RESTART93 ¦ Narration

268 25 62
                                    

I froze at my position, deeply thinking how he managed to answer that question

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

I froze at my position, deeply thinking how he managed to answer that question.

Alam ba niya ang kalalabasan nito sa sagot niya? Did he think about the consequences? The friendships that will be gone?

Not theortically speaking, kung pumatay man ako, I will keep it a secret, even if they're my closest friends. We never know kung saan aabot ang paglapit nila saatin.

"Now you finally admitted it." Napalingon kami sa likod as we heard a voice. Speed commented, standing from his position and fixes his dirty clothes.

"Huwag ka ngayong magpapaawa effect kasi hindi gagana 'yan. You have to pay for your fucking crime. Hindi mo alam kung gaano kasakit 'to para saakin." He clenched his fist, kaya lumapit ako kay Sai para humarang.

Ayokong mangyari ulit ang mga ayaw kong mangyari. One is already enough.

Hindi na siya lumapit. Instead, umalis na siya. One thing that I worry about is what if people saw him walking with the bloods on his blouse? Will he get away with it?

Nagmumukha na kaming tanga rito, nakatayo. Habang may mga dugo-dugo sa mga damit namin. If people happened to see us, then we're dead.

Ayaw kong isipin na may kaibigan akong nakapatay.. or maybe he didn't? What if he knows the killer..? What if pinagtatakpan lang niya 'yung killer kasi kilala namin siya? Either ways, pareho lang din. May nakapatay na isa sakanila.

This is frustrating. Every single day sumasakit 'yung utak ko kakaisip sa mga posibilidad na nangyayari ngayon saamin. Who the heck is systsm?

That guy, who walked out? Speed?

The sweet guy.. Walter?

One of the jokers but can take serious matter, Mazy?

This suspected guy.. who was supposed to be the target but got away with it? Si Sai nga ba?

Or.. the creator..

... Yishai?

No, no. I shrugged off my thoughts. Imposibleng maging si system si Yishai dahil napaka-protective niya saamin. Like a mother.

Ang hirap magduda kapag kaibigan ang kasama. One move magsisisihan na kami. Magagalit, and if the hint points at you kahit hindi ka naman pumatay.. will be the end of your ego.

Magmumukha ka nalang na ikaw ang may kasalanan because you do not know what to say except for 'hindi ako 'yun!' without getting the knowledge to defend yourself.

That was my past. Kaya nga.. if ever Sai wasn't actually a killer.. and didn't slaughtered his friends kasi may pinagtatakpan siya.. I will be here to listen.

Every one started to leave.. with their faces sullen. I couldn't stop them. Hanggang sa.. kaming tatlo nalang ang matira. Nina Yishai, Sai at ako.

I want to hear our Sai because of what happened.. kasi kaya naman niyang tumango at umiling.. and he can hear too.

But should I trust Yishai?

Mukha naman siyang nag-aalala.. and he's patting Sai's back as well as calming him. Sigh. Just this once.

"Pinatay mo ba talaga sila?" I asked, suddenly. Napatingin naman silang dalawa saakin.

Yishai's face shows that he is curious too. I guess every one is.

Tumango siya.

No one is really going to change his answer. What if I ask something that'll make him tell the whole story?

Right! Kaya nga pala niyang magsulat.. kapag napapayag ko siya.. kaya niyang i-buod sa isang papel ang nangyari.

Pero saan ako kukuha ng papel? Kapag naman kasi magtatanong ako nang magtatanong p'wedeng mahilo siya kakatango at kaka-iling.

Kinapa-kapa ko ang sarili ko, baka may papel akong na-ibulsa. But I only have my phone with me.

Anong magagawa ko naman dito? Ibato sa ulo niya para malaman ang totoo? Kapag dumaing nagsisinungaling?

Kidding. Alam ko na kung papaano.

Kinuha ko ang selpon ko sa bulsa ko at hinayaan munang patahanin ni Yishai si Sai. He probably knows what I am doing.

Binuksan ko ang notes ko. Oo, diyaan kami mag-uusap-usap. This is the only way, kasi magtatagal pa kapag bumalik ako sa condo unit. And.. kapag bumalik ako roon, makikita ng mga tao ang damit kong puno ng dugo.

Masyado pa namang mga sensitive mga tao rito kasi may nakatira raw na mamamatay tao rito sa condo. Same floor nga lang kami, e. Kaya konti lang tao sa 20th floor. Ewan ko nga e, kahit wala pa naman akong nababalitaan na may pinatay siya.

Paano kung nagbago na pala siya 'no? Tapos nagtatago lang sa kadiliman kasi natatakot siyang husgahan ng madla. I believe in second chances, ya 'kno?

Anyway, enough with the killer story, kasi baka may talagang patayin na siya. This place is very public pa naman.

Except for this place. Ngayon ko lang talaga 'to nalaman. Intriguing.

Sinulat ko muna ang sasabihin ko bago ibigay kay Sai ang selpon ko s'yempre. Someone may be lurking at us. A traitor, perhaps?

Sai, I want you to summarize the whole situation after you've gone missing, using this phone. Naniniwala akong hindi mo sila pinatay. Huwag kang matakot na ikuwento, okay?

I now gave him my phone, it probably took seconds bago niya mabasa ng buo. Nakakangalay nga eh.

But what confuses me is hindi niya kinukuha ang selpon ko. Masyado na ba silang nagiging strikto sa privacy issue nila?

"Kung ayaw mong ikuwento.. it's fine. Though, much better kapag ikinuwento mo.. kasi.. this will point out the truth. Alam ko namang wala kang ginawang masama, e."

He remained silent. Alam ko namang hindi siya sasagot. Pero ang hindi ko inakalang mangyayari ay nangyari na.

This was really unexpected. With so many twists, hindi ko magawang isipin na nangyari sakaniya 'to, hindi ko magawang isipin na hindi namin 'to napansin nung una palang.

Hindi rin pala siya tinanggalan ng dila.. tinanggalan din pala siya ng dalawang kamay.

RESTARTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon