Burning Desire

Cameron...

"IVY ΣΉΚΩ ΤΩΡΑ!"

Δε μπορούσα πάρα να πέσω από το κρεβάτι μετα από αυτό το επεισοδιακό ξύπνημα, δεν έχω ξανά τρομάξει τόσο στη ζωή μου.

"Τρελάθηκες;!" είπα στην Jaclyn κοιτάζοντας την επιθετικά.

"Ναι τρελάθηκα, αλλα τρελάθηκα από την ζήλια μου. Δε ξες πόσο τυχερή είσαι!"

Εκείνη τη στιγμή συνέβαινε στο κεφάλι μου ένας μικρός χαμός, το κλασικό όταν ξυπνάς και δε μπορείς να καταλάβεις ποιος εισαι, τι κάνεις και γενικά τα έχεις λίγο χαμένα. Η φωνές της φίλης μου φυσικά και δεν με έκαναν να κατανοήσω πιο εύκολα την κατάσταση αλλά μόλις άκουσα ένα συγκεκριμένο όνομα συγκεντρωθηκα κατευθείαν, Alexander Blunt.

"Τ-τι έκανε ο Alexander; Που κολλάω εγώ και μου τα λες;" την ρώτησα με αγωνία.

Αυτή απλά με κοίταξε και αν κρίνω από την έκφραση της προσπαθούσε να συνδέσει τα λόγια μου με τα γεγονότα, ένας θεός ξέρει πόσο μεγάλη βλακεια μπορεί να έχω πετάξει.

"Αρχικά, δεν έκανε τίποτα ο άνθρωπος, έπειτα, απλά σου ανακοινώνω ότι θα είναι καθηγητής σου και είσαι πολύ τυχερή γι αυτό." μου απάντησε παραξενεμενη.

Εκείνη τη στιγμή έμεινα κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα, δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί τύχη η ατυχία το γεγονός ότι θα είναι καθηγητής μου, δε θα μπορώ να συγκεντρωθω καθόλου στο μάθημα. Άσε που θα είναι αμήχανο μετά απτό χθεσινό, όχι ότι έγινε κάτι αλλά τον πέρασα για μαθητή, πόσο χαζή.

"Σταμάτα να με κοιτάζεις σαν χάνος και σήκω να ντυθείς, δε θες να αργήσεις στο μάθημα του." είπε η Jaclyn και τράβηξε από το χέρι για να σηκωθώ.

[...]

Και κάπως έτσι κατέληξα να είμαι το πρώτο άτομο που μπήκα στην αίθουσα, με εξαίρεση τον καθηγητή.
Κάθισα σε μια απόμακρη θέση ελπίζοντας ότι δεν θα με καταλάβει και έβγαλα σιωπηλά το κινητό μου για να στείλω στην Τζο. Αν δεν πω στην κολλητή μου τι συμβαίνει, σε ποιον θα τα πω;

"Καλημέρα δεσποινίς Ivy, νομίζατε πως θα μου περάσετε απαρατήρητη;"

Η φωνή του ακούστηκε πολύ κοντά, σίγουρα δεν βρισκόταν στην έδρα του. Ύψωσα το κεφάλι μου και τον είδα να στέκεται από πάνω μου κοιτάζοντας το κινητό μου. Bad timing. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή είχα γράψει στην κολλητή μου "Μαλακα ο καθηγητής μου είναι..."

"Τι είναι ο καθηγητής σου, Ivy;" με ρώτησε και έγειρε ακόμα περισσότερο προς το μέρος μου.

"Πολύ καλός...;" απάντησα προσπαθώντας να σώσω την κατάσταση.

Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στα μάτια μου κι αυτό ήταν που με έκανε να νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό μου και στο στομάχι μου. Ένιωθα πως όλο μου το σώμα είχε παραλύσει, πως δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγω από αυτή την αμηχανη κατάσταση και πιστέψτε με, αυτός δεν έκανε καθόλου καλύτερα τα πράγματα.

"Καλός ως προς τι;" ρώτησε και έκανε κίνηση να κάτσει δίπλα μου μέχρι που μπήκε και κάποιος άλλος στην αίθουσα, "Cameron..." πρόσθεσε ο Alexander.

"Είδες Alex, Τρίτη χρονιά και είμαι ακόμα εδώ." απάντησε ειρωνικά ο Cameron.

Κανένας από τους δύο δε μίλησε για λίγο, απλά κοιτάζονταν με ένα βλέμμα το οποίο δε μπορούσα να εξηγήσω αλλά σίγουρα δεν έβγαζε φιλικότητα, κανένας από τους δύο. Στο πρόσωπο του Cameron είχε σχηματιστεί ένα ύπουλο χαμόγελο, κρυβόταν μια ειρωνεία πίσω από αυτό το χαμόγελο. Από την άλλη πλευρά ο Κ. Blunt δεν φαινόταν τόσο χαρούμενος, ήταν πιο πολύ θυμωμένος, δεν είχε καμία όρεξη για παιχνίδια και ανοησίες. Κάποια στιγμή το βλέμμα του Cameron στράφηκε προς το μέρος μου, το μόνο που μπορούσα να παρατηρήσω ήταν τα μάτια του, είχε πανέμορφα ματιά.

"Δεν θα κάτσεις δίπλα της Stewart." τόνισε ο Alexander.

"ΑΝ θέλω θα κάτσω." φώναξε και στην συνέχεια κάθισε, μακριά από εμένα τελικά.

Ο Alexander φάνηκε ανακουφισμενος και πήγε προς την έδρα του, στη συνέχεια άρχισαν να μπαίνουν και τα υπόλοιπα παιδιά μέχρι που γέμισε η αίθουσα. Το μάθημα ήταν κάπως περίεργο, ακόμα κι αν ο Alexander έκανε σαν να μη συνέβη τίποτα μπορούσα να καταλάβω τις κλεφτες ματιές που μου έριχνε κατά τη διάρκεια της διάλεξης του. Δεν λέω ότι με νοιάζει γενικά καθώς και αυτός και ο Cameron ήταν άγνωστοι για μένα αλλά όλο αυτό μου φαίνεται κάπως μυστήριο, πως γίνεται να του μιλούσε τόσο άνετα ο Cam; Καθηγητής πανεπιστημίου είναι. Με αυτά και με αυτά ξέχασα ακόμα και το περιστατικό με το κινητό, καλύτερα όμως, δεν με παίρνει να αγχωθω παραπάνω.

Αφού τελειώσε η διάλεξη του προσπάθησα να φύγω όσο πιο γρήγορο μπορώ, ήθελα απλά να βρω την Jaclyn και να της πω τα πάντα, ίσως αυτή να ξέρει τι συμβαίνει αλλά με το που βγήκα από την αίθουσα ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει κι ένα άλλο να μου κλείνει το στόμα. Έβγαζα ήχους πανικού αλλά όσο πιο πολύ προσπαθούσα να ξεφύγω τόσο πιο έντονα ένιωθα το χέρι να πιέζει το στόμα μου.

"Ηρεμα..." είπε ο τύπος και με τράβηξε σε ένα μικρό, σκοτεινό δωμάτιο.