I Fall All Over Again

[38] - The Forgotten One

RHIANNE's POV

"Rhianne Gonzalgo, I'm sorry."

Gusto ko'ng maniwala sa sinasabi ng isip ko na hindi 'to totoo'ng nangyayari, na hindi siya sincere sa sinasabi niya, pero bakit gano'n? Parang gusto'ng kumawala ng puso ko para siya na mismo ang magsabi kay Josh na pinapatawad ko na siya? Ni-hindi sila magkasundo ng isip ko dahil ang binubulong nito sa'kin ay 'wag na ako'ng magpaloko pa'ng muli sa lalaki'ng nasa likuran ko at humingi ng kapatawaran.

It's my heart versus my mind, once again.

Para ako'ng pinapipili sa pareho'ng tama.

"Rhianne.." then I felt his hands again on my arms, "..hindi ko alam kung pa'no 'ko hihingi ng tawad sa'yo at kung pa'no kita mapapaniwala na sa pagkakataong 'to sincere ako'ng humihingi ng tawad sa'yo." he's now facing me and waiting for me to respond to his "apology."

Be still my heart.

You shouldn't feel this way. Isipin mo ang boyfriend mo, isipin mo si Angelo.

Siya ang mahal mo. Siya ang ma----

"Rhianne, I will do whatever it takes just for you to forgive me." he moved a step closer to me but I took a step back away from him, "I haven't stopped thinking of you since the day I left. Wala'ng araw na hindi ko pinagdasal sa Kanya.." tinuro niya ang altar, "..na sana bigyan niya ako ng lakas ng loob na lumayo sa'yo dahil alam Niya, alam ng Diyos na hindi ko kaya'ng malayo sa'yo. Ilang beses ako'ng humingi ng guidance sa Kanya na sana bigyan Niya pa 'ko ng tapang na manatili'ng malayo sa'yo."

Instead of yelling at him, I decided to run away from him. Kesa ipahiya ko 'yung sarili ko sa mga tao'ng taimtim na nagda-dasal, tumakbo na lang ako palayo para hindi ko na makita pa ang mukha ni Josh dahil baka kung ano pa'ng magawa ko.

I found myself crying while running away from him.

alam ng Diyos na hindi ko kaya'ng malayo sa'yo

Heto ka na naman Josh! Ginugulo mo na naman ang tahimik ko'ng buhay. Hindi ba pwede'ng hayaan mo na lang ako'ng maging masaya? Hindi ba pwede'ng pabayaan mo 'ko'ng maging tahimik na lang?

When I saw him running towards my car, I immediately put my seatbelt on and start my car.

"Rhianne.." he called me while tapping my car's window, "..please mag-usap na tayo. Please." he pleaded.

I rolled down my window and that was the time he stopped talking and calling my name. He stared at me and waiter for me to say something.

I stared at him and shook my head, "Letting my self listen to you and your bullshits will be the biggest mistake of my life." I wiped my tears away and sighed, "Barkada ang paliwanagan mo, sila James. 'Wag na ako dahil kung ano man ang sasabihin mo, ano man ang ipaliwanag mo, hindi na mababago 'nun na nasaktan mo na ako at ang katotohanan na hindi'ng hindi ko na ulit hahayaan ang sarili ko na mapalapit sa'yo."