Haar vader was één van de beruchtste piraten uit zijn tijd. Het liefdesverhaal van haar ouders was zelfs nog bekender. Twintig jaar geleden hadden haar ouders moeten vechten voor hun relatie.
Zij gedwongen om te trouwen met een ander en hij op zoek...
Ik kon een brede glimlach niet tegenhouden terwijl ik naar het tafereel voor me keek. Eleonore stond op het dek van het schip. Haar trotse vader stond naast haar.
Als je ze zo naast elkaar zag staan leken ze elkaars evenbeeld. Beide dezelfde passie en beide dezelfde fonkelingen in hun ogen, telkens ze dicht bij de zee waren.
Haar vader had haar die microbe doorgegeven, hoewel het na haar geboorte een aantal jaar geduurd had voor ze er een eerste keer mee in contact kwam.
Sinds die noodlottige dag, meer dan twintig jaar geleden, waarop we ook de trotse ouders geworden waren van onze dochter, had Austin zijn rol als kapitein en piraat opgegeven. Zijn been moest nog steeds ondersteund worden met een brace. Hij kon er wel op steunen, maar hij vond het onverantwoord om nog kapitein te zijn van zijn schip.
Die rol werd doorgegeven aan Scarlett. Zij stond nog een jaar of twee aan het hoofd als kapitein, voor ook zij zich ging settelen en moeder werd van een flinke zoon.
Arthur was dan wel twee jaar jonger dan Eleonore, hij had de rol van broer kunnen vervullen. Jammer genoeg waren verschillende pogingen voor een tweede kind bij ons mislukt.
Na de dood van mijn vader had ik ons huis verkocht en met dat geld hadden we uiteindelijk een tweede schip gekocht. De crew maakte na twee jaar de overstap naar het kleinere schip, waarmee ze de wereld rondtrokken op handelsmissies.
Austins schip bouwden we ondertussen om tot onze nieuwe thuis. Rond Eleonore's vijfde verjaardag was het volledig klaar.
"Volgens mij kunnen we vertrekken." Mijn twee schatten kwamen naar me toe en ik voelde Austins arm rond mijn middel.
Op haar achttiende verjaardag hadden we Eleonore haar eigen schip cadeau gedaan. Austin had een aantal van zijn contacten aangesproken, waardoor ze in een mum van tijd haar eigen crew had, met Arthur als één van haar trouwste mannen.
"Willen jullie beide goed op elkaar letten?" Ik mocht dan wel al twintig jaar samen zijn met een voormalige piraat, toch hield ik nog steeds mijn hart vast elke keer ze op zee waren.
Eleonore was volledig in de voetsporen getreden van haar vader. De zee was haar leven. De vrijheid die ze dan ervaarde ... Er was geen houden aan.
Dus nu stonden we toe te kijken hoe onze dochter weer zou vertrekken. Voor hoelang was niet duidelijk, maar het was misschien beter dat ik dat niet wist. Ik zou anders de dagen tellen tot ze terug was.
"Ik beloof dat ik een cadeautje meebreng." Ze knuffelde eerst haar vader en daarna mij, voor ze ook nog afscheid nam van Scarlett en haar man. Daarna liep ze, enthousiast zwaaiend naar het schip.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/N: Een klein eerbetoon aan Emma, uit wiens pov ik het vorige boek heb geschreven.
Het geeft meteen ook een overzicht over wat er allemaal gebeurd is tussen het vorige boek en de huidige gebeurtenissen.
![The Legacy [Vervolg op My Pirate Adventure]](https://img.wattpad.com/cover/209134735-64-k833703.jpg)