Burning Desire

I'm SO SO sorry, Sir...

Αφού τελείωσε η ξενάγηση πήγα στο δωμάτιο μου να τακτοποιήσω τα πράγματα μου, είχαν μεταφερθεί ήδη εκεί από την προηγούμενη μέρα αλλά ήταν ακόμα σε κούτες. Κανονικά θα είχα άγχος για την συγκάτοικο μου αλλά ευτυχώς με καθησυχασε η Jaclyn και μου είπε ότι έχει μέσον για να μεταφερθεί στο δωμάτιο μου καθώς η δική της συγκατοικος ήταν εντελώς αχώνευτη και δεν είχε πολλούς γνωστούς εδώ.

"Επιτέλους ελευθερία!" φώναξε με το που μπήκε στο δωμάτιο και πέταξε την βαλίτσα στο πάτωμα. Εγώ την κοίταξα περίεργα περιμένοντας την να συνεχίσει, "ναι, συγγνώμη, απλά η προηγούμενη μου συγκατοικος ήταν περισσότερο σαν δικτάτορας οπότε επιτέλους θα περάσω καλά." συμπλήρωσε και ξεκίνησε να τακτοποιει τα πράγματα της.

Η μέρα συνεχίστηκε ήρεμα, τα μαθήματα ξεκινούσαν από αύριο και η χημεία μου με την Jaclyn ήταν τρομερή, καιρό είχα να γελάσω έτσι με κάποιον, είναι πραγματικά πολύ γαμάτο άτομο. Πριν καν το καταλάβω είχε νυχτώσει και έπρεπε να κοιμηθώ. Στην αρχή πίστευα ότι θα ήταν εύκολο αλλά μόλις έκλεισα τα μάτια μου με έπιασε ένα απίστευτο άγχος, ένιωθα πως θέλω οπωσδήποτε να βγω έξω και να πάρω μια βαθιά ανάσα. Ήξερα πως αν έβγαινα έξω τέτοια ώρα και με έπιαναν θα είχα βαριά ποινή αλλά δεν άντεχα, έριξα κάτι πάνω μου και βγήκα όσο πιο σιγανά μπορούσα.

"Για που το έβαλες;"

Μόλις άκουσα αυτή τη βαριά φωνή να αρθρωνει αυτές τις λέξεις πετάχτηκα, ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά, έτοιμη να βγει απτό στήθος μου. Γύρισα πίσω μου και αντίκρισα έναν ψηλό, όμορφο, γοητευτικό άντρα. Όσο τον κοίταζα ηρεμουσα, ήταν πραγματικά πανέμορφος, δε περίμενα να έχουμε τόσο ωραία αγόρια εδώ.

"Μην με καταγγειλεις κάπου, σε παρακαλώ." του απάντησα τρομαγμένη.

Αυτός με κοίταξε λίγο ακόμα με αυτό το σοβαρό, διαπεραστικό του βλέμμα και στη συνέχεια χαμογέλασε, ήταν σαν να κρατιοταν να μην γελάσει.

"Είπα κάτι λάθος;" απόρησα και σταυρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

"Σε όλους τους καθηγητές σου με τόσο θράσος θα μιλάς, μικρή;"

Ένιωσα το σώμα μου να μουδιαζει και μια τεράστια αίσθηση ντροπής κυρίευσε το σώμα μου, δεν είναι δυνατόν να είναι καθηγητής, δεν είναι δυνατόν να του μίλησα έτσι. Απεστρεψα το βλέμμα μου από πάνω του και έμεινα να κοιτάζω το πάτωμα, ακόμα μπορούσα να νιώσω τα μάτια του κολλημένα πάνω μου και αυτό έκανε ακόμα πιο βαριά και άβολη την όλη κατάσταση.