"Nung Una nating Pagtatagpo
Hindi mapigilan ang Tibok ng aking Puso
Sobrang bilis Ng bugso nito
Di ko alam kung bakit Tinamaan Sayo."
-Prinsesa
Bago mag dilim ang aking paningin, aking naaninag ang Isang lalaki...
Nang mumulat ang aking mga mata, Inaalala ko ang nang yari. Habang akoy nakahiga, Ay biglang may Dumating...
Isang lalaki, na tila namumukhaan ko na?. Ahh. Sya nga iyon. Ang. Lalaking aking naaninag bago ako mawalan ng malay. Teka si Señor Mikoy Ito!
"Binibini, maayos na ba ang iyong pkiramdam?" tanong niya.
Teka, Nilibot ko ang Paningin, ngayon ko lng napansin na Ako ay Nasa Isang maganda, komportable at Halos pang mayayaman ang Mwebles Dito sa isang silid.
"Ayos nmn ang aking pakiramdam, ngunit Paano ako ay naririto?" nag tataka Kong Tanong.
"Ikay aking Nakitang nawalan na lmang Ng malay ng akoy Sakay Sa Kalesa." paliwanag Nya pa.
"Ah. Sige, Maraming salamat Señor. Akoy Lilisan na at hinahanap na ako sa amin" pag papaalam ko.
Tumayo ako at lumbas. At pag katapos Ay akoy umikot Sapagkat Hinahanap ko ang Pintuan papalabas ng Bahay na Ito. Hindi Ito Bahay lamang, ito ay Hacienda.
Susmaryosep!
"Tila ikay napatigil Binibini?" akoy Napaharap na lamang sa knya.
"Señor Mikoy? Maari Bang ituro mo sa akin kung nasaan ang pintuan na labasan?" nahihiyang kong Wika.
"Paanong ako Ay Nakikilala mo binibini? hindi Pa kita nasisilayan noon? Sa pag kakaalam ko ay ito ang unang beses nating nagkatagpo. Ano ang iyong ngalan Binibini?" May bahid ng pag tataka ang boses Niya.
Hindi ba niya alam na siya'y sikat sa bayan? Anak siya ng sikat na gobernador namin. Imposibleng hindi Ko siya makilala. At siya pati ang tumulong sa aking kapatid.
"Señor Mikoy, nakilala ko po kayo dahil ikaw po ang anak ni Don Rogelio. Ako nga pala si binibining Elisa Sandugan" pag papakilala ko sa kanya.
"Señor? Maaari po bang ituro mo sa akin ang daan papalabas ng inyong mansyon?" Dagdag Ko Pa. Sigurado akong hinahanap na ako Ni Madam! mapag sasabihan na nmn ako.
"Sige halikat sumunod ka sa akin, bumaba siya ng hagdan. Naroon kami kanina sa pngalawang Palapag ng knilang mansyon at mismong doon sa kinatatayuan nmin knina Ay ang Pinakagitna. Kaya kitang kita ko kung gaano kaganda ang mga Pinta, Mwebles at kagamitan Dito.
Sumunod ako sa kaniya pababa dirediretso Palabas. Pag labas ko, bumungad sa akin ang Isang tulay na kahoy, Napakaganda ng Tanawin Dito. Presko ang hangin. Kay rami ng bulaklak, tila akoy nasa paraiso ngayon.
"Binibini, narito na tayo sa labas, Ngunit Kung gusto mo ihahatid na kita kung saan Ka Pupunta, sapagkat Alam kong hindi mo alam ang daan Papalabas sa Lugar na Ito. "
Wla Rin akong nagawa, Sumunod ako sa Kanya. Habang akoy nasa likod niya, hindi Ko maiwasan Na siyay aking titigan..
Katangkaran, maputi, mabait, maitsura at may magandang postura ng Ngiti. Kanina ko pang napapansin na hindi nawawala sa kniyang mga labi ang kurba nito. Ang kniyang mukhang nakakaakit dala ng isang ngiti.
Tila akoy Kinakabahan, bakit? Hindii kaya…dahil niya?
Bigla siyang napatigil at biglang lingon sa akin ng nakangiti. Akoy nagulat sa ginawa niyang iyon. Napakabilis. At napatitig na lamang uli ako sa Kanoyang dinadalang ngiti. Isang napaka gandang ngiti.
"Binibini, Saan ba ng iyong Punta?" tanong Niya
"Sa bayan, sa silid nina Madam Cora Ang aking Destinasyon. Ngunit ng mawalan ako ng malay ay Nasa daan Ako Papuntang Isang lugar"
