Burning Desire

I Don't Even Care

Μόλις τελείωσε το μάθημα έτρεξα στο δωμάτιο μου για να δω αν είναι καλά που με τον Cameron μέσα, ήταν λίγο δύσκολο. Άνοιξα την πόρτα με ένταση και μόλις μπήκα μέσα τον είδα κουκουλωμενο με το σεντόνι να βλέπει pewdiepie minecraft videos, να και κάτι που δεν περίμενα καθόλου να δω. Αυτός το έκλεισε βιαστικά και με κοίταξε, δεν με περίμενε τόσο νωρίς, μπορεί να μη πρόλαβε να κλέψει κάτι ακόμα.

"Σηκω όπως είσαι και βγες έξω." του φώναξα.

Αυτός φάνηκε ανήσυχος και σηκώθηκε δειλά, μάλλον κατάλαβε πως τον πήρα χαμπάρι και έχει φοβηθεί αλλά έτσι πάνε αυτά, οι μαλακιες μαθαινονται, μαρεσει που τον υποστήριξα κι ολας.

"Έκανα κάτι;" με ρώτησα θυμωμένος.

"Γιατί δε πας να ρωτήσεις τον Joshua καλύτερα." απάντησα ειρωνικά.

Κατέβασε το κεφάλι του και έσφιξε δυνατά τα νεύρα του, απορώ γιατί αντιδρά κι ολας από πάνω εφόσον μόνος του τα προκαλεί όλα στον εαυτό του, τελικά έχουν δίκιο όλοι, δεν είναι καλή επιρροή και ευτυχώς που το κατάλαβα νωρις. Έκανε μερικά βήματα προς μέρος μου, στάθηκε κοντά μου σε πολύ μικρή απόσταση και ύψωσε ξανά το κεφάλι του. Τα μάτια του αντίκρισαν τα δικά μου και άρχισα να τα σκέφτομαι όλα από την αρχή αλλά όχι, δεν τον ξέρω δε με ξέρει και καλύτερα να μη μάθουμε ο ένας άλλον.

"Αρα εσύ πιστεύεις τον Joshua;" ρώτησε με βαριά φωνή και έκανε κίνηση να μου πιάσει το χέρι αλλά τραβήχτηκα. Εγνεψα καταφατικά και του έδειξα την πόρτα μου για να φύγει.

"Σε είχα κόψει για έξυπνη αλλά είσαι το ίδιο βούρλο με όλους τους άλλους, κάτσε πίστεψε έναν tik toker τι να σου πω, ούτε που με νοιάζει."

Σταθηκε μπροστά μου για λίγα δευτερόλεπτα ακόμα, στη συνέχεια χτύπησε δυνατά τον τοίχο και έφυγε. Αγνόησα εντελώς τον χαρακτηρισμό " tik toker" και εστίασα στην όλη αντίδραση του. Ίσως να έβγαλα πολύ γρήγορα συμπεράσματα, εξάλλου δεν ερευνησα καν την κατάσταση αλλά στην τελική δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει κι ολας. Μακάρι να ήταν εδώ η Τζο.

"Τι έγινε με τον Cameron;"

Κοίταξα προς την πόρτα και είδα την Jaclyn να μπαίνει φανερά μπερδεμένη, λογικά θα τον πέτυχε στον διάδρομο, ο όροφος μας δεν είναι πολύ μεγάλος έτσι κι αλλιώς. Εγώ αναστέναξα και δεν είπα κάτι, απλά κάθισα στο κρεβάτι μου και ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο. Με έκαιγε το γεγονός ότι μπορεί να αδίκησα έναν άνθρωπο, δεν είναι σωστό και δεν θα μου άρεσε αν μου το έκαναν, θα έπρεπε να του είχα μιλήσει πρώτα.