VAZGEÇEMEM...

BÖLÜM 1

Merhaba sevgili okuyucularım. Bu benim ikinci kitabım. Ilk kitabım olan Anlaşma'yı da profilimden ulaşıp okuyabilirsiniz. Fikirlerinizi önemsiyorum.
Iyi okumalar.

"Anne?" Odanın kapısını usulca kapatıp nedensizce böğuren kardeşime döndüm.
"Birincisi, neden bağırıyorsun? Kübra'yı yeni uyuttum. Annem evde yok bu da ikincisi. Halamla gezmeye gittiler." Mutfağa yürüyüp bir bardak su doldurdum. Suyumu içmeden lafımı bitirdim.
"Sen nereye gidiyorsun böyle iki dirhem bir çekirdek?" Saçlarını düzeltti ve beni yanıtladı.
"Yakışıklı olmuş muyum ki? Ya nereye gideceğim abla, bizim çocuklarla oturacağız işte. Bana biraz bir şey ateşlesene."
"Bakayım nasıl olmuşsun?" Yaklaşıp saçlarını karıştırdım. Hemen kapının önündeki aynaya koşup kendini düzeltirken söyleniyordu. Ve bu beni mutlu ediyordu.
"Oğlum git kafede çalış babam paranı versin." Bana döndü.
"Sanki dersimizi etkilemesin diye çalıştırıyorsun ya?" Haklıydı. Ailemizin çalıştırdığı bir kafe vardı ve bazen orada çalışıyordum. Ben lise sondaydım, karşımdaki kardeşim Alper lise 1'deydi, şuan uyuyan en küçük kardeşim Kübra henüz 8 yaşındaydı.
"Tekrar yaptın mı?" Cüzdanımı elime aldım. Cevabına göre harçlık verecektim.
"Senin gibi bir ablam varken test bile çözdüm merak etme. Şimdi gidebilir miyim ablam?" Cüzdanımdan yeteceğini düşündüğüm kadar parayı ona verdim. Yanaklarını öpüp onu evden yolladım.

Kübra'nın hala uyuduğunu kontrol ettikten sonra kitaplarımı alıp en yakın arkadaşım Ebru'yu da örgütleyip aynı anda ders çalışmaya başladık. Yarım saat sonra Ebru'dan "Yorgunum dostlarım, yorgunum yorgun. Lütfen ara verebilir miyiz?" mesajı aldım. Ara verip biraz sohbet ettikten sonra tam yeniden başlayacakken annem aradı.
"Efendim annem?" Etrafındaki uğultudan zor duyulan sesiyle konuştu:
"Ne yapıyorsun kızım? Çocuklar nerede?"
"Alper dışarı çıktı, Kübra uyuyor. Ben de ders çalışıyorum anne. Sen ne yapıyorsun?"
"Iyi çalışmalar kızım. Biz de birazdan çıkacağız. Eve bir şey lazım mı bak bakayım?" Etrafa göz gezdirdim.
"Bir şey lazım değil anne. Gelirken halamı da getir nolur... Çok özledim." Halama seslenip sordu. Ardından bana döndü.
"Tamam geleceğiz beraber."
"Tamam." Telefonu kapatıp mutlulukla dans ettim. Halamı çok severdim. Biraz daha ders çalıştıktan sonra Kübra uyandı. Onunla biraz oyun oynadık. Yaklaşık iki saat sonra annemler ve babam geldi. Sarılıp selamlaşma ve hasret giderme faslından sonra beraber yemek hazırladık.

Annem, halam ve ben mutfakta yemek hazırlarken babam, eniştem ve Alper sohbet ediyor; Kübra ile halamın kızı Ilayda oyun oynuyorlardı. Halam ve eniştemin uzun yıllar uğraşmalarına rağmen çocukları olmayınca Ilayda'yı evlat edinmişlerdi.
Yemek hazırlanıp sohbet eşliğinde yendikten sonra yine bolca sohbet ve gülüşle evimiz dolmuştu. Halamlar gittikten sonra ahali dağılmış, ben de Kübra'yı masalla uykuya yolladıktan sonra biraz daha kitap okuyup uyumuştum.

Belki de bu uyku huzurla uyuduğum son uykuydu. Hayatımın bu günden sonra tamamen değişeceğini bilmeden uykuya dalıverdim.

Merhaba, bu giriş bölümü gibi bir sey oldu farkındayım. Ileride daha uzun bölümlerimiz olacak emin olabilirsiniz. Fikirlerinize, önerilerinize ve eleştirilerinize onem veriyorum.
Görüşmek üzere...