Love Comes Perfectly [On-going]

LCP3: Bonding Time

SHEENA'S POV

Grrrr. Ano ba naman tong liwanag. Agang-aga eh. Sakit sa mata. Waiiit! Nasa heaven na ba ako? Ala. Hindi pwede to. Madami pa akong gagawin, marami pa akong misyon. Huhu! Luuuh. Yung liwanag kas-

"Waaaaaaaaaaaaah!" Napasigaw ako. Nahulog bigla ako sa matigas na bagay. Huhu. Sakit ng pwet ko.

Biglang may bumakas na malakas. Hala? Wag naman sana.

"Anak! Anong nangyare sayo?" Huh? Anak? Ano daw? Hala.

Dali dali kong minulat yung mata ko. Shete! Buhay pa pala ko. Nasa harapan ko si Mommy.

"Wala po, Ma." Sabay kuskos ko sa may pwetan ko. Ang sakit eh. Mahulog ka ba naman sa kama mo, sinong hindi masasaktan dun.

"Oh sya, bilisan mo. Baka malate ka pa." Wait?! Malate?! Nooo! Di pwede. May pasok pa nga pala ako. Huhu. Lagot ako nito, eh.

Dali dali akong tumabok sa banyo. At naligo ako ng madali. Alangan namang magtagal pa ako, eh mabango naman ako. Charot. After ko maligo, nagbihis na ko. Nag-ayos ng sarili. Ganun naman di ba?

Dali dali akong bumaba. Eh kasi naman 25 minutes na lang. Sana wag akong malate. Sana. Sana. San-

Sh*t. Nahulog pa ako sa hagdan. Huhuhu! Ang sakit ng paa ko. Lalong sumakit yung pwet ko. Tae ko naman oh! Ayaw mo kasing mag-ingat, Sheena! Maawa ka naman sa sarili mo. Aysst! Para akong tanga dito na kinakausap ang sarili.

"Oh, anak anong nangyare na naman sayo?" Mukhang nag-aalala na si Mama.

"Uhm. Nahulog po ako eh." Naluluha na ko. Ang sakit kasi. Mas masakit yung pwet ko, pano ba naman. Dalawang beses na nangyare.

"Naku naman. Mag-ingat ka naman sa susunod." Sabi ko nga po. Huhu.

"Opo, ma." Sabi ko. Sabay punas ng luha ko sa mata.

Tatayo na'ko sana, kaso hindi ako makatayo. Bagsak ako ulit. Sh*t! Ang saaaaakit. >;( Ayaw ko na.

"Anak, wag ka munang pumasok. Wala pa naman ata kayong gagawin." What? No. Di pwede.

"Ma, kaya ko na po ito." Biglang sinamaan ako ni Mommy ng tingin. "Sabi ko nga po, hindi na ko papasok. Aabsent na lang ako." Pilit na ngiti na lang ang naibigay ko. Mommy naman kasi.

"Oh sige. Tulungan na kita." Inakay ako ni Mommy papunta sa kitchen namin.

"Kain ka muna."

"Sige po, Ma." Bakit parang wala si Manang Olivia dito. Hindi ko napapansin eh.

"Ma, nasan po si Manang Olivia? Bakit parang hindi ko nakikita?"

"Eh nagday-off muna. Nagkasakit daw yung anak nilang lalaki eh." Lalaki? May anak pala silang lalaki.

Ang alam ko kasi babae eh. Mas matanda sakin ng isang taon. Siguro 4th year na yun.

"Ahh, may anak pala silang lalaki?" Nacurious lang naman ako. Haha.

"Oo naman, kasing edad mo lang nak." Wow, ha!

"Ma, san po sya napasok?" Daldal ko no? Pasensya na, kay Mommy lang ako ganito.

"Dun sa kanilang probinsya." Ahh, kaya naman pala.

"Ahh. Okay po, Ma." Yun na lang ang nasabi ko.

Tapos kumain lang ako ng kumain. Pakiramdam ko kasi, gutom na gutom ako. Eh hindi kasi ako nakakain kahapon, sabi ni Mommy. Nakatulog na daw ako, sobra daw himbing kaya hindi na ako ginising. Hahaha. Wala, nagbawi lang ako.

After ko kumain nagpunta ako sa sala. Medyo okay na kasi yung paa ko. Naiilakad na naman ng konti. Kaya dahan dahan lang ako maglakad. Baka lalo akong ma-sprain.