İntihar Mevsimi

Yaratılış - Ön Söz

Biliyor musunuz?

Biz insanlar her zaman bir şeyi kaybedeceğimiz zaman değerini anlamaya başlıyoruz. Biz hayatımızın değerini bilmeden yaşıyoruz. Başımıza birşey geldiği zaman her şeyi tekrardan algılıyoruz fakat tekrar rahata eriştiğimiz zaman tekrardan küstah ve bencil oluyoruz.

Evet biz buyuz ama ben bunun sebebinin duygularımızın zorla bastırılmasından dolayı kaynaklandığını düşünüyorum.

İnsan denilen varlık yaratılışından beri vahşi bir hayvandı.

Günümüzde vahşiliğimizi gösterecek alanlarda yaşamıyoruz.

Dini sebeplerden günahlar ve siyasi sebeplerden suç algısı insanları kısıtlayıp onları kafesinde tutuyor.

Bu yüzden hayatın değerini algılamamız köreliyor çünkü zarar görmüyoruz her zaman iyileştiriliyoruz.

Tüm insanlarda ''bana bir şey olmaz.'' algısı oluştu ama olduğunda bu şoka kimse kendini hazır hissetmiyor çünkü duygularımız bastırılıyor.

İnsanlar kendilerini çok güçlü, çok zeki, çok güzel zannediyor.

Fakat büyük engeller, ölüm tehlikeleri ve hastalıklar karşısında zayıf düşüyoruz çünkü bunlara hazırlıklı değiliz.

Polisler bizi koruyor.

Doktorlar bizi iyileştiriyor.

Avcılar ve balıkçılar bizim için avlanıyor.

Fakat hiç birini biz yapamıyoruz biz vahşiliğimizi atamıyoruz sadece içimizde bastırıyoruz.

Biz insanların avlanma ve kendini savunma iç güdüleri var ama biz bunları bastırmak zorunda kalıyoruz.

Hiç bir hastalığa bağışıklılığımız yok çünkü bunun ortamında bir savaş vermedik.

Şehirde doğduk doğadan uzakta ve doğduğumuz gibi doktorlar kontrolünde büyüdük.

Öfkemizi atacağımız bir metod yok.

İnsanlar da öfkelerini ve bastırdıkları sorunları insanlar üzerinde denemeye başladı.

Her yıl geçtikçe şehirlerde anlaşmazlıklar artmaya başladı.

İnsanların zamanla birbirine saygısı ve sevgisi kalmadı.

İnsan ilişkilerimiz zayıflamaya ve anlaşmazlıklar ve kavgalar en kötüsü de savaşlar olmaya başladı.

İnsanlar kendi soyunu öldürmeye başladı.

Sizce neden?

Çünkü hayvan iç güdüleri artık baş edilemez bir hal almaya başladı.

İnsanlar içlerinde bu duyguyu bastırmaya çalışıp kontrol edemeyeceği vakte geldiğinde de kendi soyuna zarar vermeye başladı.

İnsanların her zaman bir kısıtlamaya ihtiyacı vardı fakat zaman geçtikçe düşünceleri gelişmeye başladı eskiden koyulmuş dini kısıtlamalar yüzünden suçlar ve günahlar artmaya başladı.

İnsanlar günah diye sevdikleri kişiler ile sevgisini paylaşamıyordu.

Bazıları kendilerini bastırmayı öğrendi bazıları da vahşiliğini kontrol edemeyip bazı canlılara kendi cinsel ihtiyaçları için tecavüz ettiler.

İnsanlar zamanla kurallara baş kaldırmak istediler. Bir şeylerin yanlış olduğunu anlamaya başladılar.

Yasak veya günah olan bazı şeyleri kafaları almıyordu.

Bu yüzden suç oranları ve inançsızlık arttı.

Zamanla insanların daha modern olacaklarına inandılar ama asıl zamanla insanlar kendi gerçeğini keşfetti. Zamanla hayatın değerini ve yaşamın değerini anladılar. İnsanların birbirlerine her zaman ihtiyacı oldu. Aslında yasakların amacı herkes güvenli ve mutlu yaşasınlar diyeydi. Ama insanlar üzerinde işe yaramadı. Çünkü insanlar kısıtlanmayı hiç sevmiyorlardı.

Temel sağlam atılmaz ise yıkılması az bir zaman alır.