The Three Nonsense Questions

Kabanata 13: Coming Back

"Por qué necesitas salir de este lugar?" 'Why do you need to leave this place?'

Matapos kong malaman ang lahat, nagpasya akong bumalik sa Pilipinas. Kailangan kong makita muli ang pamilya ko. Kailangan nilang malaman din ang totoo. Buhay ako. Patay na ang kakambal ko. I couldn't stop blaming myself. I wasted five years hiding in this church, when I'm supposed to be out there, with my family!

Nagpaalam na ako sa may-ari ng simbahan, mga kakilala ko at maayos naman nila akong pinapabalik na sa kung saan ay dapat naroroon ako. Pero si Hugo, he's been the closest friend of mine. Hindi niya matanggap na wala na si Franz. Hindi niya matanggap na aalis na ako. He's devastated.

Magkatapat kaming nakaupong dalawa sa upuan ng simbahan. Sinusubukan kong mag-reason out na hindi na ako delikado para umalis ng Madrid. I should have gone to the Philippines a long time ago. Dapat hindi ko na pinatagal pa ang ilang taon.

"No puedo quedarme aquí. Ella se suicidó. Fui engañado. Como podria ella? No podía creer que él pudiera hacerme esto! Fui muy imprudente en mi decisión. Pero en primer lugar no debería haber confiado en ella fácilmente. Debería volver y enfrentar a mi familia nuevamente. Mi familia esta ahi!" 'I can't just stay here. She killed herself. I was deceived. How could she? I couldn't believe she could do this to me! I was very reckless in my decision. But first of all, I shouldn't have trusted her easily. I should go back and face my family again. My family is there!'

"No tienes que irte. Puedo protegerte aqui. Lo he hecho durante sinco años, Rea. Aún no estás seguro para salir. Aún estás en peligro." 'You don't have to leave. I can protect you here. I have done it for five years. You are still not safe to go out. You are still in danger.'

Hinayaan ako ni Paul na magpaalam sa kanya. I wanted to talk to Hugo about what I have decided. But here we are, he's still insisting that I shouldn't go back.

"Debo regresar. Necesito saber si Tony está bien. Necesito saber si mamá está en buenas condiciones. No puedo seguir escondiéndome aqui. No puedo quedarme aquí mientras sé la verdad sobre mi hermana. Mi novio mé ayudara. Estaré bien. Créame." 'I must go back. I need to know if Tony's okay. I need to know if mom's still in good condition. I can't keep on hiding here. I cannot stay here when I know the truth about my sister. My boyfriend will help me. I will be okay. Believe me.'

"No, nunca estaré en paz sabiendo que estás allí. Ya olvidaste lo que te sucedió hace años?" 'No, I will never be in peace knowing you are there. Did you already forgot what happened to you years ago?'

Bumalik ang alaala ko noong unang taon ko pa lamang dito. Hindi ko kinakaya ang araw-araw na walang magawa, kaya tumakas ako. I didn't know what will happen to me when I went outside. I almost got caught!

If it's not with the help of Hugo, I'm probably locked down in mental. That's why he's throwing a fit. Because he knows that I'm in great danger. Hindi rin ako matatahimik hanggat hindi ko kasama ang pamilya ko. Ang alam nila ay patay na ako, when I'm still here. Breathing. I should go back!

"Por favor, Hugo, no puedo quedarme aquí. Quiero estar con mi familia. Necesito saber que están bien. Quiero volver," pagsusumamo ko. ('Please Hugo, I can't stay here. I want to be with my family. I need to know they're okay. I want to go back.')

I know it's really hard for Hugo to let me go. We really bonded all these years. But it has to be this way, I can't stay here any longer. Ramdam ko ang pag-aalala niya sa akin. Maigting ang kanyang panga, salungat sa kanyang nangungusap na mata. Gusto lamang niya akong maging ligtas. I know Paul will keep me safe. Huminga ako nang malalim.

"Hugo, gracias por estar ahí para mí. Gracias...por mantenerme a salvo por cinco años. Gracias...por ayudarme. Gracias por ser mi amigo. Quiero volver con mi familia...ahora. Juro que estaré a salvo en las manos de Paul." 'Hugo, thank you for being there for me. Thank you for keeping me safe for five years. Thank you for helping me. Thank you for being my friend. I want to go back to my family now. I swear I'll be safe in Paul's hands.'

Tinitigan niya ako nang husto hanggang sa umiling siya. May guhit ng ngisi sa labi niya. That's why I love him as a friend, he's understanding and kindhearted.

"You one hell beautiful mammal."

Tears fell from my eyes. I chuckled with his joke; he always makes me laugh at that.

Nasa malayo sina Paul at Richard. Natatanaw ko ang pagsilip sa akin ng mahal ko. Matagal-tagal ko nang ipinagdadasal na balang araw ay makapiling ko muli siya, ganoon din ang mga kaibigan ko. I wanted to be back as Freya. I want to have a normal life again which my sister had stolen from me.

I reminisce of all those years when I'm still with my family. We're now on the airplane, flying to the Philippines. Katabi ko si Paul at si Richard. Hindi rin ako nagtagal sa Madrid at nagdesisyon na akong lumipad na kaagad. Sa tulong nilang dalawa, naiproseso kaagad ang aking passport. I couldn't have done this without them.

"Are you comfortable?" tanong sa akin ni Paul.

Ang kanyang bisig ay nasa balikat ko. Doon ako nakahilig habang nakatingin sa bintana. Pinagmamasdan ko ang langit at mga ulap. Ibang-iba ang pakiramdam ko ngayon. I think I'm going to vomit because of nervousness and excitement.

I've been thinking about my younger brother. He's on his last year in college. Hindi ko man lang nasubaybayan ang pagbibinata niya. Hindi ko man lang siya naalagaan. Paano niya kinaya ang mga taong wala ako sa piling niya? He must be lonely without me by his side. He must be mad at me.

Hindi ko alam kung anong mukha ang ihaharap ko sa kanya. Hindi ko alam kung anong klaseng eksplanasyon ang sasabihin ko sa kanya.

Lumandas ang butil ng luha sa pisngi ko. Pinalis ko iyon. Ayaw kong mapansin ni Paul na nahihirapan ako sa sitwasyon kahit na naririto na sila. Huminga ako nang malalim at pilit na ngumiti.

"Yes, I'm comfortable. Thank you, love."

His eyes were soft while he looked at me. I've been longing for this. I miss him so much.

"I love you." Hinalikan niya ang noo ko.

"I love you too."

Humilig muli ako sa bisig niya at hinayaang sayangin ang oras sa pagpapahinga.

Only a few hours left and I'm going to face my brother again. God, help me.

I'm here. I'm staring outside our house. I'm with Paul and Richard, but they will leave me inside with Tony. I sobbed. This is the best day of my life. Nakayakap ako kay Paul habang inaalala ang mukha ni Tony. He must be a man now; I couldn't believe I wasted five years.

"Shhh. You can do this. Okay?"

Mabilis akong tumango kay Paul. I know he's worried that maybe I couldn't explain this to Tony. Baka umiyak lang ako nang umiyak mamaya pero nandito na ako, kaya ko ito.

Nanginginig ang katawan ko nang alalayan ako ni Paul sa paglabas ng sasakyan. Nakahawak ako nang mahigpit sa kanyang kamay. Pinagmasdan ko ang bahay na matagal ko nang hindi nakikita. Nakakungkot. Pamilyar ako noon sa bawat bahagi ng bahay na ito, pero ngayon tila nag-iba ang alaalang iyon.

Lahat ng halaman ko ay wala na sa hardin. Hindi na ayos ang pintura ng aming bahay. Mas lalong hindi ko na alam ang itsura ng loob nito. Lahat ay ibang-iba para sa akin. Nalalanghap ko pa rin ang sariwang hangin na humahampas sa akin.

Nakaalalay pa rin sa akin si Paul, ramdam ko ang init ng kanyang palad sa aking palad. It sends a comfortable warmth in my skin.

Humarap ako kay Paul at tumango sa kanya. I want to enter our home now. Ngumiti siya sa akin. Hinalikan niya ang noo ko bago ako pinakawalan.

God, help me again.