Haar vader was één van de beruchtste piraten uit zijn tijd. Het liefdesverhaal van haar ouders was zelfs nog bekender. Twintig jaar geleden hadden haar ouders moeten vechten voor hun relatie.
Zij gedwongen om te trouwen met een ander en hij op zoek...
Ik ijsbeerde over het dek. Arthur had me net wakker gemaakt. Hij had geprobeerd om het schip door de smalle passage te leiden, maar was daarbij op een probleem gestoten. Twee problemen om precies te zijn.
Twee schepen hadden ons geblokkeerd. Het was natuurlijk niet de eerste keer dat we dit meemaakten. Iedereen herkende ons schip. Iedereen wist wie de bemanning was.
Het was duidelijk niet de eerste keer dat ze deze truk hadden toegepast. Dit was een georganiseerde misdaad. En eerlijk? Moest het niet mijn schip zijn die geblokkeerd werd had ik hem mijn complimenten gegeven. Eigenlijk was het wel een slim plan. Een slim plan dat ik eigenlijk had moeten doorzien.
"Hoe lossen we dit op?" Arthur stond opeens naast me. Hij had mijn pols vastgepakt en stopte zo mijn ijsberen.
"Hoe lossen we dit op?" herhaalde ik. Ik draaide mijn gezicht naar hem toe. "We?" herhaalde ik opnieuw. Ik porde met de wijsvinger van mijn andere hand in zijn borst. "Ik had gezegd dat jij een andere roete moest nemen ... Maar nee, je neemt de kortste weg en kijk wat er daardoor gebeurde ..." Ik wees naar de twee schepen, die je enkel in het donker kon zien door het kaarslicht.
Aangezien we geen kant opkonden hadden ze geen enkele haast om contact te zoeken. Wij daarentegen hadden wel haast in het zoeken van een oplossing.
We waren dan wel allemaal getraind genoeg om elk gevecht te kunnen winnen, zoals we al zo vaak gedaan hadden, maar het zou me verbazen moesten we twee bemanningen aankunnen. En dan was er natuurlijk nog altijd de graaf. Als hij het niet overleefde was dit allemaal uiteindelijk voor niets geweest. En dat zou nog het zuurste zijn.
Ik rukte me los uit Arthur zijn grip. "Jij hebt voor het probleem gezorgd en ik zal het oplossen" siste ik tegen hem. Hij zette ongemakkelijk een stap achteruit.
Ik begon weer te ijsberen. Ze wilden geld. Het was niet moeilijk om dat te kunnen bedenken. Het enige probleem was dat we waarschijnlijk niet genoeg geld hadden om de toegang te kunnen betalen.
"Haal de graaf naar hier ... Ik moet even praten met onze geldbron." bromde ik. Ik kruiste ondertussen mijn armen en leunde tegen de reling.
Mijn voet tikte ongeduldig op de planken. Het duurde uiteindelijk een paar minuten voor ik voetstappen dichterbij hoorde komen. Het was me een raadsel hoe Arthur de graaf zo snel naar me toe had gebracht. Tot ik me omdraaide en opmerkte dat de graaf waarschijnlijk niet eens in bed had gelegen.
"Mijn excuses dat ik u op dit late uur nog stoor." zei ik, alsof het me niet opviel dat hij nog steeds dezelfde kleren aanhad als daarnet. Er was ook geen slaap te lezen op zijn gezicht.
De graaf knikte kort en keek om zich heen, naar beide schepen. Of beter gezegd, naar de kaarsen die op een afstand te zien waren.
"Geen excuses nodig." zei hij, zonder er meer uitleg aan te geven. "Ik heb al gehoord wat er aan de hand is, maar ik begrijp niet goed waarmee ik u zou kunnen helpen."
Het licht van de kaarsen verlichtte zijn gezicht, waardoor ik de denkrimpel kon zien op zijn voorhoofd.
"Ik denk niet dat ik veel uitleg moet geven over de oplossing van dit probleem." De graaf trok een wenkbrauw omhoog. "Geld?" was zijn korte reactie.
Voor ik kon reageren zei hij: "Dan zal ik u moeten teleurstellen ... Ik heb enkel genoeg geld meegenomen voor de reis zelf. Niet voor onvoorziene omstandigheden en al zeker niet om piraten om te kopen."
De graaf draaide zich alweer om, waarmee hij wilde aangeven dat dit het einde van het gesprek was. Ik hield hem staande door mijn hand op zijn arm te leggen. Al snel trok ik die terug toen ik hem voelde verstijven onder de aanraking. Etiquette gewijs was dit een grote fout geweest. En dat beseften we alle drie.
De graaf draaide zich naar me toe. "Ik wil gewoon weten of u voldoende kan bijleggen ... Ik wil namelijk geen manschappen verliezen omdat ik 5 muntstukken te weinig heb."
De graaf gaf hetzelfde antwoord als daarnet "Zoals ik al zei, ik heb geen geld bij voor onvoorziene omstandigheden. In de eerste plaats is dit uw schip en uw bemanning." Hij stapte al terug naar de kajuiten maar zei nog "Mezelf zal ik wel kunnen vrijkopen ... De rest is uw probleem kapitein."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
![The Legacy [Vervolg op My Pirate Adventure]](https://img.wattpad.com/cover/209134735-64-k833703.jpg)