อีสเซียร่า

หนี

เรือพายขนาดเล็กล่องมาในทะเลสาปเหนือก่อนจะมาขึ้นฝั่งที่ริมระเบียงของปราสาทเอเลนนอร์ ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว คุณหนูเจมินแห่งเอเลนนอร์กระโดดขึ้นจากเรือตามมาด้วยองค์รักษ์ประจำตัวอย่างเดมอน ก่อนที่ตนเองนั้นจะเป็นฝ่ายดูต้นทางแล้วให้เดมอนซ่อนเรือไว้เหมือนอย่างเคย

ทั้งสองก้าวเท้าอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้เกิดเสียง จุดหมายปลายทางคือห้องของตนที่อยู่ติดริมระเบียง ไม่ได้กลัวการถูกจับได้ แต่ต้องไม่ถูกจับได้ในตอนที่ยังมีกลิ่นสุราติดตัวอยู่

"เร็วเข้าเดมอน เร็วเข้า" กวักมือเรียกให้คนที่เดินตามหลังมาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น แต่เจ้ากรรมโชคไม่เข้าข้างเลยให้ตายเถอะ ก้าวย่องยังไม่ทันพ้นท่าเรือเสียงของเหลียนเหลียนก็ดังขึ้น

"คุณหนูไปไหนมาเจ้าคะ" คนย่องเบาสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเพราะตนเองมีชนักติดหลัง ร่างบางยืนขึ้นเต็มความสูงหันไปยิ้มแห้งให้กับเหลียนเหลียนที่กำลังเดินตรงเข้ามา ส่วนเดมอนนั้นถูกเหลียนเหลียนที่เดินผ่านก็หยิกเข้าที่สีข้างจนเนื้อเขียวช้ำไปแล้วหากเปิดเสื้อดู

"แอบหนีออกไปเที่ยวกลับมาซะเย็นขนาดนี้ท่านประมุขกับท่านหญิงเฮร่าโกรธแย่แล้วนะเจ้าคะ" เหลียนเหลียนอายุก็ไม่ได้ห่างจากพวกเขามากนักแต่มีนิสัยเหมือนป้าแก่ๆ ที่ชอบดุด่าสั่งสอนไม่มีผิด ทั้งสามเติบโตมาด้วยกันและเป็นเหลียนเหลียนที่โตสุด หล่อนจึงเป็นคอยอบรมสั่งสอนเด็กจอมซนทั้งสองที่ชอบก่อเรื่องตลอด คนนึงหัวโจกอีกคนก็ส่งเสริมไม่เคยเห็นจะห้ามกันสักครั้งไม่รู้ว่าท่านหญิงเฮร่าไว้ใจให้เดมอนมาเป็นองค์รักษ์ได้อย่างไร เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย