Isabelle Hemmings Deel 1&2

Deel 1. Hoofdstuk 2

*P.O.V. Juul*

Ik word wakker van mijn wekker. Waarom had ik die gezet? Oja ik ga naar Australië. Ik ga mijn bed uit en spring onder de douche. Na een paar minuten eronder gestaan te hebben stap ik eruit en maak me klaar. Ik trek leuke maar toch makkelijke kleren aan en doe mijn haren in een staart. Ik doe mijn make up op en loop naar de kamer van mijn lieve dochter.

Ik doe de deur open en zie haar heel schattig slapen met een knuffel vast en een duim in haar mond. "Awh" ik kijk haar vertroetelt aan en maak haar voorzichtig wakker. "Lieverd word wakker" ze opent haar ogen en ik kijk recht in haar mooie blauwe ogen die ze van haar vader heeft. Stop met denken over je ex. Hij heeft je verlaten toen hij hoorde dat je zwanger was. Ik schud die gedachte weg en pak haar uit bed waarna ik haar klaar maak.

~♥~♥~

We zitten nu in het vliegtuig naar Australië. Isabella is in slaap gevallen tegen mijn schouder aan en ik luister muziek. Steeds als Isabella me aankijkt moet ik aan Luke denken, ze heeft dezelfde ogen. Ik zucht en krijg tranen in mijn ogen als ik aan de dag denk dat ik het Luke vertelde.

Flashback

Ik zit huilend op de wc pot met een staafje in mijn handen die aangeeft dat ik zwanger ben. Wat zou luke ervan vinden? Zou hij boos worden? Blij? Verdrietig? Bij me weggaan? Nee bij me weggaan zou hij nooit doen. Toch? Nee zo is hij niet. Ik schrik uit mijn gedachten als ik een deur hoor dicht klappen. "Babe ik ben thuis!" O god hij is thuis. Ik loop voorzichtig naar beneden toe en veeg mijn tranen af. Het staafje heb ik in mijn trui gestopt. Ik zie hem op me afkomen met een blij gezicht.

Zodra hij mijn gezicht ziet veranderd die uitdrukking in bezorgd. "Sweety wat is er?" Vraagt hij geschrokken. "Ga even op de bank zitten" zeg ik zacht. hij knikt en gaat op de bank zitten met een bezorgd en verward gezicht. Ik durf hem niet aan te kijken dus kijk ik naar de grond. Ik haal voorzichtig het staafje uit mijn trui en geef het aan hem. Ik zie zijn ogen groot worden. "I-is d-dit e-echt?" Ik knik voorzichtig. "Hoelang al?" "Ben er net achter gekomen" hij knikt. "Je gaat het toch wel weg laten halen he? We zijn toch nog te jong?" Ik voel hoe ik begin te koken. Ik ga dus echt niet mijn kind afstaan hoor. "Nee tuurlijk niet" zeg ik nog vrij rustig. Hij kijkt me verbaasd aan. "We kunnen dit niet houden, ik ben super vaak weg met de boys" ik kijk hem verbaasd aan. "Tuurlijk je werk gaat altijd voor" mompel ik. Hij heeft het blijkbaar niet gehoord "is het wel van mij?" Mompelt hij. Ik kijk hen nu pas boos aan. "HOE DURF JE DIT TE VRAGEN LUCAS! JE BENT MIJN EERSTE VRIENDJE! JE WAS MIJN EERSTE KEER! IK ZOU NOOIT VREEMD GAAN! EN IK ZOU HET NOOIT MET IEMAND ANDERS DOEN ALS WIJ HEBBEN!" Roep ik. hij lijkt te schrikken maar kijkt me dan boos aan. Ik noem hem nooit bij zijn hele naam als ik het doe heeft hij het heel erg verkeerd gedaan. "O EN NOG 1 DING. JE HEBT NOOIT TIJD VOOR MIJ! ALTIJD GAAT JE WERK VOOR! IK WORD HIER GEK VAN" roep ik. En verdriet stroomt door me heen. "ALS IK DAN NOOIT THUIS BEN EN NOOIT TIJD VOOR JE HEB KAN JE HET NU OOK WEL ALLEEN AAN MET DIE BABY!" en met die woorden loopt hij de deur uit.

Einde flashback

Toen heb ik huilend al mijn spullen gepakt en ben ik naar Nederland gegaan. Ik maak Isabella wakker als er word omgeroepen dat we gaan landen.

~♥~♥~♥~

We zijn in het hotel aangekomen en hebben net ergens gegeten. Ik leg Isabella in bed en ga zelf ook in bed liggen. Ik val als een blok inslaap

♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡

Heee chaptertje af! Lots of loveee.

Vote? ♥

Comment? ♡

Follow? ♥