The Boss and his Twins

Chapter Fifty

I thought you were to stay

"Mabuti pa iyong dagat at iyong ulap parang nag-tatagpo tuwing lulubog ang araw" Dahil nagkaroon ng mahabang segundo na natahimik silang dalawa ay napatingin kaagad si Juanito kay Lyn habang nakatingin ito sa malayo.

"Pero ang lupa at langit mukhang Malabo nang mag-tagpo" Nakangiti man si Lyn habang nag-sasalita ay hindi mawari ni Juanito kung bakit nakakaramdam siya ng kirot sa bawat katagang sinasabi niya.

"Kahit hindi sila mag-tagpo. Mayroon pa rin silang koneksyon" ani naman ni Juanito habang nakamasid lamang kay Lyn.

Her beauty is exposed right now. Napakaganda talaga niya kahit simple lamang. Or maybe this is just Juanito's subjective opinion. And there is no doubt, nagsisimula na niyang iniibig ang dalagang halos kalahati ng kanyang edad ang kanilang agwat.

"and one can't exist without the other. Hindi pwedeng mayroong lamang lupa o ulap. They need each other. Kahit hindi sila nagkakatagpo."

Juanito's word made Lyn turned to see him. Nahuli niya si Juanito na nakangiting nakatitig sa kanya. Juanito doesn't look that old. Dahil siguro wala pa itong aswa kaya naroon pa rin ang hitsurang binata sa kanya.

And from the first glance, Lyn could feel the sadness hiding behind his eyes. Parang napakadami niyang kulang sa buhay kahit parang nasa kanya na lahat.

"Gaano ka kalungkot? Bakit kahit ngumiti kay may kirot sa mga mata mo" Napaawang ang bibig ni Juanito sa sinabi ni Lyn. This was the first time that he heard it from someone else.

"I was..lonely..for 52 years" Natulalang saad naman ni Juanito.

"I didn't love anyone.. I wasn't loved by anyone.." dugtong pa nito. Nagulat na lamang si Juanito nang maramdaman niya ang kamay ni Lyn sa kanyang pisngi. He wasn't aware of that tear rolling down to his cheeks. But Lyan wiped it.

"Ang tagal naman. Napakatibay mo. " ngumiti naman si Lyn. "Pero, hindi mo kailangang maging matibay sa lahat ng oras. "

"Kailangan mo din harapin kung ano iyong kulang at hayaan mong punan ito ng iba kung kinakailangan."

"Ayokong umasa." Lumingon sa harapan si Juanito upang makakalas sa kamay ni Lyn. "Lahat ng bagay nag-tatapos. Lahat ng tao nag-sasawa at umaalis. "

"Bakit mo agad iniisip iyong dulo? Nasa umpisa ka pa lang?" tanong naman ni Lyn.

"Kapag ikaw ba iyong umpisa? Ikaw rin ba iyong katapusan? Sabihin mo sa akin Lyn.. Iibigin mo ba ako?"

Natahimik si Lyn sa biglaang tanong ni Juanito. Mayroong namumuong sagot sa kanyang loob nguniti pinipigilan niya itong isiwalat. Napahawak siya sa kanyang dibdib dahil naramdaman niya ang mabilis na pag-tibok ng kanyang puso.

**

" Sir" napapitlag naman si Chase nang biglang pumasok si Kim sa kanyang silid. Then he realized that the sun is already up. Kinusot kusot pa niya nag kanyang mga mata.

"Hanggang ngayon nakatitig pa rin kayo sa litratong iyan?" hindi makapaniwalang tanong ni Kim.

Mayroong nagkalat na papel sa kanyang lamesa at ang larawang mula kay Rowin na nakuha niya sa munisipyo pa ng San Silvestre.

"I never heard much about the old man. I just knew his existence during Mom's last days. Naririnig ko na lamang si Mommy at Dad na nag-aaway palagi tungkol sa kanya."

"The old man was my Father's sponsor when he was a kid. Lumaki si Dad sa kanyang poder. Dad gave all of his efforts to be his butler or more of an assistant. Because Juanito Alvarado doesn't have a family, my Dad was the potential successor of all his wealth." Napabuntong hininga naman si Chase at napatayo.