YALNIZ.

"İntikam Sırası Bende."

Can,

"Ne yapmayı düşünüyorsun!?"

"Melike sus. Kes sesini. Hiç birşey deme."

Ağlamayı kesip kızarmış olan gözleriyle bana baktı.

"Adamı öldürdün!"

Ellerimle saçlarımı yoldum. Büyük adımlarla yanına ulaştım. Kolunu kavrayınca yüz ifadesi değişti.

"Kes. Sesini."

Burnumdan soluyordum. Onun bana korkuyla bakması canımı yakıyordu. Başını omzuma bırakınca gözlerimi kapattım.

"Be-ben senin için he-herşeyi göze aldım. Be-bebeğimi daha doğmamışken elimden al-aldılar."

Gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

"Be-ben seni asla aldatmadım Can. Sa-sana yemin ediyorum ki aldatmadım."

Dudaklarımı araladım. Konuşmak istiyor bağırıp çağırıp yıkmak istiyordum her yeri ama yapamıyordum. Adamı öldürdüm. Bebeğimizi elimizden aldı diye. Melike'yi üzdü diye. Canını yaktı diye.

"Özür dilerim Can. Herşey için özür dilerim."

Kollarımı beline sardım.

"Senin bir suçun yok." 

Nefes alışverişleri normale dönünce onu kucağıma aldım. Harabeye dönmüş evden dışarı çıktım. Arabaya yavaşça koydum. Gaza yükleyip buradan uzaklaştım.

Sahilin kenarına gelince yanımda yatan meleğe baktım. Yaşlar durmaksızın akıyordu. Arabadan çıktım.

Yıkık döküktük. Ankara'dan ayrılmış hayatımızı değiştirmek için gitmiştik. Kimsenin haberi olmadan. Defne'nin bile.  Güzel geçiyordu. Ben nerden bile bilirdim yıllardır düşmanım olan insanların yeniden hayatımın içine edeceğini. Melike'nin hamile olduğunu öğrendiğimde elim ayağım boşalmıştı. Çok güzeldi o an. Sonra... Hayatımızın o mutlu anın içine sıçtılar. Melike'yi vurdular. Annemi öldürdüler. Tek isteğim vardı. Annem gitti. Melike yanımda kalsın. Bebek ölmüştü ama o yaşıyordu. Ve hala benimleydi.

İntikam sırası bende Ömer Çatan. Oyunu size vermeyeceğim. Hepinizi tek tek acıta acıta öldüreceğim.

"İntikam sırası bende."
Defne,

"Üzgünüm hanımefendi. Hamile değilsiniz."

Uzun bir bekleyişten sonra bu haberi almak iğrençti. Ellerimle gözyaşlarımı sildim. Koridoru hızlı adımlarla yürümeye başladım. Dışarıdaki soğuk hava yüzüme çarpınca etrafta Araz'ı aradım. Kenarda sırtını dayamış sigara içiyordu. Yanına yaklaştığımı fark etti. Sigarasını derince içine çektikten sonra yere atıp ayağıyla bastı.

"Sonuç ne?"

Tam önümde duruyordu. Başımı eğdim.

"Hamile değilim." Eliyle yüzümü kaldırıp deniz mavisi gözlerine bakmamı sağladı.

"Defne. Pat diye olan birşey değil. Hem cidden çok erken. İkimiz içinde." Kendine çekip sarıldı. Saçlarıma öpücük kondurdu. Elimden tutup yürümeye başladı.

"Bugün yemeği başka bir yerde yiyelim."

"Peki."

Sessizlik devam ediyordu.

"Hiç konuşmuyorsun?"

Yandan pürüzsüz yüzüne baktım. Yola bakıyordu. Ellerimi ovaladım.

"Hayır sadece.."

"Farklısın. Farklıyım."

Şaşkın hali beni bir kez daha ona bağladı.

"Ne gibi?"

Konuşma vakti geldi.

"Eskisi gibi şehvetli sevemiyoruz birbirimizi. Sanki bir engel var. Ben ilk öpücüğümü sana verdiğimde sana bağlandım. Yani.. Kendime anlattım seni. Herşeyimi. Seviyorsun dedim kendime. Doğum günümde ilk unutulmaz o an.. Paha biçilmezdi işte Araz. Senle eskiden bu kadar çok konuşamazdım. Kızardın bana. Ama alıştın artık. Bende sana. Evet biziz biz. Ama.."

Arabayı durdurdu. Bana baktığını hissediyordum. Ellerimle akan gözyaşlarımı sildim.

"Ama ikimizden bir parça bizi bütünleştirebilirdi."

Derin bir nefes aldı. Gözlerimi kapatmıştım.

"Bebek.. Bu kelime bile beni tuhaf ediyor Defne. Engelleri aştık bak yanındayım. Beraberiz."

"Ama.." Elini dudağıma değdirdi.

"Şşş. Neden bu kadar çok istiyorsun bebeği? "

"Ona baktığımız da bütün sıkıntılarımızı unuturuz diye."

Başını eğdi. Eli bacağımın üzerinde duruyordu.

"Annemde bana her baktığında mutlu olmak istemiş ama olamamış. Ben bunu senden ve benden dünyaya gelecek olan masum bir parçaya yapamam."

Şaşkındım. Gözyaşlarım akmaya devam ederken başını dizime yaslamış küçük çocuğu izliyordum. Elimi elinin üstüne koydum. Baktı. Hiç birşey demeden baktım. Ensesinden tutup dudağını öptüm. Sımsıkı sarıldım. Sımsıkı... Boynumu öptü. Kolları belimi sarmıştı. Beni kendine daha çok çekti.

"Özür dilerim Araz.. Özür dilerim sevgilim."

●
Uzun bölümlerden sonra Can'dan bir kesit geldi. Belki hatırlamıyor olabilirsiniz. Ömer Çatan, Defne ve Araz'ın arkadaşı olan Yavuz Çatan'ın babası. Gelecek bölümlere doğru sırlar ve olaylar artacak ve artacak. Herkes kendini büyük bir kaosta bulacak.
Votelerinizi ve mesajlarınızı bekliyorum. YALNIZ'ı okumaya devam edin! Sizi çok seviyorum ♥