ΜΕΡΟΣ 1

422 17 0
                                    

10 χρόνια πριν...

"Μπορείς να μου δώσεις το μπλε μαρκαδόρο που βρίσκεται δίπλα σου?"

"Ξέρεις οτι μπορείς να το πάρεις και μόνη σου έτσι?"

"Εισαι τοσο κακος Jason."

"Ελα τωρα Vanessa το ξέρεις ότι σε πειράζω"

"θα ήταν καλύτερα να μην το κάνεις τωρα που ξέρεις οτι θα φύγω το βράδυ, θα ήθελα η τελευταίες ωρες μαζί να ηταν όμορφες"

" το ξερω αλλά δεν μπορώ να το χωνέψω πως θα φύγεις για los angeles μια για πάντα."

"Δεν ήμαστε και οι καλύτεροι φίλοι Jason κάνουμε παρέα απλα επειδή είναι γνωστοί οι γονείς μας."

" εγώ όμως σε συμπαθώ και δεν θέλω να φύγεις"

" κι εγώ το ιδιο γιαυτό δεν θελω να με πειράζεις."

" θα μου λείψεις."

" Και εμένα θα μου λείψεις."

" οταν μεγαλώσω θα ερθω να σε βρω."

"μεγαλα λόγια για καποιον που απλα με συμπαθεί"

" εε εντάξει ισως σε συμπαθώ λίγο παραπάνω"

" τόσο αστείος οπως παντα."

Vanessa

Ειπε και γελασα, σε λίγο θα μας πει και οτι του αρεσω αν ειναι δυνατών γνωριζόμαστε μολις 2 μήνες.

Πήγε να σηκωθεί απο το τραπέζι και με λερωσε με κοκκινο μαρκαδόρο που κρατούσε στο χέρι του.

" ρε Jason!!"

" χαχα μοιάζεις λες και σε πυροβολισαν!"

"δεν είναι αστείο!"

10 Χρόνια μετα..

Περπατούσα στο γνωστό πάρκο λίγο πιο περα απο το σπίτι μου, εδω συναντώ για πρώτη φορά τα "Ραντεβού" μου.
Τι εννοω "ραντεβού"? Ξερετε... αυτά της μιας βραδιάς που πληρώνουν και φεύγουν.

Ναι καλα καταλάβατε ειμαι μια από αυτές, αυτη ειναι η δουλειά μου. Οχι δεν το επελεξα, δεν το ηθελα, εκει κατέληξα. Δεν ειχα και αλλη επιλογή, από τοτε που πέθαναν οι γονείς μου μένω μόνη μου πλέον απο τα 16 μου χρόνια. Δεν τελειωσα ποτέ το σχολείο και δεν μπόρεσα να βρω μια δουλειά λόγο της ηλικίας μου, οποτε ναι απο τα 16 μου μέχρι κι τωρα στα 22 μου κάνω αυτη την δουλειά.

"Γεια σου Tony άργησα?"

Ειπα καθώς τον πλησίασα.

" ναι αλλα δεν πειράζει μπορώ να σε περιμένω για πάντα"

Χαμογέλασε ειρωνικά.

"σοβαρεψου λιγο το οτι με ξερεις απο τα 16 μου δεν σου δίνει το δικαίωμα να τα λες αυτα."
 
Σταύρωσα τα χέρια μου.

" κανεις καλο σεξ μωρό μου τι περίμενες? Να σε περιμένω γιατι σε θελω για γκομενα μου?"

Εβαλε τα χέρια του στις τσεπες του τζιν του.

"το οτι ειμαι πόρνη Tony δεν σημαίνει οτι ειμαι και στην ψυχή γιαυτό πρόσεχε τα λόγια σου δεν είμαι σκουπίδι."

Ο τύπος δεν παίζετε, άρχιζα να νευριάζω.

" με τόσους που σε πηδίξανε μάλλον εισαι."

Και εκείνος φαινόταν να νευριάζει.

"χασου απο μπροστά μου ηλιθιεεε!!"

Τον έσπρωξα.

" ωπα περίμενε!! δεν εχεις να πας πουθενα σε πληρωσα!"

Ειπε κι με έπιασε από το μπράτσο ενω εκανα να φυγω μακριά του.

"παρε τα λεφτά σου πισω τοτε!"

Με έσπρωξε με δύναμη ακόμη πιο κοντά του.

" Δεν θα φύγεις ετσι!"

Με πειρε σαν τσουβάλι στην πλάτη του και με το ζόρι με έχωσε στο αυτοκίνητο του ενω προσπαθούσα με χιλια ζορια να ξεφύγω.

Τελικα τα κατάφερε μου έδεσε τα χέρια και έβαλε μπρος το αυτοκίνητο... Πήγα να μιλήσω αλλα με πρόλαβε.

"μην μιλήσεις πουτανακι ξερεις πολυ καλα ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω και μην ανυσηχεις εκεί που θα πάμε θα περάσεις καλά."

Κι ετσι έκανα δεν μιλησα, γιατί όντως ήξερα ποιος ηταν, ηταν μέλος σε μια συμμορία γιαυτό κι ηταν τοσο νευρικός.

Οσες φορες κι αν του ελεγα κάτι παραπάνω μου έκανε βίαιο σεξ αυτή την φορά όμως απλά με πείρε και φύγαμε αν και το προαισθημα μου μου λέει ότι θα με πάει στο σπίτι των Darkness, αν ισχύει τότε αύριο το πρωί δεν θα ξανα δω τον ήλιο.

Ο Tony ειναι τελείως διαφορετικός από τους άλλους πελάτες μου δεν μιλάει πολύ κάνει ότι κάνει κι φεύγει, δεν είναι για κουβεντουλες... αλλα το να τα πάρει ετσι απλα επειδή πηγα να τον προσπερασω αυτό με ξεπερνάει.

" μην σκέφτεσαι και τόσο Vanessa την δουλειά σου θα κανεις εξάλλου σε λίγο, με την παρέα μου!"

Είπε χωρίς να με κοιτάει.

" το ήξερα ότι θα με πας σε αυτούς."

Έσκυψα το κεφαλι.

"τι περίμενες? Το οτι ηρθα απλα ετσι για να σε γαμισω? Σημερα ειτε ήθελες ειτε οχι θα σε πήγαινα στους Darkness"

Η φλέβες του βγαίναν απο το δέρμα του, τα νεύρα του δεν αποχωρουσαν.

"ειπα και εγώ τοσα πολλα νευρα για μια ασήμαντη κουβεντούλα?"

"και πουτανα και έξυπνη!"

"μπορείς να μην μου μιλάς ετσι?"

Δεν ειμαι σκουπίδι κανενος.

"μπορείς να σκασεις?"

Έστριψε το τιμόνι και φτασαμε σπίτι.

BLACK NIGHTS Where stories live. Discover now