RESTART76 ¦ Narration

329 29 35
                                    

"Let's play mafia game!"

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

"Let's play mafia game!"

"Tara!"

"Ay gusto ko 'yan!"

"Sige!"

"Hala, paano maglaro?"

"Ganito lang, hahanapin mo 'yung mafia na pumapatay ng tao!"

"Wow. Ang galing naman naintindihan ko You!"

"Well.."

"Heh, pero seryoso, ano nga?"

"Ate, i-explain mo nga! Ang hirap kapag may mga bobong kaibigan!"

▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂

Twelve.

Twelve years na 'yung insidenteng
'yun pero bakit kung kailan nagiging masaya na ako tsaka bumabalik ang masasakit na ala-ala?

I never understood life, this is the truth. I never understood anything, especially the math subject.

Wala na talaga 'yung future ko, sirang-sira na. Lalong masisira dahil dito.

When I heard about the heartbreaking news, I felt down, I suddenly felt down and felt something is really haunting me.

My past is haunting me.

Kumuha ako ng tubig dahil kanina pa ako kinakabahan, kinikilabutan. Ang init sa condo pero ang lamig ng pakiramdam ko. This uneasy feeling gives me anxiety.

Hindi talaga ako mapakali, parang dati lang, nung nangyari ang mga hindi ko inaasahan.

Sa gulat, sa takot, at sa galit.

Ayaw ko nang maulit pa 'to, and I think it is better kung lumayo na ako.

Or maybe it would be better if I'm dead? No one even cares. Not even a single bit.

Tears suddenly fell down my cheeks as my memories come back to haunt me down. This is not what I like. I regretted it, see.

Mas lalo pang lumala ang pag-iiyak ko nang makita ko ang picture frame na rinegalo ko sa mama't papa ko nung bata pa ako.

It's the complete family picture of us. Walang labis, walang kulang. Lahat kami nakangiti, lahat kami decente. Parang walang ginawang ikapapahamak ng buong pamilya.

That was before the incident, and days after, it was all tragedy. We never expected to be like that though, maayos akong bata, maayos ang pamilya namin. If anyone may have tried to harm any of us s'yempre kapit-bisig kami.

Mas lalo lang gumugulo ang mundo ko dahil dito. Why should he die? He's a nice person. Why can't it be me instead?

Para makasama ko na sila.

Maybe.. maybe they're waiting for me. Sayang lang at hindi ako 'yung namatay, tama?

But what can I do? Mapaglaro ang tadhana. It's making everything fucked up.

RESTARTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon