Młody aktywista środowiska LGBT, Kim Taehyung, za namową swojego chłopaka Namjoona, decyduje się na zrzucenie kilku zbędnych kilogramów u najlepszego trenera w mieście. Polecony przez brata partnera pracownik siłowni, Min Yoongi, okazuje się bardzo...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Poniedziałki nigdy nie należały do ulubionych dni tygodniu Gguka, ale świadomość, że po godzinach nauki i przygotowań do egzaminu podsumowującego wiele lat edukacji może w pełni oddać się swojemu hobby, w niewielkim stopniu rekompensowała wszystkie trudy nastolatka. Młody Jeon był stałym bywalcem siłowni, odkąd zaczął uczęszczać do szkoły średniej. Mógł się tam odprężyć, znaleźć ukojenie i spokój od wiecznego zgiełku panującego w mieście. Wystarczyło tylko założyć słuchawki i oddać się monotonicznym ćwiczeniom, pozwalającym nie tylko zachować sprawność fizyczną, ale również działającym w sposób terapeutyczny na wymęczony umysł bruneta.
Choć Jeongguk bardzo się starał, to tak naprawdę nawet w niewielkim stopniu nie mógł równać się z prymusami uczęszczającymi do jego szkoły. Nie był tak inteligentny, jak najlepsi uczniowie, ale nie chcąc zawieść swojego brata, za wszelką cenę próbował dorównać ich wynikom w nauce. Pragnął dostać się na studia i wreszcie pomóc Namjoonowi w firmie, która ostatnimi czasy przynosiła coraz większe zyski, ale jednocześnie wysysała każdą, nawet najmniejszą kropelkę energii ze starszego Jeona. Jeongguka nie obchodziło to, że tak naprawdę kompletnie nie interesuje się informatyką i programowaniem, ani fakt, że marnuje zbyt wiele czasu na próbach zrozumienia matematyki. Będąc w pełni wdzięcznym za poświęcenie Namjoona, miał zamiar zrezygnować ze swoich pasji i skończyć jakikolwiek kierunek studiów, który okazałby się użyteczny w firmie starszego.
Siedemnastolatek podziwiał swojego brata i doskonale wiedział, że na jego miejscu nie poradziłby sobie z sytuacją, w której kilka lat temu postawiło go życie. Mając osiemnaście lat, Nam zrezygnował ze studiów, założył swoją firmę i skupił się na opiece nad dziesięcioletnim Ggukiem. Pomimo tego, że był młody i rozwód rodziców pokrzyżował mu wszystkie plany, wziął odpowiedzialność za ich byt, nie czekając na łaskę ze strony opiekunów. Ojciec rodzeństwa po zdradzie żony całkowicie odseparował się od rodziny, a matka Namjoona i Jeongguka wyjechała do Japonii, chcąc znaleźć tam lepszą pracę. Z początku oczywiście obiecywała synom, że będzie wracać co miesiąc i przywozić im zarobione pieniądze, ale rzeczywistość okazała się o wiele bardziej okrutna. Kobieta stopniowo oddalała się od swojej rodziny, a gdy zdała sobie sprawę, że starszy z braci nie najgorzej radzi sobie z opieką nad Ggukiem i nieźle zarabia, postanowiła na stałe przenieść się do Kraju Kwitnącej Wiśni, znajdując tam zatrudnienie i szczęście w sferze prywatnej.
Namjoon nigdy nie krytykował swojej matki w towarzystwie młodszego brata, ale gdzieś w głębi chował do kobiety ogromny żal. Nie chodziło tu nawet o niego, bo bardziej martwił się stanem Joengguka, który również jako nastolatek okropnie tęsknił za rodzicami. Dwudziestopięciolatkowi pękało serce za każdym razem, gdy Gguk przychodził do niego ze łzami w oczach i powtarzał, że brakuje mu mamy i taty. Pomimo tego nie potrafił zostać substytutem swoich rodziców, ale chociaż starał się zapewnić należyty poziom życia sobie i przede wszystkim swojemu młodszemu bratu. Jeongguk był dla Namjoona najważniejszy i chociaż mężczyzna stronił od okazywania uczuć nastolatkowi, to był w stanie zrobić dla niego wszystko. Zapewniał mu wszelkie wygody, takie jak wymarzone ubrania czy sprzęt elektroniczny, interesował się stylem życia i edukacją młodszego, ale również oddał mu niewielkie mieszkanie prawie na własność, spędzając większość wolnego czasu w kawalerce Taehyunga. Oczywiście, co jakiś czas nocował u siebie, ale swobodnie można było rzec, że mieszkanie Jeonów praktycznie należało do Gguka.
