Isabelle Hemmings Deel 1&2

Deel 1. Hoofdstuk 5

*P.O.V. Juul*

"Nou toen jij vertelde dat je zwanger was schrok ik heel erg en ik wist niet hoe ik moest reageren. Ik weet dat ik de fout ben ingegaan en niet had weg moeten lopen. En al helemaal niet moeten vragen of hij wel van mij was en dat spijt me ook echt heel erg. Toen ik weg liep ben ik naar de jongens gegaan en heb ik alles uitgelegd. Ze zeiden dat ik dom was en mijn excuses moest aanbieden wat ik ook meteen wou doen. Maar toen ik thuis was was je weg. Al je spullen waren weg en toen wist ik dat ik het verspest had. Het ging lang slecht met mij,  ik at bijna niks, verzorgde me niet, sloot me af van iedereen en vergat de jongens bijna. Na een tijdje ging het beter omdat de jongens boos werden dat ik nou eens uit mijn kamer moest komen. Toen ging het langzamerhand beter met me wat ruim 2jaar geduurt heeft. Toen ik je in de lift zag schrok ik en was ik bang dat ik je weer kwijt zou raken. Maar die fout beleef ik niet nog eens. Dus juul wil je me vergeven?" Hij kikt me smekend aan in mijn waterige ogen. "Oke" zeg ik zacht. Iedereen verdient een 2e kans toch? Hij kijkt me blij aan en knuffelt me.

"Mama waarom knuffel je die man?" Luke kijkt me met grote ogen aan. "Kom maar lieverd deze man doet je niks" ze waggelt naar me toe en steekt haar armpjes uit als teken dat ze opgetilt wil worden. Ik til haar op en zet haar op mijn schoot. "Lieverd dit is je papa" ze kijkt me met grote ogen aan net als luke en ik zie de tranen over zijn wangen rollen. "Echt?" Vraagt ze vol ongeloof. Ik knik en ze knuffelt hem. Hij knuffelt geschrokken terug en glimlacht naar me. Ik glimlach terug en aai over mijn dochters haar heen. "Prinses zullen we naar papa zijn vrienden gaan?" Ze knikt blij en trekt ons van bed af. Ze steekt haar armpjes uit naar mij en ik til haar op. Ik zet haar op mijn heup en veeg mijn gezicht schoon. "Zullen we kijken of ze me herkennen? Pas als ze vragen wie ik ben zeg je het oke?" Hij knikt en we lopen de deur uit.

We kloppen aan op de deur aangezien luke zijn sleutel niet bij heeft. De deur vliegt open en isabella kruipt meer in mijn schouder. We lopen naar binnen toe en gaan zitten op de bank. Ik heb al die tijd mijn hoofd naar beneden gehouden. "Lukey wie is dat?" Ik grinnik en kijk omhoog in Michaels gezicht. Zijn ogen worden groot en zijn gezicht in onbeschrijfelijk grappig. "J-juul?" Ik knik lachend en word meteen omhelst. Ik omhels onhandig terug en hoor een bord op de grond vallen. "Juul?!" Ik knik en wordt weer geknuffeld door iedereen.

Ik loop mijn kamer binnen en breng isabella naar bed toe. Ik plof op mijn bed neer en kruip onder de dekens als ik mijn pyama heb aangedaan. Ik val al gauw met een glimlach in slaap over de leuke dag.

♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥

Chaptertjeeeee af. Kort ik weet het maar had weinig inspiratie x

Vote? ♥

Comment? ♡

Follow?♥