hard life 1 (დასრულებულია)

16

-მია მე შენ შემიყვარდი-გავშეშდი არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა. ის მე სიყვარულში გამომიტყდა. მე კი არ ვიცი რა ვუთხრა. რა ვუპასუხო. არ ვიცი რას ვგრძნობ მის მიმართ.

-მია არაფერს იტყვი?-იმედიანი თვალებით მიყურებს ჰარი.

-ჰარი მე არ ვიცი რა უნდა გითხრა. ეს ჩემთვის ძალიან მოულოდნელა.

-უბრალოდ მითხარი რას გრძნობ.

-არ ვიცი.

-ამით რის თქმას ცდილობ?

-ჰარი არ ვიცი შენს მიმართ რას ვგრძნობ. მე...მე უბრალოდ დრო მჭირდება, რომ დავფიქრდე კარგი?

-კარგი არ დაგაჩქარებ, როცა გინდა მაშინ გამეცი პასუხი.

-კარგი...ამ მოდი დავბრუნდეთ კარგი?

-კარგი წამოდი პატარავ-სახლში შევედით. მე პირდაპირ ჩემს ოთახში ავედი, კარი გავაღე და ისევ ჩავკეტე. ფოტოაპარატი მოვიხსენი და ტომბოზე ჩამოვდე. შემდეგ კი ლოგინზე გადავწექი. ფიქრი დავიწყე იმაზე თუ რას ვგრძნობ ჰარის მიმართ. მიყვარს? მომწონს? არ ვიცი არაფერი ვიცი. ამდენმა ფიქრმა თავი ამატკივა, ამიტომ წამოვდექი და ფოტოების გამჟღავნება გადავწყვიტე. როგროც ყოველთვის ძალიან კარგები გამოვიდა. ფოტოების გამჟღავნებას როცა მოვრჩი აღარ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა. ქვემოთ ჩასვლა არ მინდოდა იმიტომ იქ ჰარია და არ მინდა მასთან შეხვედრა. ბევრი ვიფიქრე და გადავწყვიტე დამეძინა. ასეც მოვიქეცი. დავწექი. დაძინებამდე ჰანას მივწერე, რომ ვიძინებდი და თუ არ ვუპასუხებდი არ შეშინებულიყო.

HARRY POV

ვნერვიულობ! ძალიან ძალიან ვნერვიულობ, რომ არ ვუყვარდე? იქნებ მას არ ვუყვარვარ ან ვუყვარვარ და აღიარება არ უნდა.  ამის დედაც ტვინი მომე***ნა ამდენი ფიქრით. ტელეფონის ზარს ფიქრებიდან გამოვყავარ. ბიჭები არიან. თვალებს ვატრიალებ და ისე ვპასუხობ ტელეფონს.

-გისმენთ.

-ჰარი შე სირო დღეს მთელი დღეა გირეკავ! რატომ არ მპასუხობ?!-ლუი.