลองดู"

"คุณหนู!!!" เหลียนเหลียนและเดมอนร้องดังขึ้นมาพร้อมกันส่วนคนพูดเอาแต่ยิ้มสนุกอย่างไม่ทุกข์ร้อนใจ

"คุณหนูทำแบบนั้นไม่ได้นะเจ้าคะ มีที่ไหนกันเปลี่ยนตัวตนของตนเองได้ ถ้าทำเช่นนั้นได้เห็นจะมีแต่พวกนอกรีดก็เท่านั้น"

"ข้าล้อเล่นหรอกน่าพวกเจ้าก็ ข้าจะทำเช่นนั้นได้ไงกันเล่า"

"ใครจะไปรู้ล่ะเจ้าคะโลกใบนี้มีอีกมากมายที่เรายังไม่รู้ เพียงวิธีขจัดกลิ่นกายของโอเมก้าคุณหนูยังรู้ได้ ไหนจะตำราต้องห้ามมากมายที่คุณหนูชอบอ่านอีก อย่านึกชอบศึกษาเรื่องพรรณนั้นเลยเจ้าคะ สิ่งที่คนเขาหลีกเลี่ยงกันเราก็อย่าเอาตัวเข้าไปใกล้" ไม่ได้คิดว่าคุณหนูจะเป็นแบบนั้นแต่ถ้าพูดเตือนไว้ก็คงจะดีกว่า เพราะใจคุณหนูนั้นคาดเดายากเหลือคณา

"เหมือนเจ้ากำลังตำหนิข้าอยู่เลยนะเหลียนเหลียน"

"ไม่ใช่นะเจ้าคะคุณหนูอย่าเข้าใจผิดเหลียนเหลียนเพียงต้องการเตือนสติก็เท่านั้น" รู้สึกได้ถึงความจริงจังในน้ำเสียง มือเรียวดั่งลำเทียนจับมือของสาวใช้คนสนิทขึ้นมา