AHLAT YEMİNİ

GÖNÜL İLACIM

🦋Büyük seven hiç bir kalbin acısı küçük olamaz...🦋

Dilem, Zelal gittikten sonra sabaha kadar kendisi ve verdiği karar ile hesaplaştı.

Gözünden akan her yaşta isyan etti defalarca özür diledi.

Baran'a ihanet etmiş sayıyordu kendisini. Çocukluğu yaşadıkları an be an gözünün önündeydi unutamıyordu.

Şimdi hem kanına hem Baran'a ihanet ediyordu içi hiç bu kadar acımamıştı. Sanki her bir uzvunu kesip parçalara ayırıyorlardı; oluk, oluk kanıyordu içi ciğerleri yanıyordu.

Son nefesinde onu Zelal'e emanet ettikten sonra ona seni seviyorum gönül ilacım sakın hayata küsme demişti.

Bunlar onun son sözleri Dilemin ise kıyametinin kopuşunun habercisiydi.

Dilem ne çok sevmişti Baran'ı bütün yasaklara inat.

Baran da onu dillere destan bir aşk ile severdi. Dileme dokunmaya çekinirdi. Gönül ilacım diye severdi Dilemi.

Evleneceklerdi o yaz Baran dedesi Ahmet ağaya söyleyip istetecekti Dilemi.
Ama kader izin vermedi sevdalarını yaşamalarına.

Baran ailesi ile annesinin ailesini Diyarbakır da ziyaret etmek için yola çıktığında daha Mardin'den çıkamadan bir tır onlara çarpmıştı.

Hissetmişti Dilem bir şey olacağını gitme diye yalvarmıştı. Ama Baran yanlarındaki Zelale sevdiğim sana emanet ona iyi bak deyip yola çıkmıştı.

Dilem kaza haberini aldığında uçarcasına gitmişti yanına. Ailesi çoktan ölmüştü ama Baran hala hayata tutunuyordu.

Dilemi gördüğünde gözünden bir iki damla yaş geldi. Onu son kez görmeden ölmek istememişti.

Dilem, ölme lütfen ölme beni bırakma seni seviyorum Baran diye hıçkırarak ağlarken Baran'ın ağzından sadece seni seviyorum gönül ilacım sakın hayata küsme sözleri dökülmüştü.

Dilem bütün olanları hatırladıkça daha çok içi yandı, sabaha kadar bütün hayatına isyan etti.

Beni neden bıraktın diye bağırarak eline geçen cam vazoyu kapıya fırlattı.

Cemal ağa sesi duyar duymaz endişelenerek Dilemin odasına koştu.

Önce kapıyı tıklattıktan sonra Dilem kızım iyi misin? diye sordu.

Dilem hemen göz yaşlarını silerek peçesini taktıktan sonra gel dedem dedi.

Cemal ağa içeriye girdiğinde önce yerdeki cam kırıklarına bakarak üzerine basmadan Dilemin yanına geçti.

Dilemin kırmızıya çalan gözlerini gördüğünde endişelendi.

Kızım ne oldu? Neden ağladın?

Yok bir şey dedem iyiyim.

Neden ağladın peki kızım.

İyiyim dede ağlamadım. Yalan söylemiyorduk hani kızım.

Dilem derin bir nefes alarak tamam yalan yok size verdiğim sözü tutamadım yeminimi yerine getiremedim diye üzgünüm dedi.

İçinden sana anlatamadıklarım için affet dede ama bunu sana söyleyemem diye geçirdi.

Ah be kızım madem bu kadar hırpalanacaksın yapma etme evlenme o adam ile.

Olmaz dede.

Niye bu ısrarın Dilem nasıl oldu da böyle bir şeyi kabul ettin.