ชั้นบนสุดของปราสาทหอตะวันตกเป็นดาดฟ้าอย่างที่ว่าจริงๆ เจมินมองไปรอบๆ ไม่เห็นว่าจะมีที่ตรงไหนให้เขานอนได้ นี้มันอะไรกันเนี่ยได้แต่กู่ร้องในใจจะร้องเรียนที่ไหนได้บ้าง แต่เมื่อเดินมาได้ครึ่งทางเบย์มอนต์ก็ชี้ให้ดูยอดของปราสาทซึ่งเจมินไม่ทันได้สังเกต
ลักษณะเป็นยอดทรงแหลม ที่ปลายสุดมีรูปปั้นหมาป่าแหงนหน้าขึ้นฟ้าในท่วงท่าร้องคำราม ยามเมื่อแสงจันทร์ส่องเกิดเป็นเงาหมาป่าสีดำขนาดใหญ่มหึมาดูน่าหวาดกลัว
ทั้งสองมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูไม้บานใหญ่ เบย์มอนต์หยิบกุญแจดอกหนึ่งออกมา เจมินเหลือบมองอย่างไม่ตั้งใจเห็นกุญแจดอกใหญ่สีดำที่ด้านหนึ่งมีสัญลักษณ์รูปพระจันทร์เสี้ยว ปกติแล้วสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์อัลฟ่ามักจะเป็นหมาป่าหรือพระจันทร์เต็มดวง
"ข้าก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาอยู่ที่นี่ ก็เลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ หวังว่าเจ้าพอจะอยู่ได้นะ" เมื่อประตูถูกเปิดออกกลิ่นของห้องที่ไม่เคยถูกเปิดใช้ก็ปะทะเข้าจมูก กลิ่นไม้เก่าๆ จากเครื่องเรือนที่อยู่ภายใน กลิ่นอับของกระดาษที่แรงจนต้องนิ่วหน้า สวรรค์ นี่มันสวรรค์ชัดๆ
"ที่นี่เคยถูกใช้ลงโทษเด็กที่ทำผิดกฎหอแต่ก็เลิกใช้ไปนานแล้ว อย่างที่เจฟบอกกฎไว้ให้แหกก็เลยแหกกันมาจากรุ่นสู่รุ่น รู้แต่เพียงว่าที่นี่ใช้ลงโทษแต่ไม่เคยเห็นใครได้ใช้มันสักคน" เบย์มอนต์อธิบาย
เจมินพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ "อาจจะเป็นเมื่อนานมาแล้ว"
"คงงั้น แต่เจ้าไม่ต้องกลัวไปหรอก ที่นี่ไม่ได้น่ากลัวอะไรเหมือนจะมีไว้ให้สงบจิตใจกับบทลงโทษอย่างคัดหนังสือเป็นเล่มๆ เสียมากกว่า" เบย์มอนต์ชี้ไปที่ชั้นหนังสือที่อยู่มุมหนึ่งของห้อง ชั้นไม้สูงจนติดเพดาน หนังสือเล่มหนาบางวางอยู่บนชั้นจนแน่นขนัด ถัดไปมีโต๊ะคัดหนังสืออยู่ริมหน้าต่าง ขอเดาว่าชาวหอราชาหมาป่าคงเป็นพวกอยู่ไม่สุขเวลาโดนบทลงโทษให้นั่งคัดหนังสือเหลือบมองไปนอกหน้าต่างเห็นเพื่อนเล่นสนุกกันอยู่ข้างล่างคงตบะแตกเพิ่มความทรมานให้อีกเท่าตัว เจมินคิดว่ามันต้องเป็นแบบนั้นแน่เพราะตัวเขาก็เป็นแบบนั้น โชคดีที่ยกเลิกมันไปไม่เช่นนั้นคนคนนั้นคงเป็นเขาแน่
ESTÁS LEYENDO
อีสเซียร่า
Fantasíaสามเผ่าพันธุ์ หนึ่งอัลฟ่า หนึ่งเบต้า และหนึ่งโอเมก้า เผ่าพันธุ์แห่งอัลฟ่า แข็งแกร่งดังภูผา ดุร้ายดั่งเจ้าป่า ผู้นำแห่งหมู่มวล เบต้าเป็นผู้รู้ดั่งนักปราชญ์ สุขม สงบ เรียบง่าย ไม่หยิ่งทนงค์ โอเมก้าราชินีแห่งนักเวท อ่อนนอกแต่ภายในแข็งแกร่งดั่งอัคนี หยิ...
