Burning Desire

Thank You, Okey.

Ξημέρωσε γρήγορα, ίσως να φταίει και το ότι κοιμήθηκαμε γύρω στις 3 το πρωί. Ήμουν η πρώτη που ξύπνησα και παρατήρησα πως ο Cameron βρισκόταν ακόμα στο δωμάτιο, δεν ξέρω αν αυτό ήταν καλό αλλα εγώ εγειρα προς το μέρος του και τον κούνησα ελαφρώς για να ξυπνήσει. Άνοιξε τα μάτια του και αποφάσισε να διατηρήσει την ίδια απαθή του έκφραση.

"Είσαι καλύτερα;" τον ρώτησα και του χαιδεψα απαλά το μάγουλο. Αυτός τραβήχτηκε και προσπάθησε να μείνεις ηρεμος.

"Εγω ναι, ο Joshua δε θα είναι καλά για πολυ. Πάμε για μάθημα;"

Εγνεψα καταφατικά, ξύπνησα την Jaclyn και του ζήτησα να περιμένει για να ετοιμαστουμε. Ήταν ασυνήθιστα καλός μαζί μου, τον συμπαθώ αρκετά ακόμα κι αν είναι λίγο περίεργος, σίγουρα θα έχει τους λόγους του.

Αφού ντυθηκαμε μπήκαμε ξανά στο δωμάτιο και τον είδαμε να στέκεται αδύναμος, η ψυχολογία του ήταν ξεκάθαρα χάλια αλλά δεν ηθελε να μιλήσει για ότι έγινε, ήμουν σίγουρη. Παρόλα αυτά ήθελα τόσο πολύ να τον βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο.

"Κάτσε εδώ Cameron, θα σε δικαιολογήσω εγώ στον Κ. Blunt."

Αυτός γέλασε και ανασηκωσε τους ώμους του νεω η Jaclyn προσπαθούσε να μου εξηγήσει με τις κινήσεις της ότι ήταν αρνητική στο να μείνει εδώ, τον φοβόταν, δεν τον συμπαθούσε. Κανένας δεν τον συμπαθούσε.

"Ότι και να πεις σε αυτόν τον μπάσταρδο τον ψεύτη για μένα δε θα σε πιστέψει εκτός να είναι αρνητικό Ivy αλλά εντάξει, ευχαριστώ, θα κάτσω εδώ." είπε και ξάπλωσε στο κρεβάτι μου.

Η Jaclyn αναστέναξε και έπειτα βγήκαμε μαζί από το δωμάτιο, ήμουν σίγουρη ότι σκεφτόμασταν ακριβώς το ίδιο πράγμα, ότι δεν ήταν αξιος εμπιστοσύνης για να μείνει μόνους του στον χώρο μας.

"Καλύτερα να μείνεις μακριά του Ivy." είπε χαμηλόφωνα η Jaclyn.

"Γιατί;"

Πήρε μια βαθιά ανάσα και δισταξε να μου απαντήσει αλλά αν ήξερε κάτι θα μου το έλεγε από την αρχή, δεν έχω ακούσει κάτι ουσιώδες γι αυτό το παιδί, μονάχα υποθέσεις.

"Πολλές τον πλησίασαν, δεν πρόκειται να κάνεις κάτι μαζί του απλά θα πληγωθεις."

"Δε θέλω κάτι ερωτικό έτσι κι αλλιώς, τέλος πάντων, πάω για μάθημα θα τα πούμε μετά."

Με αγκάλιασε και χωρίστηκαν οι δρόμοι μας. Έφτασα μπροστά από την τάξη, η πόρτα  ήταν ορθάνοιχτη οπότε μπόρεσα να διακρίνω ότι ήταν λίγα τα άτομα που βρίσκονταν μέσα, ευτυχώς. Έκανα ένα βήμα αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγμή με έπιασε κάποιος από τον ώμο, κόλλημα όλοι να είναι από πίσω μου και να με τρομάζουν. Γύρισα και είδα αυτόν τον Joshua, έμοιαζε αρκετά με τον Cameron.