อีสเซียร่า

ราชาหมาป่า

***** ชี้แจง มีการรีไรท์ใหม่ในบทที่ 1-7 นะคะ ใน wattpad ทำไม่ได้ไรท์ไม่สามารถลบเนื้อหาแล้วลงใหม่ได้ ลองทำหลายรอบแล้วแต่ก็หลุดตลอดไม่รู้เป็นเพราะอะไร (รีไรท์เยอะพอสมควร เรียงลำดับใหม่เพราะมันค่อนข้างสับสน ในช่วงนั้นไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ค่ะ) ผู้อ่านสามารถอ่านแบบรีไรท์ได้ใน readawrite และเด็กดีนะคะ

.......................

"เจ้า...เจ็บตรงไหนหรือไม่"

น้ำเสียงที่เอ่ยถามแสดงถึงความร้อนใจทั้งยังมองสำรวจจนถ้วนทั่วเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัยดี ลุคก้มมองคนที่อยู่บนตัวเขาด้วยความเป็นห่วง

แต่คำถามเมื่อครู่กลับไม่ได้รับคำตอบ เจมินเริ่มออกแรงดิ้นเมื่อต้องการหลุดจากพันธนาการนี้ แต่ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ลำแขนแข็งแรงของลุคยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้นเท่านั้น

"ปล่อยข้านะ" ความหงุดหงิดติดอยู่ในน้ำเสียงเมื่ออีกคนไม่คิดจะปล่อย เจมินเงยหน้ามองอีกครั้งคางมนเกยอยู่บนอกของลุคพอดิบพอดีพร้อมกับเอ่ยย้ำประโยคเดิม "ข้าบอกให้ปล่อย!"

"ไม่" ตอบกลับมาเสียงเรียบ ทำให้คนที่ถูกปฏิเสธขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิดก่อนจะออกแรงดิ้นสุดแรง ขืนไม่ปล่อยเขาก็จะดิ้นอยู่อย่างนี้ แต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่อวัยวะทุกส่วนเหมือนจะแนบชิดกันมากขึ้นเท่านั้น มากขึ้นจนเหมือนจะลงล็อกได้พอดิบพอดี

"อยู่เฉยๆ" เสียงเข้มเอ่ยขึ้น เขาเป็นอัลฟ่า อยู่ใกล้โอเมก้าย่อมมีปฏิกิริยาอยู่แล้วยิ่งโดยเฉพาะกับคนตัวเล็กนี้แล้วด้วย

"ไม่จนกว่าเจ้าจะปล่อยข้า"

"ข้าบอกให้เจ้าอยู่เฉยๆ" เจมินไม่ฟังทั้งยังออกแรงดิ้นมากกว่าเดิม

"เจมิน!" เสียงเหมือนขู่ทั้งยังกระชับแขนให้แน่นขึ้นเพื่อหยุดการกระทำของเจมินแต่คงจะแน่นไปเมื่อใบหน้าหวานเริ่มงอง้ำ

"ปล่อย! จะกอดข้าให้ตายเลยรึไง"

"ถ้าอ้อมกอดของข้าทำให้เจ้าตายได้ข้าอยากจะลองดู" เขาแค่อยากจะแน่ใจว่าเจมินปลอดภัยดีหรือไม่แต่คำพูดของเขากลับทำให้อีกคนรู้สึกโมโหโกรธ เร็วเท่าความคิดเจมินก้มกัดเข้าที่หน้าอกของลุค ฟันแหลมคมกัดผ่านเนื้อผ้าที่ไม่หนามากจนคนถูกกัดรู้สึกเหมือนเนื้อจะขาด