You're the most abnormal but beautiful thing that ever happened to me.
*Sen başıma gelen en anormal ama en güzel şeysin*
~Hikayenin tutması ve sevmeniz dileğiyle iyi okumalar... ~
Oylamayı yorum yapmayı bir de daha çok okunması için paylaşmayı unutmayın
İyi okumalar
***
Hiçbir şey anlamasamda yinede dinliyor gibi yapıp hocanın yüzüne bakıyordum. En sonunda pes edip kafamı Adrian'ın olduğu tarafa döndürdüm. Dün beni o kurtarmış, en azından hemşire öyle diyor...
Elimdeki kalem ile kitabın üstüne rastgele bir şeyler karalamaya başladım. Çizgiler kısa bir süreliğine adeta dünyadan beni uzaklaştırıp huzur veriyordu. Çizim yapmayı seviyordum. Her zaman sevmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(İleride umarım bende böyle çizebilirim... Bu arada çizim bana ait değil 😂 )
Dersin bittiğini anca önümdeki kitap birden alınınca anlamıştım. O kadar çok dalmışım ki zili duymamıştım bile.
A- Güzel olmuş ama derste ders ile uğraşman gerekir çizim ile değil hatırlatırım .
"Bu seni ilgilendirmez"
Hızla elindeki kitabımı çekip aldım. Çizimlerime izinsiz bakanlardan nefret ederdim en sinir olduğum hareketti.
A- Bu kadar kızacağını bilmiyordum. Kusura bakma
Masamdaki kalemleri alıp cebime attığımda Adrian' ın olduğu tarafa döndüm.
"Çizimlerime izinsiz bakılmasından nefret ederim. Ani çıkıştım, özür dilerim. Ayrıca, hemşire dün senin beni kurtardığını söyledi.beni kurtardığın için teşekkür ederim."
Sanki bunu bekliyormuşçasına kocaman gülümsemişti. Gözleri parlıyordu.
A- Rica ederim sessiz kraliçem
"Sessiz kraliçe?"
Bana taktığı lakaba karşılık anlamaz bakışlarımı gönderdiğimde gülümsemesini hiç bozmadan açıkladı.
A- Bundan sonra sana bu şekilde seslenicem.
Göz devirip sınıftan çıktığımda o da peşimden gelmeye başlamıştı. Bizi gören herkes Tom ve Jerry gibi giden ben ve Adrian 'a bakıyordu. Ben önde Adrian arkada adeta beni kovalıyor peşimden hiç ayrılmıyordu ve bu durum sinirimi bozmaya başlamıştı.
Odamın kapısının önüne gelince aniden durup arkamı döndüm
"Beni takip etmeyi kes !"
A- Seni takip etmek hoşuma gidiyor.
Sinirle yakalarına yapışıp onu duvara çarptığımda benden böyle bir şey beklemiyor olmalıydı. Çarpmanın etkisi ile ağzından acı bir inleme çıkmıştı.
"Beni sinir etmeyi kes Adrian! O eski seni seven kız yok artık! Beni bir kere kurtardın diye seni tekrar seveceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun!.. Sen o kızı kendi ellerinle öldürdün. Geriye sadece sana nefret duyan tarafım kaldı. Ben o eski saf kız değilim. Ben güçlü ve ne yapacağını bilen bir BlackAngel 'im bunu o beynine sok!!"
Nefes almadan konuştuğum için konuşmam bittiğinde derin bir nefes almıştım. Adrian' ın yakalarından ellerimi çekip bir adım geri çıktım. Sabahtan beri gülümseyen adam şuan neredeyse ağlayacak durumdaydı
A- Sky... Ben yaptığım herşey için özür dilerim. Kabul ilk başta sana bir şeyler hissetmediğim için senin duygularını umursamadan sana sahip olmaya çalıştım. Büyük bir hataydı hemde çok büyük bir hata... Şimdi yaptığımın farkındayım ve pişmanım. Ve... Ben... Ben seni seviyorum Sky... Çok geç kaldım. Biliyorum ama ben seni gerçekten çok seviyorum Sky
Tavana doğru baktığında bunu göz yaşlarının akmaması için yaptığını anlamak zor değildi. Hiçbir şey demeden o şekilde uzun süre durduk ben ona o ise tavana bakmaya devam etti..
En sonunda gözlerimi ondan ayırıp sessizliği bozmadan odama girdim. Odamdaki balkona çıktığımda batan güneşe baktım
Hayatımda yeni bir döneme başlıyordum. Herşey değişecekti Ama bu değişimin iyi mi yoksa kötü mü olacağı hakkında hiç bir fikrim yoktu. Zamanında az birşeyle tatmin olacak ben artık mucizevi bir güce sahiptim. Bu olaya sevinmeliydim, mutlu olmalıydım. Ama değildim işte artık o görünmez kız olamazdım. Zamanla herkez beni öğrenecek ve beni sevenlerle beraber benden nefret edenler de olacaktı.
Hayatımın değişmesini istemiştim ama bu kadar büyük bir değişiklik olmasını istememiştim...
.
Hikaye çok az okunuyor ve bu yazma isteğimi azaltıyor...
