Millie's Pove
4 კვირის შემდეგ
...................................................................
უკვე ღამის 2 საათია. მე კიდევ ხელებგადაჯვარედინებული ვწევარ და ვერ ვიძინებ რადგან ფინი კატასტროფულად ხვრინავს. კიდევ 15 წუთი ვიწრიალე და ბოლოს ამასხა. ამიტომ ფინს ცხვირზე ხელი მოვუჭირე, პირი დახურული ჰქონდა და საკმაოდ ადვილად გაიღვიძა.
(ფ) ღმერთო, მილი. ჩემი ქონების მიპატრონება თუ გინდა, შეგახსენებ რომ ჩემი მოკვლით ვერაფერს მიაღწევ. ჯერ დაქორწინებულები არ ვართ.
ჯერ.
რაო? ჯერო?
კაი ნუ შევქმნით ახლა ამ პატარა სიტყვიდან პანიკას.
(მ) ხვრინვას თუ შეწყვეტ აღარ მომიწევს შენი მოკვლა.
(ფ) მე არ ვხვრინავ.
(მ) დიახაც, ხვრინავ
(ფ) არა თქო.
(მ) კი თქო.
(ფ) არა.
(მ) კი.
(ფ) არა.
(მ) კი
(ფ) არა.
(მ) კი
(ფ) არა.
(მ) ღმერთო ფინ, უკვე სამი საათია შენი ხვრინვის გამო არ მძინავს. მე მასწავლი ?!
ფინი გაიბუტა.
(მ) გეყო ახლა სცენების მოწყობა.
მაინც არ იღებდა ხმას.
(მ) ფიიინ!
დუმილი.
(მ) კაი რა!
ფინთან ახლოს მივჩოჩდი და ცხვირზე ხელი ჩამოვკარი.
(მ) ჰეი, ბუტია.
მაინც გაბუშტუკინებული იჯდა. და კიდე მე ვარ ჯიუტი.
ხელები მაგრად შემოვხვიე და თავი მკერდზე დავადე. ხომ ვერ ვხედავდი მარა ვიცი რომ იღიმოდა.
(მ) დიდხანს უნდა გაიბუტო??
(ფ) მოდი აქ.
ხელები მაგრად შემომაჭდო და თავზე ხმაურიანად მაკოცა.
(ფ) შენ როგორ გაგებუტო.
(მ) ხო ეგ შეუძლებელია.
(ფ) მგონი შენი ეგო ამ სახლზე დიდია.
(მ) მაგრამ მაინც გიყვარვარ.
(ფ) და შენც გიყვარვარ მიუხედავად იმისა რომ შენი აზრით, ვიმეორებ შენი აზრით ვხვრინავ.
(მ) შემდეგში ვიდეოს გადაგიღებ და დაგიმტკიცებ რომ ხვრინავ. ან პირდაპირ ინსტაგრამზე დავდებ და....
(ფ) მილი!
მის შოკირებულ სახეზე გადავიკაკანე.
(ფ) ჩუმად სანამ მედი შემოგვივარდა.
(მ) აბა, წარმოიდგინე კარებს რომ შემოანგრებს გვეჩხუბება და მერე ჩვენ შორის ჩაწვება.
და ამ დროს კარი ხმაურიანად გაიღო. რასაც რათქმაუნდა მედიც მოყვა რომელმაც უკვე დაიბრუნა ბუნებრივი თმის ფერი.
(მედ) მომისმინეთ ჩემო ძვრიფასებო, თქვენი ერთად ყოფნა და როგორც იქნა გრძნობებში გამოტყდომა ჩემზე მეტად არავის გახარებია, მაგრამ
აქ უკვე სათნო სახე დაძაბა და ხმას აუწია.
(მ) თუ არ მოკეტავთ და არ დამაძინებთ იმ ქვეყანას თვალის დაუხამხამებლად გაგისტუმრებთ. რადგან ძილზე მეტად არცერთი არ მიყვარხართ, ქეი?
მერე სიფათი დააწყნარა.
(მედ) ახლა კი...
მოვიდა და ჩვენს შუა ჩაწვა.
(მედ) აშკარად ვეღარ იხმაურებთ არა?
მე და ფინმა გაკვირვებულებმა ჯერ ერთმანეთს შევხედეთ, მერე მედის, მერე ისევ ერთმანეთს და გადავიხარხარეთ.
მედიმ წარბი ასწია
(მედ) რა გაცინებთ?
(მ) მე..... ჩვენ... შენ... უჰ... ჰაჰაჰ...
(ფ) არაფერი. არა.
(მედ) ძალინაც კარგი.
დაამთქნარა მედიმ
(მედ) ძილი ნებისა.
მოიცა ამან არ იხუმრა და მართლა აქ რჩება? აქ???
ხანდახან რა ნაგავია. სანამ თალებს დავხუჭავდი ფინის ხმა მომესმა.
(ფ) აგჰ, მედი. ხანდახან ვერ გიტან.