YIKINTILARIN ARDINDA

Çaresiz

"Orhan,dikkat et!!!"
Sağ taraftan gelen araba ile kaza yapmışlardı!!!
Araba enkaz altında Bahar arka koltukta sıkışmıştı. Bahar hafif bir baygınlık geçirdikten sonra kalkmıştı. İlk önce etraftaına baktı, can çekişen insan seslerinden ve ateşten başka bir şey göremiyordu.

Sıkıştığı yerden çıkmayı denedi. Ama başaramadı. Öne baktığında yerde kanlar içinde yatan anne ve babasını gördü. İlk başta bu gördüklerine inanmadı,inanamadı. Ve hiç bir şey olmamışcasına anne ve babasını dürttü.
"Anne!!!Anneeee!!!Baba çıkar beni buradan kaza yaptık hadi kalkın!!! Anne, baba kalksanıza hadi."
Annesi ve babasından hareket yoktu.
Bahar anlamıştı. Ama gerçekleri reddederek bir kez daha denedi;
"Anneeeeee,kalk!!!Baba kalk nolur kalk!!!"
Bahar ne yapsa da kalkmıyacaklarını anlamıştı. Ve gözyaşlarına boğuldu.
Ama Bahar vazgeçmeyerek arabanın camına art arda tekmeler attı ve sonunda camı kırmayı başardı. Camdan sürünerek dışarı çıktı ve son bir kez hüzünle anne ve babasına baktı. Ağlayarak süründü ve camdan çıktı.
Arabadan çıkarken bir cam parçası koluna girmişti! Bahar kolunun verdiği acı ile bir çığlık attı. Ayağa kalktığında etrafta yaratıklar olduğunu ve havada helikopterlerin uçtuğunu farketti.

Bahar arkasına baktığında ona koşmakta olan yaratığı gördü. Etrafta insanlar vardı ve onlara dahil olarak Bahar da koşmaya başladı. Yaratıklar insanları adeta Bahar'ın ve diğer insanların gözü önünde yiyordu.
Yaratık Bahar'ın dibine kadar girmişti.
Bahar'ı kapmaya çalışıyordu. Bir anda yaratık Bahar'ın üzerine atladı!Yaratık Baharı ısırmaya çalışıyordu. Bahar onu itmekten başka bir şey yapamıyordu.
"Bırak beni orospu çocuğu bırak!!!"
Bahar'ın gücü artık tükenmişti yaratık Bahar'ın dibine kadar girdi.
Bahar kulağını sağır edecek kadar bir silah sesi duydu. Ve yüzüne kanlar sıçradı. Bahar'ın yaşlarında bir çocuk silahla Bahar'ın üzerindeki yaratığa ateş edip Bahar'ın hayatını kurtarmıştı. Çocuk;
"Kıçını kaldır ve beni takip et,eğer burada kalmak istiyorsan senin kararın."
Bahar yerden kalktı ve üzerinde iğrenç kanlarla çocuğun peşinden koştu.

Şehirden sonunda çıkmayı ve en azından şimdilik tehlikeyi birazcık azaltmışlardı. Bahar;
"İsmin?"

"Burak."

"Hayatımı kurtardığını için teşekkür ederim."

Çocuk cevap vermedi ve yürümeye devam etti. Bahar'ın tahminlerince saat gece 4 civarındaydı. Ay tepede ve o hayatını kurtardığı tanımadığı bir çocukla yürümeye devam ediyordu.
Yalnızca 4-5 saat öncesi ailesi ile evde otururken,şu anda ailesini kaybetmiş ve tanımadığı bir insanla yaratıklardan kaçıyordu. Dünya bu kadar hızlı değişen ve acımasız bir yerdi.
Ve Bahar tam olarak bu gece bunun farkına varmıştı. Çok uzun süredir yürüyorlardı.Bahar;

"Ben çok yoruldum dinlenelim biraz."

"Dinlenemezsin,yola devam edeceğiz."

"Sana neden güveneyim ki?"

"Başka bir seçeneğin yok.Burada yalnız başına kalmak istiyorsan sen bilirsin."

"Bir tramva geçiriyorum. Başıma ne geldiğini bilseydin bana hak verip biraz yanımda dururd..."

"Başına ne geldiğini biliyorum. Kaza yaptığınız arabanın içinde ben de vardım ve senin ailene ne olduysa benim aileme de oldu, senin yaşadıklarını ben de yaşadım! O yüzden kes sesini ve yürümeye devam et."

Bahar cevap vermedi ve bir şok geçirdi. Kaza yapmaları ne Baharın ne de Burağın suçu değildi.
Şehir artık uzaktan görünmüyordu. Bahar ve Burak hiç durmadan yürüyorlardı.Bahar;
"Nereye gidiyoruz?"

"Bilmiyorum ama umarım iyi bir yere gidiyoruzdur."

Küçük evlerin ve araçların bulunduğu insansız bir yere gelmişlerdi. Birileri yok gibi gözüküyordu.
Burağın gözüne bir motor takıldı ve motora doğru yürüdü. Bahar onu takip etti. Burak motorun çalışması için çabaladı ve motoru çalıştırmayı başarmıştı!"
Bahar;
"Motor kullanmayı biliyor musun?"