either you or me? //vmin

BURY

Polisler, itfaiyeler,ambulanslar hepsi gelmişti ama geç kalmışlardı ilk jungkook Hoseok ve jin çıkarıldı oradan durumları kötü değildi jungkook'un sağ kolu ve sol bacağı kırılmış hoseok'un bacakları felç kalmış. Bağlandığı duvar bacaklarına düşmüş jinin iki eli ezilmiş ve kırılmıştı 1 saat sonra jimin ve Taehyung birbirine sarılı bir şekilde bulundu ikisininde sol kolu kırılmıştı sağ taraftan gelen bombanın etkisiyle sola savrulmuş ve kollarının üstüne düşmüşlerdi.

Ancak 2 saat sonra bulunmuştu namjoon beyin ölümü gerçekleşmişti hepsi hastaneye kaldırılmıştı namjoon için yapılacak bir şey olmayıp bitkisel hayata girişi gerçekleşmişti biraz erken gelinseydi bitkisel hayata girmeyebilirdi belki de ...

Jungkook'un kolu ve bacağını alçıya aldılar hoseok için yapılabilecek tek şey bir tekerlekli sandalyeydi jin ise kalbini kaybetmişti elleri neydi ki? Kalbi namjoon ile beraber bitkisel hayata girmişti tek farkı atmıyordu...

Taehyung ve Jimin'in kolları alçıya alınmıştı bacaklarında hafif ezilmeler vardı hepsi ağlıyordu kendileri için değil vücutlarındaki geçici acı veren yaralar için değil namjoon için namjoon artık sadece bir nesneydi sağa sola konup taşınacak bir eşya, jin dayanamıyordu gözleri dudaklarından daha şişti hiç bir şey yapamıyordu bağırmıyordu susuyordu olmayan elleriyle bunu yapan adamları öldürecek ardından kendi hayatına son verecekti ya da bu ölüm işini jungkook hoseok ve jimin'e bırakarak sevgilisinin yanına koşarak gidecekti.

Yoongi'nin anlatımıyla

Gözlerimdeki yaşları tutamıyordum evet ağlıyordum ilk defa...

Telefonun acı sesi yankılandı odada arayan park yeon'du

"Bitti mi işi pardon senin şu 'mükemmel planınla' hepsi öldü mü"

"Bilmiyorum efendim daha haber gelmedi"

"Eğer ölmediyse sen ölürsün farkındasın değil mi?"

"Farkındayım efen-"

Dıt dıt dıt dıt

Yutkundum jimin'in ölmesini diledim bu kadar düşmüştüm hem öldürmeye çalışmıştım hem ağlıyordum hem de ölmesini diliyordum

7 gün sonra

Namjoon'un bir makineyle bağlı kaldığı hayatı sonlandırdım fişini çektim o makinenin iniltiler duydum anında kapandı gözleri olmayan ellerimi saçlarında gezdirdim uzun süre ağlamadım

akşam karanlığında soğuk havaya çıktım namjoon'a veda ettim cebimdeki tüm parayı sokakta yatanların elleriyle yastık yaptıkları ellerine bıraktım paraları, bir dilek feneri aldım kalan paralarımla yaktım tanrıya yalvardım namjoon ile öbür dünyada mutlu olabilmek için köpekleri sevdim biraz, han nehrine yöneldim hayat amacımın hayatına son verdiğim kollarıma baktım kollarımla son vermiştim hayatına seul ün ışıklarına baktım o kadar aydınlıktı ki benim içimin tam tersine apaydınlıktı. Havanın soğuğuyla titredim ama umrumda değildi o bombayı yerleştirenin yoongi olduğunu öğrendim

Kendime söz verdiğim gibi onu öldürecektim yanına gittim yumruk attım yumruk attı vurdum vurdu sonra anlamadığım bir şekilde vuruldu arkamdaki keskin nişancı onu vurmuştu ama kimdi o merak etmiştim ama umrumda değildi

Şimdi buradayım sözümü tutuyorum jimin çok yalvarmıştı gitme diye bugün öleceğimi biliyordu engelleyemedi izin vermedim bir martı geçti akşamın karanlığında üstümden onun kadar özgür olmayı diledim onun kadar kısa ömrüm olmasını diledim ona özendirme ona benzemete çalıştım açtım kollarımı yana uçmaya çalışacaktım uçamayacaktım en azından bir intihar gibi görünmeyecekti uçmak isteyen bir deli olduğumu düşüneceklerdi daha da gerdim kollarımı bıraktım kendimi uçacakmıydım hayır soğuk suyun göğsüme çarpması ölmemesi yetmişti zaten artık ölüydüm ne kadar güzek bir histi ölmek huzuru tattım ilk defa namjoon'un ölmesine sevindim bile neredeyse çünkü o da hiç tatmadığı o duyguyu tadıyordu huzuru...

Jimin saate baktı "öldü" gibi bir kelime çıktı ağzından hepsinin gözleri titredi vücudun titremesiyle gözlerini titremesi çok farklı şeylerdi hoseok kollarını kullanarak jimin'in yanına geldi "engelleyemez miydik"

Jimin'in ağzından "engelleyebilirdik" gibi bir mırıltı çıktı "ama engellememize izin vermedi yanına gitmemize izin vermedi hayatına karışmamıza izin vermedi" herkes ağlamaya başladı yok oluşlarını izliyorlardı.

Jimin'in babası ve annesi ikinci kez ölmüştü o gün.

Taehyung bile ağlıyordu o aileye o yıkılan aileye o da dahil olmuştu uzun zaman iyileşemeyeceklerdi