ANGEL’S POV
Salamat Lei. Kase nang dahil sayo, magiging “girlfriend” ako ni Zen. Kahit hanggang pagpapanggap lang.
Wala ako sa sarili ko ngayon. Nakahiga lang ako sa aking kama at nakatingin lang sa kisame. Hindi ako makatulog. Nakatulala lang ako nang biglang mag-ring ang phone ko. Naka-alarm nga pala ito every 11:11. Yes, I really believe that my 11:11 wishes will come true, someday.
Pumikit ako at sinabi ang mga katagang, “Sana maging masaya po ako bukas. Maalala mo sana Roizen.”
Pinatay ko na ang mga ilaw at tanging ang liwanag na lamang ng aking lamp shade ang bumalot sa buong kwarto. Pinikit ko na lamang ang mga mata ko at pinilit matulog.
Roizen’s POV
Maaga akong nagising ngayon kahit walang pasok. Bumaba na lang ako at naisipan kong ipagluto na lang si Lei ng breakfast dahil alam kong hindi siya masyadong nakain ng breakfast simula noong umalis si Tito Robert. It’s been a week since they left. Hindi ko alam kung bakit pero parang may bumabagabag sakin ngayon. Parang may something sa araw na to.
“Good morning, Lei. Time for your breakfast in bed.”
Bati ko kay Lei. Kaagad naman siyang bumangon nang makita niya na favorite niya yung ulam, bacon.
Nakatulala lang ako kay Lei. Pinagmamasdan ko ang bawat pagsubo at pag-nguya nya. Ang creepy noh?
Nagulat na lang ako nang biglang may mga kamay na kumakaway sa harap ko.
“Hello. Kuya Zen to earth. Earth to Kuya Zen.”
“H-ha? B-bakit? Anong meron?”
“Pssh. Kanina pa kaya ako nagtatanong dito.”
“Ah. Ano ba yun?”
“Okay lang ba kung---“
“Wait. Lei, anung date na ngayon?”
“October 22.”
Ano ba kasing meron ngayong araw? >.<
Angel’s POV
6:23 am ako nagising. It’s my special day today. YEHEY~~!
Readers, please celebrate with me. Wala kasing nakakaalala ng birthday ko eh. L
Lumabas ako ng kwarto at bigla na lang may kumanta ng…
“Happy Birthday to you~
Happy Birthday to you~
Happy Birthday, Happy Birthday,
Happy Birthday to you~~~”
My gosh. After 10 years, may nag celebrate ulet ng birthday ko. WHOOW. Achievement~~~
“Kala ko po nakalimutan ninyo po na nag-eexist ako dito eh. Thank you po.”
“Anak. Sorry talaga. Ngayon lang kase talaga kami nagkaroon ng time eh. Sorry talaga.”
“Okay lang po.”
“Ngayon kami babawi ha. Kaya sa SM tayo magcecelebrate. Yung parang kid’s party sa Jollibee. Hindi kasi namin natupad yung promise namin sayo na kid’s party nung 7 years old ka pa eh. Sorry talaga.”
“Talaga po? As in?”
“Oo naman. Your dress is already waiting for you there at your room. Go ahead and fix yourself.”
“Okay po.”
I rushed to my room and all of a sudden, a notebook fell from my shelf. I took it and saw a picture. It was a picture of me with Zen. And the withered flower that he gave me 10 years ago.
